yazarların en son üzüldüğü şey

şu martı vs. gibi scooterları sürüp ölümlü kazaya kurban gidenler çok canımı sıkmağa başladı.

bizim ülkeye böyle şeyler fazla, bu tam hollanda'ya göre iş. o scooter denen şeyde gövde sensin, sürende koruma ekipmanları yok, yollar bozuk, bisiklet ve küçük motorlar için yolumuz yok, sürücülerde kural yok, yok oğlu yok.

sabah lafı geçti, "daha geçen şu scooterlardan kullanan birini tepelemiş aracın biri, özdemir sabancı bulvarı'nda" dedi bir ağabey.

internete girip baktım, haberdeki ismi görünce bir gün önce karşı camiden selası verilen kişi olduğunu fark ettim. ismi söylendiğinde kimmiş bu hiç tanımıyorum demiştim, bir gün sonra hikayesini öğrenmiş oldum. dün selası okunanmış kazada ölen dediğimde herkes bir duraksadı.

hızlı, pratik, ucuz bir yolculuk gibi duruyor ama bu ülkede hayatını %50 riske atmak demek. hayvandan beterler gelip seni biçip giderler.

kapıda beslediğim kedinin doğduğu günden beri baktığım 3 yavrusundan biri 7 aylık olmuştu ve muhteşem sevimli, kapıdan ayrılmayan bir çocuktu. dün ben işteyken sokak arasında çok hızlı giden bir araba çarpmış ve kimse müdahale etmediği için can çekişerek ölmüş. akşam eve geldiğimde havalar soğudu diye ona yuva yapacaktım. apartmanın önünde ve yolda her yer kan olmuştu... çok az şeye bu kadar üzülürüm... birkaç gün önce uyurken çektiğim fotoğrafı da şu

kendime üzüldüm.

abi bu gece playlistimi eskilerden bi insan ele geçirmiş herhalde ulan art arda 10 şarkı mı o dönemlerde dinlediklerimden denk gelir ya bi gece de düzgün uyuyalım aga gay gruplarını dinlerken bile tribe girer olduk..

hayatımın gidişatı. henüz üzüldüm, çok yenidir.

abi denen hayırsız moralimi bozuyor, abime ablalık yapıyorum yaa. ulen hayatta hiçbir şeyden mi bu seksi feys gülmez aklımı kaciricam.

galerinin derinliklerinde kalan video ve fotoğraflardaki dostluklar.. şimdi yüzüne bakmadığımız insan için bir zamanlar yüzü gülsün diye uğraşırdık.

#2248109
bu tanıma, aga bee..
yaktım.

yeni vefat eden babama üzüldüm ve üzülüyorum.

yanlış insan

ben insanların kendilerinden başka canlılara yaşamı hak görmemesi için üzüldüm. bu hale gelmemizin sebebi bencilliğimiz değil mi zaten? daha çok tüketim, daha çok mal mülk, para,...

dün aynı yavru kediyi 3 kişi gördük. ilkimiz yaralı olduğunu görünce aracından inip yardım etmek istemiş anayola çıkarak. lanet varlığın biri arabasıyla üstünden geçince yıkıldım diye anlatıyor. şoförle kavga etmiş ama neye yarar? trafiğin ortasında durmasaydı o zaman gibi saçma sapan bir cevap alınca uğraşmaya değmez. bunun gibi sevgisizlere laf anlatılmaz.

sonra biz gördük ve içim parçalandı. yola yapışmış bir yavru. görüntü kötüydü ama işte yaşananlar daha acı.

yapmıştır çünkü hep karşıdaki suçludur. bu masum, dilsiz bir hayvan bile olsa. gram empati sahibi değiliz. nereye kadar böyle devam edecek bu düzen ama üzülüyor insan işte.

ulaştığında paylaşımın olabileceğine inandığına şimdi ulaşamamak.
bir tık dudak büzdü, evet.

kulaklığımı evde unutmuşum.

kendi kendime diyordum ki şunu dinlerim, metroda da indirdiğim bölümü izlerim. hepsi yalan oldu hepsi.

tam şu an şimdi. mutfak dolabından yere düşmüş, turşu, kahve, kakao ve süt tozlarının içinden yazıyorum. hepsi yere düşmüş, turşu suyunun içinde yüzüyorlar. nasıl temizleyeceğim diye düşünüyor sinirlerime hakim olmaya çalışıyorum. olayın faili belli küçük kızım. canı sağolsun. zabaha kadar burdayım gibi görünüyor.

ya şimdi gördüm. sevdiğim bir yazar gitmiş...
ya arkadaşlar benim gibi olun lütfen.
gidin ama bir ayağınız burada olsun hep.
aha aylarca yok şimdi bu...
geçmiş olsun nida.
kalk bir kahve yap kendine.

bi gün üzüldüğümden ya da kızdığımdan ‘gidiyorum’ desem onun beni tutmaya bile yeltenmeyeceğini hissetmek.

kendini kaybetmis ama geri dönüşü bir kelimeye bakan bir insan.

gün ortasında önce iş görüşmesinde kurbanlık koyun gibi bekletilmeme üzüldüm , sonra yeter be ne zaman görüşeceğiz (in kibarcasını sorarak hakkımı aradım). sonra müdürün benden genç olmasına rağmen ukalalik yapmasına ve böyle tiplerle muhatap olacak duruma kendimi soktuğuma üzüldüm. daha sonra arkadaşla buluştum kendisi çok güzel nokta atışlarla eleştiri yapar. bu yapıcı eleştirilerine hem hak verdim hem üzüldüm. eve geldim eşim bana küs ona üzüldüm. ama özür dilemem o ayrı mesele. tüm günüm kısmi üzülmelerle geçti.

her sabah buraya yaşlıca bir dezzem gelir. bir şey satmaz lakin el açar. dilenci diyorlar elbet. her seferinde kanarım ona. yine mi verdin? demelerine aldırış etmem. "biz verdik zaten" derler. o senin götlüğün. benimki ayrı.
ona ayırdığım bi' 10 liram vardır. cebimde hesap ödeyecek param olmasa, ki, ben el sallar çıkarım müdavim olduğum mekanlardan, onun parası bakidir.

gülcü gibi, gülcüyü de hiç geri çevirmem.

gelmedi teyze bugün. ben şimdi onu sorarım mekan mekan, uğradı mı diye. sıhhati yerindedir inşallah. dua ediyordu bana elimi tutup. estağfurullah diyemedim bugün.

annemin "o kadar uğraştın bir kariyer bile yapamadın" lafına üzüldüm..