yazarların hatırladığı en eski anıları

dün akşam konuştuk bu konuyu bir dostum ile ona dedim ki; dna mirası ile gelen ve zamanın getirdiği yüklerden arına arına en fazla 4 aylık olduğum zamanın anılarına kadar gidebiliyorum, daha fazla zorlamakta istemiyorum ama biliyorum ki biraz çaba sarf edersem eğer beden öncesi yaşantımı hatırlarım.

akşam, mahalleye yakın bir parkta, babam ve annemle oyun oynadığımı anımsıyorum. çok koşuyorum. ve parlak ışık vuruyor yüzüme hep.
hiçbir zaman bunun rüya mı yoksa bir anı mı olduğunu tam olarak bilemiyeceğim galiba.
ama emin olduğum şey aşağıdaki müzik eşliğinde ölürken kafamda bu anının dönecek olması

üç ya da dört yaş doğum günü partimdeki palyaço... korkudan tüm evi turlayıp en sonunda da kendimi anne ve babamın yatak odasına kilitlemiştim küçücük halimle. baya dil dökmüşlerdi dışarı çıkmam için *. sonrasını hatırlamıyorum tabii. belki bu hatırladığım anım da çok doğru değildir, beynim kendi kendine bazı kısımlar eklemiş olabilir. baya uzun zaman geçti üstünden. özellikle de kapıyı kilitleme kısmından çok da emin değilim ama palyaço gerçekten de gelmiş. merak edip anneme sormuştum. *

bir hipnoz seansında öğrendiğim anıdır. annem bana hamile, doğuramıyor. çırpınıyorum, feryat figan, yok doğurmuyor annem. annemden ümidi kesip çıkmaya karar veriyorum. sonra annem anlattı. annem hamileyken arkadaşı doğumda vefat etmiş. ömür boyu taşı deseler razıydım, öyle korkuyordum doğumdan, diyor annem. herkesle helalleşip giriyor doğuma. herkesi son görüşüm olduğundan emindim, dedi. doğum 8 saat sürmüş, artık karın yırtılacakken apar topar almışlar beni. işte sanırım o an gelmekte ısrar ettiğim an.

ilk kulağımı deldirdiğim günü hatırlıyorum küçük bir kız çocuğuyken her şey daha güzeldi.

kara melek ve böyle mi olacaktı izleyip araba şarkısını söylüyordum.

mahallede oynarken biri yaşımı sormuştu. ben de aşağıdan anneme seslenip yaşımı sormuştum (3yaşındaymışım .).

babam işten gelip yastıkların arkasına ufak hedıyeler bırakırdı ve "şu yastıgı verir misin biraz yatayım" dediğinde o hediyeleri görmem gelir hep aklıma

çok karanlıktı ilk,sonra bir acı ve aydınlandı ortalık.

en son izlediğim bir netfiliz belgeselinde doktor kontrolünde deney amaçı lsd kullanan bi' eleman, boynunun anne karnında kordon bağına dolandığını hatırladı. *