yere çöp atmak

türkiye'de sıkça görülen durumdur. insan içinden yıl olmuş 2020 diyor ama ne fayda. kimisi ara sokaklarda kimisi en bilindik caddelerde, insanlara aldırış etmeden salıveriyor çöpünü yere. fast-food ambalajından, su şişesine, bira şişelerine, maskelere kadar her şeyi atıveriyor insanımız. sorsan herkes memleketini çok seviyor. bende diyorum ki insan sevdiğine çöp atar mı ?

denk gelindiğinde büyük küçük dinlemeden insanlara “çöpünüzü düşürdünüz” şeklinde ayar verebileceğiniz eylem. çekinmeyin, etkili bi yöntem.

benim canım ülkeme yakışmayan, cahilce bir eylemdir. yapmayın efendim, yaptırmayın diyemiyorum çünkü birine çöp atma dediğinizde sanki annesine küfür edilmiş gibi tepki verebilir.

belli bir yaştan sonra yapılıyorsa aile terbiyesiyle alâkası olmayan durumdur. eğer yere çöp atmıyorsanız çevrenizde böyle birini barındırmamalısınız.

asla anlam veremediğim hadise.
sokakta adım başı çöp kutusu olmasına rağmen yerde olan çöpleri görüyorum ve "yok artık" diyorum.
iki adım yürüsen çöp kutusu var kardeşim.
anlamlandıramıyorum, bir çikolata paketini açıp nasıl, yere atayım bunu, diyebiliyor insanlar.
o poşet kendi kendine yok mu olacak sen yere atınca.
cidden tahammül edemediğim bir durum.

yaşadığımız beton yığınlarının bahçeleri hep plastik atık, poşet ve ambalaj atıkları dolu. bazen dayanamayıp girip hepsini toplamak istiyorum. yıllarımı buna harcasam ve arkamı dönüp temizlediğim yerlere tekrar baksam bir şeyin değişmediğini göreceğime o kadar eminim ki. bu da bir eğitim. hayatın ve toplu yaşamanın belirli kuralları ve değerleri var. bunu yapan en okumuşu da olsa eğitimsizdir. yere çöp atma eylemini gerçekleştirenle yere tüküren aynı kategoride benim için. kaba bir eylem. doğaya insana yaşama saygısızlık.

temiz olmak , ahlaklı olmak , düşünmek bir insani meziyettir . yere çöp atmak ise insani bir rezalet olup bir insana yakışmamaktadır. temiz olmak derken her şekilde temiz olun allah aşkına 400 m gitse çöp kutusunu bulacak ha . yazıktır yere çöp atmayın.

henüz evindeki çöpü nasıl atmak lazım onu bile bilmeyenler var yani geri dönüşümden bihaber insanlar, ota bka kıla tüye kamu spotu altında paralar harcanırken biz geçen sene yine avrupa nın çöpünü ihtal ettik.

"nasılsa çöpçüler temizliyor, bu onların görevi." diye düşünerek* yere çöp atmaktaki ısrarcılığını sürdürenler var. "doğru olan bir şey yapayım, çevreyi koruyayım ve temiz tutayım, insanların zaten zor olan işlerini bir de ben zorlaştırmayayım." diye düşünmek yok ama. sırf işleri bu olduğu için kendisinin çitleyip attığı çekirdeklerin kabuklarını ve içtiği keyif sigarasının izmaritini süpürmek zorunda (!) o insanlar, düşünce yapısına bakar mısınız? "o yapsın, işi ne ki?" düşüncesinin bir sonucu da budur işte, bize özgü herhalde. (bkz: ülkenin geri kalmışlık belirtileri) hayatımızın pek çok yerinde etki gösteren, bizi bitiren düşünce. kapadokya' yı japon turistlerin temizlemesi çok şey anlatan bir haber, anlayana tabii...

hele bi de otoyollarda çöpü yola atanlar var ki ; hepsini toplayıp, çuvala koyup, çöp kamyonunun o mekanizmasına sokup, düğmeye basıp, o haşır huşur takır tukur sesler arasında hiç haberim yokmuş gibi ıslık çala çala dans etmek istediğim.. kıyamam ki.. ama o çöpü ağızlarına sokabilirim. evet bunu yapabilirim.

elindeki küçük bir peçeteyi sıka sıka çöp kutusu arayanların anlayamayacağı olaydır.

medeniyetsizlik.

bize öyle öğrettiler ki, herhangi bir jelatini, çöpü, uygun bir çöp kutusu bulana kadar elimizde taşır ya da cebimize koruz. hatta bazen o çöpü unutur, cebimizde eve kadar getiririz.

çöp atılmaz sokağa, yola, yere.

türkiye'de yere çöp atana ceza verilmesi lazım dediğin anda bile üstüne seni haksız görebilecek hırbolar üşüşebilir, o yüzden medeniyeti maymuna anlat daha iyi sonuç alırsın.

sanki gereğinden fazla üretim ve tüketimle dünyaya yeterince zarar vermiyormuşuz gibi bir de çöpümüzle izimizi bırakıyoruz. kesinlikle en kısa zamanda durdurulması gereken davranıştır. bu gezegen yalnızca senin benim değil, aynı zamanda yarının çocuklarınındır. bırakın çöpü yere atmayı, çöp kutusuna atınca bile sadece sokaklar estetik hal alıyor. bütün bu plastiklerin geri dönüşüm yapılmadan sadece gözümüzün önünden çıkarılması bana çok ters geliyor. plastiklerin sadece yüzde 5 kadarı etkin şekilde geri dönüştürülüyor. bu konuda toplumumuzun hatta tüm toplumların farkındalık sahibi olması gerekiyor. hatta şöyle ilginç bir bilgi vereyim: okyanuslardaki tüm çöplerin yüzde 8'ini plastik pipetler oluşturuyor. bu kadar gereksiz ama hayatımızda yer etmiş bir sürü şey var. en azından plastik pipet kullanımını bitirirsek çok güzel şeyler olacak da kimse farkında değil.

yapan kişinin kafasının boş olduğunu kanıtlayan eylem.

cahil, eğitimsiz, medeniyet yoksunu, kültürsüz toplumlarda görülen şeydir.

benim gözümde beş para etmez bir zihniyettir. davardan farkı yoktur.

adam su içiyor, çöpünü çat diye kaldırıma fırlatıyor.
kadın çikolata yiyor, çöpünü direk yola atıyor.

halbuki 2 metre önünde çöp var.

mesela walking videoları vardır. izleyin. atıyorum hindistan, pakistan gibi ülkelere bakın. yerler leş. pislik içindedir. sonra gidip norveç, japonya gibi yerleri izleyin. yerler bal dök yala.

hiç sevmediğim bir durumdur, cebime koyabileceğim bir çöp ise cebime koyar, cebime koyamayacağım bir şey ise elimde tutar, mutlaka bir çöp kutusu görünce atarım, ama yere atmam yani. bir de neden atayım, gerçekten de yani yaşadığımız çevrenin temizliği aslında evimizin temizliği kadar önemli. bizi temsil eden bir durum, bir yaşam alanı. en azından kendimize olan saygımızdan dolayı yere atmamamız gerek diye düşünüyorum.