yükseklik fobisi

başım dönüyor fobinin ötesinde galiba.

bende fazlasıyla olan bişey. adrenalin olsun diye uçağa biner yüksekten bakarım. yeterli yüksekliğe ulaşınca bilmediğim dualar etmeye başlıyorum ve yeterince bekletirseniz bütün bildiklerimi anlatabilirim.

en fena fobilerden biri

ben korkmam ama yere dik açıyla bakacak olursam başım dönüyor. o yüzden eğik açıyla bakmak iyidir.

bunların bir üst versiyonu başkası için korkmak. yüksekte ve tehlikede olan birini görünce hemen veryansın ediyorlar.

"ay benim bacaklarıma bir şey oluyor."

sen iyisin alooo. kendine gel. sen oturuyorsun rahat ol.

los encılısta yüksekten serbest düşüş yapan bir kuleye binmiştim bir lunaparkta. "ananı z..." dediğimde ortalarda idik hala. 200 metre imiş. dünyanın en yükseği 215 metre.
galata köprüsü 45 metre, anteni saymazsan çamlıca kulesi 200 metre.

durduk yere fobi sahibi oldum sonrasında.

t:yüksek yerlere çıkmaktan korkmaktır.
perde asarken kullanılan merdivenlerin tam tamına 4. basamağına basabilirim. 5. basamakta titremeye başlarım. son basamağı hiç görmedim daha. her seferinde yapacağım diye yola çıkıp o 4. basamaktan geri iniyorum.
denge sorunu ile beraber görüldüğünü düşünüyorum. yükseklik arttıkça denge kayboluyor.
hele bazı bayanlar 10. kattan dışarı sarkıp cam siliyor.(bkz: karşı binamdaki kadın) ablacım hiç mi ihtimal yok, başın döner ayağın kayar ne bileyim nasıl siliyorsunuz ya.
bana 10. kattan cam sil deseler oturur ağlarım.

bence aşılması gereken bir kusur değil seni yükseğe çıkmaktan alıkoyarak tehlikeden korumaya ve hayatta kalmanı sağlamaya çalışan içgüdüsel bir dürtüdür.
yükseklik korkusunun tam da senin düşmen halinde ciddi zarar göreceğin bir yüksekliğe ulaştığında başlaması tesadüf değildir.
özetle yükseklik korkusu seni riskli yükseklikte riskli hareketler yapmaktan alıkoyan bir tür dürtüsel hayat sigortandır.

herkes benim yukseklik korkum oldugu konusunda hemfikir ozel hayatımda.
yukseklik korkum yok.
kafam cok degisik calısıyor.
en kralını da kendime layık gorurum.
hic boyle bir ozguven sorunum yok.

ben cıkar iliskisi dilinden konusulmaya baslandıgında ya da bana yeterince saygı duyulmadıgında soguyorum yalnızca.
insanlar da sanıyor ki yukseklik korkum var.

keza alcaklık korkum da yoktur. cunku kimseyi kendimden dusuk gormem.

daha farklı bir ask anlayısım var sosyal statulerden bagımsız.
egitimli olsun, konusabileyim, kafası calıssın, acıkfikirli olsun, biraz da yakısıklı olsun.
bu kadar. parası olup olmaması beni baglamıyor.