yazarların doğum gününde yaşadığı garip olaylar

eski sevgilim aile dostumuzun çocuğuydu. evlendiği gün doğum günümdü, düğününe gitmiştim.

çok farklı kafalarda olan, birbirleriyle alakasız olduklarını sonradan fark ettiğim iki arkadaş grubumu bir araya getirmiştim.hiç iyi olmamıştı,ortam buz gibi soğuktu.sohbet asla dönmüyor bazıları tripli ,bazıları kendi halinde takılıyor.
bir daha da doğum günümde yapılacaklara karışmadım,kimseyi tanıştırmaya yeltenmedim.siz dahil olsanız da her arkadaş grubu kendine hasmış onu anladım.

doğum günüm hiç kutlanmadı :)

kimse zahmete girip de eline bir pasta alıp kutlamadı ki.

15. yas gunumde kız arkadaşımla doğum günü kutladığım için eve biraz geç gittim büyük ailem hem toplanalım hemde çocuğa pasta keselim demişler. rahat 20 kişi var. eve girdim her şey iyi güzel hoş. daha sonra yakın arkadaslarim aradı gel sana suprizimiz var diye. dedim bizimkiler salmaz baya kalabalığız saat gece 11 ve dışarda hayvan gibi kar var. aradan bir saat geçti kapı çaldı.

yakın arkadaşlarımdan ikisi kör kütük sarhoş babama ismiyle seslenerek "bak sen bu çocuğu çok sıkıyorsun bugün doğum günü" minvalinde
bir seyler söylediler. ailenin hepsi evde olduğu için hiç ses etmeden beni gönderdi. dönüşte hepiniz buraya gelin dedi. ben bırak arkadaslarimla eğlenmeyi bütün gece arkadaşlarımı ayıltmaya calismaktan yorgun düştüm. en sonunda gittik eve hep birlikte. ama biliyorum ki hiç hayra gitmiyoruz.

neyse balkonda hazır bekleyen babam eliyle isaret etti orada kalın diye. indi aşağı hiç konuşma olmadı zaten. dordumuzu tertemiz dövdü. ama oyle tokat falan değil. karda yaptırmalı falan. ilk dayağı yiyen ben olduğum için sansliydim cunku arkada 3 dk bi bekleme süresi oluyor dayak yemek için muhtemelen o bekleyiş dayaktan daha kötüdür. oyle keko gibi hepimize dalmadı. teker teker çalıştı. direkt bir sanat eseri bıraktı ortaya hala konusuruz o dayağı.

15. doğumgünümün bana çok şey kattı. hatta bana tek bir şeyler katan doğumgünüm. evden ilk uzaklaşma tecrübesi*. arkadaşlarım bana hiç bir şey için ısrar etmemeye başladı. bir şeye hayir diyorsam kesinlikle hayır olarak kalıyordu.

ben eve dönünce babam çağır lan o *******ları eve dedi. çağırdım hepsi geldi. oturduk hep birlikte içtik. babamla ilk defa içmemin hikayesidir aynı zamanda. masaya oturken adam akıllı kalmazsanız dayağı yine yersiniz demişti zaten. herkes o gün adam akıllı kalkti masadan. ders güzeldi ama tam ogrenemedik demek ki. çünkü o masada oturan herkes bu dersi alttan aldı ve onlar hiç hoş hikayeler olmadı.

doğum günü hediyesi olarak kars gravyeri almıştım.

hatırladığım kadarıyla şimdiye dek hiçbir doğum günüm kutlanmadı. en son lisenin üçüncü sınıfında kutlandı, o da şöyle;

markete gittim bir pop kek aldım, üzerine sigara koydum, yaktım sigarayı. kendi kendime "iyi ki doğdun, iyi ki varsın şekerim" dedim ve pop keki bir çocuğa verip sigarayı içtim*. sonra da kalktım kulağımda dinlemediğim şarkılarla eve döndüm. o gün de kutlamadılar. *

o kadar çok garip ve üzücü olaylar yaşadım ki uzun zaman önce doğum günü kutlamayı bıraktım.

en azından siz doğduğun uz, günü, ay , yıl olarak biliyorsunuz , ya bilmeyenler ne yapsın..
mamudo kurban niye doğdun.

en son doğum günümde bir anda sokağa çıkma yasağı geldi. covid nedeniyle ne oldu anlayamadım ama sorun yok hala yaşıyorum.

5-6 yaşlarımda doğum günümü kutlamak gibi bi hadsizliğe kalkışmışlardı. pastayı almışlar üstüne mumları koyup gözümün önünde yakmışlar falan. benim de ateş fetişim vardı küçükken, ateşle oynamayı çok severdim. o zamanlar bu durum somut olarak böyleydi şimdi soyut her neyse konumuz bu değil.. ben de gittim 5 ya da 6 mumu şak diye iki avucumla söndürmüştüm. ağladığımı hatırlamıyorum.. halam yaklaşık 1 saat falan ağladı bu çocuk niye böyle awk falan diye.. güldüğümü hatırlıyorum.. ebeveynlerim alışkın olduğu için pek oralı olmadılar..

arkadasimin dogum gunu icin hazirlik yaptim hediyesine kadar hersey tamamdi ama o sevgilisiyle gitti uzuldum

evlendikten sonraki ilk doğum günüm. hatun hazırlık yapmış, arkadaşlar toplanmış, rakı, meze, vodka, şarap ne ararsan var. yemekler mis. bağlama çalan arkadaş bile getirilmiş sofraya. okulda bilmem ne akşamı yemeği adı altında bir balo düzenlendi. sosyal sorumluluk projesi. katılım mecburi gönüllü. herkes evde beni bekliyor. 11 de bitti okulun balosu. hava buz gibi. ( aralık 18) dona dona eve gittim. üşüttum. sinirliyim. eve gelir gelmez sinirden iki duble fondip yaptim. zaten mide berbat pasta da var. iyice altüst oldum. sabaha kadar kusmanın hikayesidir bu. 3 sene rakı içemedim. özlemişim eski dostu, şimdi bu satırları yazarken hava sıcak olmasa doldurur hasret giderirdim. neyse aksama buluşuruz keratayla.

stajım yeni bitmiş, işyerinden sohbeti ilerlettiğim bir kız ile ilk buluşmam, aksamına dogum günümü kutlayacagız.
sonra; kaza yaptım ne kutlama kaldı ne kız.
-2000 bakiye/2012

doğum günümün kutlanması. bundan daha garip bir şey olamaz doğum günümde.

ameliyat oldum.

14 saat boyunca aralıksız makale yazmak zorunda kalmak...

lise 1de okul çıkışında arkadaşlarımla doğum günümü kutlamak için buluşmuştuk.o gün de yaşadığımız şehirde tayyip erdoğan'ın mitingi vardı ve önümüzden otobüsle etrafa bir şeyler atarak geçmişti kendileri.

doğum günüm olduğunu unutmuştum taa ki yanında olduğum için zamanı ve tarihi unuttuğum sevgilim kutlayana dek

kendi pastamı kendim masaya getirip*kendi kendime kesip gelenlere dağıtmıştım. üstelik meyveli pasta sevmeme rağmen babam kendi sevdiği gibi çikolatalı pasta almıştı.