zamanın en yavaş işlediği anlar

tom ve profesör slughorn'un sohbet ettiği andır.

hastane koridorlarında bekleyiş..

kış geceleri bu durumun en sancılı zamanlarıdır.aynı şekilde bu yanılsamaya vaktin çabuk geçmesini arzuladığımız ve farkındalık sahibi olduğumuz vakitler yaz gecelerinde de rastlarız. herkes aynı geceyi yaşar ama herkesin karanlığının tonları farklıdır.

bence sizin için çok önemli olan herhangi bir şeyi beklerken içine girilen ruh halidir. zihin tamamen zamana odaklanır ve odak %100 orada olduğu için, zaman sanki hiç akmıyormuş gibi bir döngüsel yanılgı oluşturur.

bu durumu hepimiz yaşamışızdır. aşık olduğunuz insanla ilk buluşmanızı hayal edin? o günün sabahı bir türlü gelmez. hayaliniz olan yabancı ülkeye gitmek için, bekleme salonunda; uçağın yolcu kapılarının açılmasını beklediğiniz anı düşünün. bu çok değişkendir. bazılarımız için bir dersin bitimi olabilir, bazılarımız için bir sınav sonucunun açıklanması, bazılarımız için karşı taraftan gelecek bir mesaj, bazılarımız için duyurulacak bir terfi gibi gibi gibi.. hangi durumda, bir an'da sıkışıyorsanız; o an kamplumbağa hızında ilerler.

algısal bir yanılgı. :)

sevmediginiz biseye/bi insana maruz kalirken

sıkıntı ve endişe anı.

tatil günlerinde çalışırken.

ölüm döşeğinde bir yakının varken beklenen son veya kurtuluş zamanı öyle yavaş gelir ki

öyle yavaş işte

kaybetmenin eşiğinde olunan andır. akılda, gönülde binlerce cevapsız soru, tedirgin bakışlar, gergin bir vücut ve geçmeyen zaman. insanoğlu için en ağır imtihanlardan biri. bazen "yer yarılsa da içine girsek" denilen zamanlar da böyle hissettirir. zamanın yavaş işlemesi mi gerçek? yoksa bizim o ânı kafamızın içinde defalarca kez yaşamamız mı? cevabı hepimiz biliyoruz aslında...

iş yerinde mecburiyetten aynı ortamda bulunduğun mal oğlu mal lavuğun bır bır bır konuştuğu an. her şeyi de biliyor mübarek, bilmediği şey yok.

sevdiğin insanı hastane kapılarında beklemek.

askerdeki anlar

iddaa oynayanların bileceği anlardır. kuponun son maçıdir. taraflardan birinin galbiyetine oynamisindir. maç 1-0 dır, rakip saldirdikca saldırıyordur. ha yedi ha yiyecek derken ömürden ömür gider. bitmez o maç, çalmaz o son düdük. genelde de yatar kupon.
he işte zamanın yavaş işlediği an bu andır.

ameliyathane önünde beklenen anlar…

babamın babası çok kötü biriydi. atadan kalma parayı pulu kumarda eğlencede bir güzel yemiş, bir gün olsun çalışmamış, 6-7 yaşındaki çocuğunu çalışmaya zorlamış, ondan gelen paraya bel bağlamış, yalanın dolanın büyük mucidi ve şeytanın türkiye ayağı olsun diye dünyaya gönderilmiş bir adamdı. temmuz ayında 80 küsur yaşındayken, affedersiniz bok içinde adaya veda etti.

bu adamın cenazesi için tüm günümü hiç sevmediğim kızlarını görerek ve akrabalarıyla sohbet ederek geçirmek zorunda kaldım. hava bin dereceydi, her saniyesi yıl gibiydi.

geçen kurum toplantısı vardı. ya ben böyle bir şey görmedim zaman geçmiyor. elimde anahtarlık çevir çevir . ya bazende galatasaray ın maçı olacak akşam olmuyor. bazen cuma günleri bir türlü akşam olmuyor.
ramazanda iftar bir türlü gelmiyor bekle bekle .
ne basit şeyler aslında yazarken farkettim.

spor salonundayken geçemeyen anlar. neyse ki bireysel takılıyorum da işim biraz olsun kolaylaşıyor.

kara bir deliğe girerken.

tutulan takımın maçlarının uzatma dakikaları.
plank yaparken, özellikle de yan plank.

bir şey bekliyorsundur ve artık sabrın kesilmiştir.