yeni tanıştığı insana dertlerini anlatan insan

psikolog seans ücretlerinin 4 haneleri sayılara ulaştığı şu dönemde yapılabilecek en mantıklı hareketlerden birisini yapan insan.
şimdi gidip tanıştığınız ilk insana bir çırpıda tüm dertlerinizi anlatın ve o hafiflik duygusu ile uzaklaşın.

bi keresinde ben bunu yapmıştım sonra derdimi farklı insanlardan dinlemiş oldum.

enteresan.

psikoloğa gitmek istemeyen ya da gitmek için maddi gücü olmayan insandır.

derdiniz varsa kadın erkek ayırt etmeksizin dinlerim.

canı çok yanmıştır.

güzel bişey. yalnız ,karşıdaki sana o güveni verecek ki anlatabilesin bence bana göre yoksa düşünsene laubali saçma sapan konuşan patavatsız nerde nasıl konuşacağını bilmeyen vs olsa anlatabilir misin?

insanlarla tanışmak istememe sebebimdir.

derdini, sırrını ve paranı kimseye söyleme demiş atalar. ama görüyorum ki; aramızdaki bazı mahluklar, tüm hayat hikayesini tek solukta paylaşıyor. bu kafayı hiç anlamıyorum.

anlatacak başka bir şeyi olmayan insandır. hor görmemek gerek.

kesinlikle ben değilimdir ki çok yakın arkadaşlarıma bile dertlerimi anlatmam. üzüldüğüm şeyleri paylaşmak hoşuma gitmez. zaten başkasının derdini dinlemek de hoşuma gitmiyor.

belki de yeni tanıştığım ve bir daha görmeyeceğim insanlara derdimi anlatabilirim ama. bir daha bunun hakkında konuşamayacağım, muhtemelen bi süre sonra anlattığımı unutacak bir sırdaş. güzel olabilirdi.

bir keresinde hafif sarhoş kafayla yaptığım şey... bir arkadaşımın arkadaşıydı. tanıştığımız günün akşamı bir şekilde başbaşa kaldık mekanda. üç saat boyunca bir o anlattı bir ben. bir tanımda girdiği gibi 'sokaktaki insandan medet umma' noktasında değildim, kendime çok benzettiğim ve sebepsizce güvendiğim içindi. iyi hissettirmişti...

benim gözümde samimi insandır. birinin içini dökebilmesi kolay bir şey değil, bunu yapabiliyorsa eğer seni kendine yakın bulmuş demektir. ha ama burada ince bir nokta var; sadece anlatıyor mu yoksa karşılıklı sohbet mi gerçekleşiyor. çünkü dert anlatırken dinleyen kişiden "evet, haklısın, bence öyle değildir" tarzında geri dönüte açık olacak ki gerçekten dert anlatma olsun. diğer türlüsü "günlük sarf etmem gereken kelimeleri sarf edemedim, bana elleşme hep ben konuşacağım" dır, o da bencilliktir zaten.

ben birkaç gün önce hiç samimi olmadığım bir sınıf arkadaşıma* ufaktan dertlerimi döktüm.

muhabbetin sonunda şöyle bir mesaj atmış. ilginçtir ki iyi geldi. yakın arkadaşlarım sen güçlüsün dese "yahu dostumsun gaz vereceksin tabi" der kendi içimde ciddiye alamazdım.

yeni demem o ki; anlatmak istiyorsanız anlatın canlarım. anlatabildiğinize göre karşıdaki kişinin dinleyici olabileceğini fark etmişsinizdir zaten.

bu sey degil mi yaa?
otobuste yaniniza oturan yasli teyze.