yazarların itiraf edemediği şeyler

genelde duygularını çok yoğun yaşayan bir insan değilimdir. sanırım geçmiş deneyimlerimden dolayı kendime her an sakin olmam gerektiğine dair bir alışkanlık geliştirmişim. şimdiyse bu artık hissizliğe dönüşmüş durumda, istesem de bunu aşamıyorum. bu biraz da farklı bir insan olmamdan kaynaklı sanırım. aşırı derecede kendime özgüyüm, bu beni sosyal ortamlarda oldukça kısıtlıyor. sadece kendime yakın bulduğum şeylere karşı ilgi gösterebiliyorum. bunun dışında kalan şeyler bana hiç bir şey hissettiremiyor. bundan dolayı insanlarla bağ kuramıyorum.
gerçekten bir şey hissetmeyi başarabildiğim ender durumlar var. mesela birinden hoşlanmak gibi, ama bu seferde panik olup elime yüzüme bulaştırıyorum. kriz anlarıyla baş etmek konusunda iyi değilim. zamanla sakin kalmayı bir savunma mekanizması haline getirmişim. duygularım dingin haldeyken daha güvende hissettiğim için onları dolu dolu yaşamaktan kaçıyorum. kendimi tatmin etmenin başka yollarını arıyorum. ama bu da beni kısıtlıyor. acizleştiriyor. istediğim insan olmamı engelliyor. bu yüzden bunu aşmak için çaba gösteriyorum.

inanılmaz bir şekilde aşığım.

bu duygumu her şeye rağmen törpüleyebilen özsaygım ve gururum var.

duygularım darmadağın anlayamazsınız.

işe gitmekten nefret ediyorum.

birine aşırı yazasım var ama elim varmıyor hem sinir oluyorum hem belki diye umut ediyorum
illet bir çıkmaz

edemiyorum ki..

son günlerde ve haftalarda ve dahi aylarda, alkole fazla teveccüh göstermekten mütevellit, karaciğerim s.o.s veriyor olabilir. bundan kelli akşamları bitki çayı içip, haftasonları haşortman giyip eymir‘de doğa yürüyüşleri yapmalıyım.

iyi değilim ben.

zannediyorum tekrar öfke kontrolü terapilerine vs. başlamam icab ediyor fakat yapmıyorum, hayırlısı diyorum .

1 tane daha normal sözlük hesabım var. ahahah.

ilişkilerimde bencilliğime yeniliyorum. fazla sahipleniyorum.

ev harici bir yerde elimi yüzümü yıkadıktan sonra elim titreye titreye kullanmak zorunda kaldığım havlunun, 'en temiz yeridir ya' diye yüzümü sildiğim en ücra köşesi, "ya herkesin aynı düşünceyle yüzünü sildiği yerse?" düşüncesi beynimi kemiriyor. evet, başak'ım.

internette rastladığım diş tedavi videolarına filan bakamıyorum.
resmen içim çekiliyor görünce.
bak yine fena oldum.

hayat dolu ve kendini seven biri gibi gözüksem de en çok kendimden nefret edip tiksiniyorum ...

ben söylemem sen anla.

burada da edemem.
gerçi ben daha kendime itiraf edemedim.*

öyle bir derdim yok valla. çevrem ne haltlar karıştırdığımı biliyor.

herkesin bilip sevdiğim beyin bilmediği gerçek... onu sevdiğim :((

neyi itiraf edemediğim.

buraya yazılabilirse zaten itiraf edemediği şey olmaktan çıkacak şeylerdir.

bunlar nasıl oltalar ya rabbül alemin.

neyse ben yemedim.

ihi ihi...