yazarların yakın gelecekteki hayali

#1345505
6 ay sonra aynı yerde aynı yıldızların altındayım. hava o zamankinden daha serin, o zamankinden daha sisli. ileride, ona yolları aydınlatacak aynı sokak lambaları yanıyor. ne garip… hiçbir şey değişmemiş gibi ama aslında o kadar çok şey değişmiş ki! çok iyi hatırlıyorum o günü. köye geldik yine böyle. önce dağların taşların hikayesini, anıları, sürgünleri konuştuk, anlattık. sonra ben dağa taşa vurdum kendimi. kırmızı bir kalemle tabii* yine bugünkü gibi ocak kızartması yapmıştık. akşam yine (bkz: tanju okan) dileyerek uyuttum bizimkini. o sırada konuşuyoruz öyle. yine saçma sapan şeylere gülüp saçma sapan anlarda tartışıyoruz. klasik. sonra ben üç şarkıdan en hoşuma gideni seçtim. şu an ezberimde olan cümleler ve sözcükler geldi ardından. o zamana kadar bana söylenen hiç bir şey bu kadar hoşuma gitmiş miydi hatırlamıyorum. daha güzelleri yazılıp söylenmiştir, yine o söylemiştir belki de. bilmiyorum. ama o yazının içimde yarattıklarını ve alıp götürdüklerini o zaman da şimdi de sözcüklere dökme ihtiyacı duymadım. sanırım içimde büyük iz bırakan şeyler hakkında bir şey söylemek konusunda noksanım. bu hep böyle oldu, böyle de olacak gibi.

6 ay geçmiş, ettiğim duaların hiçbiri tutmadı. aksine yüzümü kara çıkarmak istercesine daha da uzaklaştım sanki onlardan. ama uslanır mıyım ben? ne zaman akıllandım ki? şimdi yine aynı merdivenlere oturmuş, aynı yerde, aynı şarkıyı dinliyorum. şarkı bende gizli, hep de öyle kalacak. dualarım aynı, şarkı hala çok güzel. ve ben hala bekliyorum.

pediatri sözlüsünü sağ salim geçmek.

iyi bir öykü yazarı olabilmek.

ekonominin en yakın gelecekte düzelmesi. bahçede petrol bulmak. soğandan sonra tüm sebzelerin fiyat şokunu atlatabilmek. benimde büyük hayallerim var anlayacağınız.

akıl sağlığımın alnından öpüp başıma koymak.

başka bir ülkeye yerleşmek.

söylememem gerekiyormuş öyle diyollağ.
yoksa olmazmış büyüklerimiz (balzac nietzsche falan işte) böyle buyurmuşlar.

amsterdam hemen ardından fas'a gitmek.

erasmus ile yurt dışına çıkmak. özellikle şu sıralar italya'ya karşı özel bir ilgim var. erasmus olmasa bile * mesleğimi orada yapmak istiyorum. orada yaşamak istiyorum. yurt dışında yaşayıp memleket özlemi çekmek istiyorum.

temiz, pırıl pırıl bir kafa. bunun için ayrı mesai harcama kararı aldım. önce zaman yönetimine yoğunlaşacağım. sonra küçük küçük hedeflerim olacak. böyle bir haftada bile ulaşılacak kadar küçük. artık olmaz diyordum ama resim yapmaya tekrar başlayacağım. üstelik bu sefer daha ciddiye almış bir şekilde. çok boşluk bıraktım arada, belki de sıfırdan başlarım. önemi yok.

mesleğimde ilerleyip yolcu gemilerinde çalışmak yabancı dilimi gelistirmek ve daha çok ülke gezmek .

sağlıklı yaşlanmak. henüz tek çabam yok ama bakalım..

şimdi benim yakınım önümüzdeki 1-2 yılı kapsadığı için şöyle hayal kurarım.

antalya'ya taşınmışım, güzel bir işim var ve her akşam sahilde dinleniyorum. kış aylarının uzun yağmurlarında bile ve temmuz-ağustos sıcaklarında bile.

az önce sevgilimle kahve almaya gittim.yolda birilerinin yanından geçerken aha lezbiyen diye dönüp dönüp baktılar. ulan dedim alnımızda mı yazıyor.
neyse eve dönerken bizim sokakta durduklarını gördük. içlerinden kızın biri bana dönüp şehir ismi verip oralı mısın diye sordu. yok dedim birine benzettin herhalde. içlerinden bir çocuk çıkıp abla bir şey soracağım ama yanlış anlamayın siz lezbiyen misiniz diye sordu. evet dedim. bende gayim anladım ama emin olamadım ondan sordum dedi.
söyledim ama sonradan pişman oldum çünkü yaşadığım mahalle belli.
neyse darp raporu alırım en azından başıma bir iş gelirse.
yakın gelecekte istediğim tek şey huzur inanır mısın?

akıl sağlığımı korumak.

sırf yemek ve barınma için çalışmak zorunda olma kabusundan sıyrılıp berduş olmak.

erdoğan olmak.

radyo yayını yapan köy muhtarı olmak

iki tane apartman satın alıp kira gelirleri ile dünyayı dolaşmak.

kendime ait bir evim ve minik bir bahçem. ruhumuz çok sıkıldı insan kalabalığından bize biraz sakinlik gerek.