yazarların evlenmek istememe nedenleri

30 sene aynı insan ile vakit geçirmek çok sıkıcı. yaşam tarzım zaten topluma çok uymuyor.

zaman, mekan ve şahıs uyumunun hala yakalanmamış olması.

ülkedeki ekonomi, emin olacağın insanı bulma ihtimali yüzdesinin çağımızdaki düşüşü, bir düğün yapmanın minimum 200 bin tele olması, insanların birbirine tahammülünün kalmadığı gerçeğinin getirdiği çekinceler bla bla.. daha saymama gerek yok sanırım.

garı yohhh garııı (işte kadına garı dediğin için yok ya zaten)

aile olmanın bir yerlere imza atarak gerçekleşeceğine inanmak sorgulanması gereken bir konu ayrıca evlilik hayat döngüsünün bir halkası değil. sevdiğiniz insanların, hayatınızın sonuna kadar yanında olun ve eğer istemezseniz kurumsallaşmanıza gerek yok.

tecrübe ettim , pek abartıldığı kadarlık bir durumu yok. herşey de olduğu gibi zamanla geriye sarıyorsun, heyecan yerini sıradanlığa, sevgi ise alışkanlığa bırakıyor yerini.

böyle bir sistemde kendi çektiğimiz sıkıntılar yetmezmiş gibi el kızını da sıkıntıya sokmaya gerek yok. kimse kimsenin kahrını çekmek zorunda değil.

sorumluluk sevmiyorum.

evli olmam. ikinciyi alıcam dersem karı beni doğrar.

davullu zurnalı düğün isterse direk bitiririm, iki göbek atılacak diye dünyanın parasını çöpe atamam.

âşık olunca geçer.

anlayışla karşılanabilecek bir nasip kısmet vakasıdır.
istememek değil de ne olduğunu bilmeme korkusudur o bence. yoksa herkes hayatında mutlu olmak ister..
mutluluk sadece evliliğe endeksli olmamakla beraber, "bunun yaşlılığı da var hacı, yarın hasta olduğunda çorbanı kimse pişirmez" mantığıyla yatırım aracı olarak da görülebilir.
evlilikte nasıl mutlu olunacağını bilmediği için de korkması, dolayısıyla yanlış da olsa istememesi normaldir..

kafana göre birini bulduysan evleneceksin abicim tek başına geçmez bu hayat yoksa

güvensizlik. aldatılma korkusu, özgüven eksikliği diyeceksiniz değil, özgüvene bakmıyor aldatılıp aldatılmamak saçma aile gelenekleri, anne olma korkusu bir çocuğun sorumluluğunu almak beni hep korkutmuştur bir de şey çevremde hep olur, aman çocuk için ayrılma aman çocuk var şans ver aman çocuk aile ortamında büyüsün bence o çocuğa bir seçim hakkı verseler ailesinin boşanmasını ister aklı başına geldiğinde. huzursuz bir evde büyümek alttan alttan derin yaralar ve travmalar bırakır. gözle görülür şeyler zaten travmaya sebep olur ama gözle görülmeyenler fark edilemeyen travmalara sebep olur. bilmiyorum evlilik başlığı altında bir çok şey gözümü korkutur. gideyim alayım bir 1+1 kafam rahat yaşayayım sesi de hiç susmaz içimde. bilemiyorum.

evlilik nedir? bir çiftin aynı evde aynı faturalarla aynı ev işleriyle birlikte yaşama durumu. bunun için ne gerekir? bir imza. ne gerekmez? yine bir imza.

diyelim sevdiğim biri var, ikimiz de çalışıyoruz, iyi anlaşıyoruz, aynı eve çıkmak istiyoruz. çıktık, başlarda güzeldi ama sonradan anladık ki birbirimize uygun değiliz. birbirimizin hareketlerini beğenmiyoruz, ayrılırız. peki evli olmuş olsaydık? sırf evliyiz diye birbirimize katlanmaya çalışacak, mutsuz olsak da bir arada olacak, boşanmak istersek avukattır mahkemedir koşturup duruyor olacaktık. üstelik çevreden gelen sesler de çabası, gerçi bu sesler türkiye'de aynı evde nikahsız yaşamak için de yükseliyor orası ayrı ama neyse.

çocuk istenmiyorsa evliliği gereksiz buluyorum, yüz yıllar sonra tamamen bitip gideceğini düşünüyorum. ilerideki çocuklar ''insanlar evleniyormuş ahahah'' diye aralarında muhabbet döndürecekler. keşke o çocuklardan biri ben olsaydım, çok erken doğdum, neyse. söylemek istediğim, evlenmiyoruz istediğimizle yatıp kalkarız demek değil, sevdiğim insanla aynı evde yaşamak için devlet izni almayı garip bulmam, evlenince ilişkide level atlanıyor olması. sanki evlenmeden önce yalapşap birlikteydiniz de evlendikten sonra sadakat yemini ettiniz. sen zaten ilişki içerisindeysen karşındakine sadık olmalısın*. gelelim soyadı meselesine, soyadı seni diğer insanlardan ayırmak maksadıyla kullanılıyor, hangi soydan geldin hangi soptan gittin artık bunların bir önemi kalmadı 7,8 milyar insan arasında herhangi birisin işte. 100 yıl sonra yoksun, hiç var olmamış gibisin. yerleşik hayatın getirdiği şeyler bunlar, komünlerin bozulması.

amerika'da ''starting a family is the new counterculture'' ifadesi kullanılıyor bu aralar. herhalde insanlar zaten benim anlattığım gibi yaşıyorlar.

her neyse, isteyen evlensin isteyen evlenmesin. bunları yazıp gidip herhangi bir adama nikah da basabilirim bana belli olmaz. olmadı evlat edinirim zaten etrafta yeterince velet kirliliği var, yapılmışını alın büyütün. isteyen çocuk yapsın demiyorum bakın, alın büyütün, laleler.

çümkü yalnızlık daha iyi yazdırıyor.

bir insana karşı sorumlu hissetmek sanırım. her ne kadar karşınızdaki insan kendi ayakları üzerinde durabilse de sizin isteyerek hayatınıza kattığınız ve hatta hayatınıza katarken çaba sarfedip ikna ettiğiniz birini mutsuz etme hakkınız yok. bunu bildiğimden dolayı kendi mutsuzluğumu başkalarına da yansıtmamam gerektiğini düşünüyorum. mutlu olduğum zamanlar olsa da nedensiz her şeyden uzak kalmak isteyip mutsuz olduğum zamanlar da var. ya da tamamen yalnız kalmak istediğim zamanlar var. o yüzden birilerinin başkalarıyla mutlu olmasını temenni etmişimdir hep.

yaşayacak bir şey bırakmadım ortada, bütün maceraları, çileli dönemleri kendim tek başıma atlattım. bu saatten sonra evliliğin bana katabileceği bir şey yok, yalnız yaşamaya alışmışım. saatin kaç olduğu fark etmez başımı alır çıkar giderim dışarı, kendim tek başıma sinemaya da giderim, bara da giderim, tatile de giderim, dünyayı da gezerim. evde bi ses olsun istemez şarkılarım bana yeter, arkadaş olsun istemez kitaplarım bana yeter, eğlenceli vakit geçirebileceğim biri olsun istemez bilgisayar oyunlarım, playstationum bana yeter.
yemek, çamaşır ne kadar sevmesem de bulaşık işlerimi halledebiliyorum zaten.

çocukları çok severim, bir çocuğum olsun isterdim ama yapamıyorum maalesef, ben de kardeşlerime sipariş veriyorum onlar yapıyor getiriyor, 7 tane yeğenim oldu, kardeşlerim arı gibi çalışıyor maaşallah.

kısaca evliliğe ihtiyacım yok.

evlen pişman olursun, evlenme yine pişman olursun, evlen ya da evlenme pişman olursun.

saf gibi gerçek aşkı aradığım için ve hiç bulamayacağım için ölene kadar böyle kalacam sanirim