yazarların zenginlik ölçütü

alışveriş yaparken fiyatları incelemeyen insan zengindir.

bir turnusol veriyorum dostlar. kış günlerinde insanların montunun kalınlığına bakın. mont inceldikçe gelir seviyesi yükselir, mont kalınlaştıkça gelir seviyesi düşer.

yoksul (temsili):


zengin… editoryal gerekçelerle yayınlayamıyoruz.

lokantaya giderek bir yemeğe 600 tl ödeyecekken, burada 600 tl ye 150 gram yiyeceğime 1 kilo et alır evimde doya doya yerim demiyorsan zenginsin,
otoparka 150 lira verip, işini park ettiğin yerde yapmak yerine, uzağa park ederim park parası vermem demiyorsan zenginsin.
hatta, toplu taşımaya biner kızılay’a giderken, ya spor olur tıp fakültesinden kızılay yakın, yürüyerek giderim demeyerek, otobüs parasını veriyorsan da zenginsin.
lokanta yemek yiyemeyene göre zenginlik ölçüsü orada gerine gerine yemek yiyendir.
senin 1 yıllık ev kirana, 6 gece 5 gün 2 kişi tatil yapan zengindir.
2001 palio marka aracı ile kaza yapınca başında ağlayan adama göre, bişey olmaz canın sağolsun diyerek teskin etmeye çalışan adam da zengindir.
emek vermeden, emek vererek zengin oldum kimse kıskanmasın diyen hımbıl, emeğiyle çalışan ve kıt kanaat geçinen milyonlarca insanı hakir görmektedir.

zenginlik hiç ihtiyaç sahibi olmamaktır. tam anlamıyla. bizim zengin dediklerimiz de zengin değil aslında.

nasreddin hoca bir zengine sormuş ki mal varlığın kadar bir mislini daha verseler ister misin? adam heyecanla isterim tabi demiş. nasreddin hoca da yapıştırmış cevabı: bir de sana zengin diyorlar. hiç dilenen zengin olur mu!

‘parayla satın alınabilen her şey ucuzdur’
diyen insan.