yazarların zenginlik ölçütü

tatile giderken ya da gittiğimde euro kurunu düşünmemek. bir şey alırken hesap yapmaktan hesap makinesine döndük.

güzel veya genç olmadığın halde telefonların susmuyorsa, hatta nüfuzlu bir mahalli idareci de değilsen

sosyal medyada paylaştığın şeyleri alakalı alakasız herkes beğeniyorsa

uzak akrabaların bile seni arayıp soruyorsa

ortamlarda saçmaladığın yahut kötü espriler bile yaptığında anıra anıra gülünüyorsa

aynadaki sıfata baktığında ilyas salmanovar'dan hallice olduğun halde, bir sürü kadın sana yanlıyorsa

türkiye ve dünya gündemi umurunda bile değilse, apolitik ve orta yolcuysan

bir kaç nadir hobin varsa , pek kimsenin bilmediği alkol veya kahve türlerini tüketiyorsan

en son ne zaman toplu taşımaya bindiğini hatırlamıyorsan ve akaryakıt fiyatları umurunda değilse zenginsindir.

iphone 16 pro max'ı kılıfsız kullanacak kadar parayı umursamamak.

playstation 5'i varken paraya kıyıp playstation 5 pro almak.

faturaların ne kadar geldiğini bilmemek. kredi kartının ekstresini hiç bilmemek ve istediğim zaman istediğim yere gidebilmek.

kolumdaki saatin arabamdan pahalı olması.*

bir dost bir post yeter bana

evdeki huzur.

valla ben galiba fazla gerçekçiyim ve sanırım biraz da şanslı.. o yüzden kriterlerimi yazmayacağım.. (marka düşkünü ve görgüsüz değilim..) o kadar..

eve gidip pijamalarımi giyebilmek.

sabah kalktığınızda sağlıklı nefes alıyorsanız, sizden zengini yok.

1 dolar. evet.

sağlıklı beden, çalışmadan bile her türlü ihtiyacını, keyfini lüksünü kaliteli şekilde yaşamaktır. buda kişiden kişiye değişir. şahsen benim uçuk lüks hayallerim olmadığı için 10 milyon dolar gayet yeterli.

kur ne kadar olmuş düşünmeden yurt dışında gezebilmek.

vivo v29 lite'ı kredi çekip almak. hem de ihtiyaç kredisi.

kimseye minnet etmeden yaşayacak kadar para benim için yeterli. zengin olmak istemiyorum.

(bkz: bir yılda zengin olmak isteyeni altı ayda asarlar)

klup başganı olmak ve istediği topçuyu kredi kartınla tek çekim alabilmektir. hahahaha.

www.youtube.com/shorts/BfOM...

kendi cirrus sr22'mi alıp torunumla birlikte uçmak.

şu an öyle ölçütlerim yok ama çocukken benim için zenginlik göstergesi şeyler vardı.

bunun en önemlisi pringles idi. bilmiyorum çok pahalı olup olmadığını ama almaya hiç cesaret edemezdim. o sadece zengin çocuklarına ait bir atıştırmalık gibi gelirdi bana nedense. kutusu ile bile havalı bir cips idi. yıllarca almadım. hatta iyi para kazanmaya başladığım zaman bile elim gitmedi.

bir diğeri ise sprite idi. aslında sprite coca cola ile fanta'dan daha pahalı değildi. ama genelde nba yüzünden sanırım okul basketbol takımındaki çocuklar içerdi sprite'ı. genelde de basketbol oynayanlar zengin çocukları idi bizde. ben okul futbol takımının santrforu zaman zaman da sol açığı olarak fakirler grubuna dahildim. o yüzden sprite içmek bize göre değildi.

hatırlıyorum bir keresinde antrenmandan sonra sprite aldım. benim gibi amele ruhlu insanlardan oluşan futbol takımı hep bir ağızdan " oooo zenginsin, versene bir fırt" diyerek içeceğime ortak oldu. basketbol takımı nezih nezih takılırken biz et bulmuş ilk çağ insanı gibi bir kutu sprite'ı sömürmekle meşguldük.

son madde ise ışıklı spor ayakkabılar. ne çok gözüm vardı bu mobil taverna giyeceklerde. bir türlü alamadım. sonra da zaten yaşım geçti ışıklı ayakkabı giyebilecek. ama novellasını yazıyorum bu hikayenin. adı kıyam olacak.

velhasılı herkesin kapitalist travması kendine.