yazarların iç dökme köşesi

ve

önceden bu tarz başlıkları gördüğümde içimde ne varsa yazardım. sadece burada değil, farklı sözlüklerde bile. sonra bir şey oldu ve ben artık içimi dökemez oldum. o kadar çok şey birikti ki iki uçu keskin bıçak..
içimi döksem rahatlayacağım ama içimi dökersem bir daha toparlayamayacağım...

içimden hiçbir şey gelmiyor. hevesim yok. önceden doğum günüm için gün sayardım ben. hevesle, heyecanla beklerdim. neden? çünkü tüm zehir olan günlerden ziyade o gün hiçbir şey olmayacak sandığım için. o gün herkes mutlu olacak, bana iyi davranacak, beni düşünecek diye düşünürdüm. her sene yanılır ama yine her sene de asla vazgeçmezdim bu umuttan. şimdi ise sayılı günler kaldı doğum günüme ama içimde gram heves yok bu sefer. nereden olsun ki? hiçbir şey ifade etmiyor artık. o günün gelmesini bile istemiyorum. travmalardandır belki de bilemiyorum ama istemiyorum işte.

muhabbet kuşum kanser oldu, bir hafta önce öğrendim, her şey kanadının üzerinde bir şişlik farketmemle başladı aslında, ilk önce bir yere vurdu hematom oldu sandım (çok hareketli bir kuş bir yerlere saklanmayı seviyor) ama içim hiç rahat değildi. veteriner görüşmesi ve çekilen röntgen sonucu yumuşak doku kanseri olduğunu öğrendim, ayrıca kalbinde büyüme ve karaciğerinde yağlanma var. mümkün olsaydı pet çekilip nerede başladığı tespit edilebilirdi ancak anesteziyi kaldıramayacağı ve tedavi seçeneği kısıtlı olduğu için doktor herhangi bir müdahale önermiyor.
duygularımı ifade edecek kelime bulamıyorum acı çekmesin diye (bkz: homeopati ilaç) veriyorum, yaşam süresi iyi bakılırsa bir sene dedi veteriner hekim.
bunu buraya yazma sebebim biraz kabullenmek (hala gerçek gibi gelmiyor) iç dökmek biraz da muhabbet kuşu besleyenler için farkındalık olması belki faydalı olması. umarım bir mucize gerçekleşir mucizelere inanmasamda.

dökmeen guzum.

iyi niyet taşları ile döşedim,
kendim ettim kendim buldum.
bencil olmadığım halde,
şeytan gibi kibir diye taşlandım.

zalim çöpçüler içimi süpürmüşler.

al döktüm oldu mu?

hayatımın en huzursuz otobüs yolculuğunu yaşıyorum. yanımdaki teyze sürekli kart kart kaşınıyor. başka boş yerde yok. ya uyuzsa..? değilse de bu kadar düşünmekten uyuz olcam bu gidişle. ayyy bitmiyo yolllll

ay ben hiç dökmeyeyim ya çok döktüm zaten sabahtan beri dolaşıyorum. bi sizi göreyim diye uğramıştım, sağolun sağolun

döken çıksın kasıyor.

ben yokum bu fotoğrafta. 2 kişi de yok artık. ben göremedim ama bastığımız yer böyle toprakmış bir dönem. yayla fotoğrafı. ağabeyimin ufaklığına bakarsak, ben daha yokum.

abim. babam. annem. amcam hüseyin. rahmetli babannnem güngör. rahmetli amcam özcan.

herkes genç. ne güzel...



son iki kişinin şu an olması için, ömrümden verirdim.
şu an, en güzel yıllarını yaşıyor yayladaki ev, görmediler.

*

aylar, belki yarım sene sürecek bir diş operasyonları dönemine giriyorum. 2 kış önce birçok dişim ve diş köküm çekilmişti. geçen kış da implantlarım yapılacaktı. ama geçen kış bir aksilik yüzünden izmir'e gelemedik ve 1 sene ertelendi. pazar günü izmir'e geldim. ilk dişçi randevum bugündü. yarın da operasyonlar başlayacak sanırım; yani yarına da randevum var. bir de şimdi, 20'lik dişlerimin de çekilmesi gerektiği söylendi. ayrıca üst ön dişlerimin bitişiğindeki bir dişe daha dolgu yapılması gerekiyor. gene üst arkalardaki iki dişime daha dolgu yapılacak galiba. sonra da implantlar başlayacak. en erken bu nisanda bitecek bu dönem. mayıs sonuna kadar falan uzarsa da çok şaşırmayacağım.

ilkokul 5'teyken üst ön dişlerimin üzerine yere çakılmıştım ve onların yarıları kırılmıştı. ve üst çenemdeki bütün dişlerim sallanmaya başlamıştı. yani yoklayınca çok da "sağlam" durmadıkları anlaşılıyordu. 41 yaşıma kadar protezler (üst ön dişlerim), kanal tedavileri, dolgular ve köprülerle bir şekilde idare ettim ama artık implant şart oldu. bu arada alt çenemdeki hiçbir dişimde sorun çıkmadı şimdiye kadar, tam çıkamayan 20'lik dişlerimi saymazsak...

uzun ve zorlu bir süreç olacak ama dişçi fobim yok bari, en azından.

yoksa ne dertler var. benimki gene hafif bir iç dökme sayılır sanırım.

içimi dökersem toplayamazsınız.

yani gerçekten hiç bilmediğim bir dünyaya giriş yaptım gibi. çok komik şeyler oluyor ve ben hangisine güleyim nasıl şaşırayım bilmiyorum. kırılıyorum evet bu kırgınlığımla da güçleniyorum gibi. korkuyorum evet gerçekten çok korkuyorum ama bu korkuyu güçlendirmek istemiyorum.

bakalım yol güzel. nereye gider birlikte göreceğiz.