zor okunan kitaplar

11/22/63. bu kitap nedense akmadı benim için. halbuki çok güzel ve çekici bir başlangıcı vardı. sanırım konunun loop'a sarması beni biraz soğuttu. bir diğer neden ise, gerçek tarih işin içine girince bir miktar soğumuştum o ergen halimle. bitiremeyip yarım bıraktığım nadir kitaplardandır. tekrar başlamayı da düşünmüyorum.

istatistiksel olarak da tasdiklenmiş bir biçimde öncelikle tutunamayanlar tabii ki de. kendisi en sevdiğim türk romanı olmasına rağmen birkaç kez baştan başlayıp yarım bırakmak zorunda kaldım.
bunun dışında aklıma gelen birkaç kitabı sıralayayım.

niteliksiz adam serisi, varlık ve hiçlik(sakın okumayın lütfen), iyinin ve kötünün ötesinde, aşkın metafiziği, düşüş, yer altından notlar, dava, bir delilier evinin yalan yanlış anlatılan kısa tarihi, simülakrlar ve simülasyon, kara kitap, körleşme ve daha nicesi...
iyi bir okurun kitap okumanın özünde zor bir eylem olduğunu biliyor olduğunu varsayıyorum.

kitap okurken zorlanmıyorsanız, yani daha doğrusu kitap size bir şey yapmıyorsa muhtemelen yanlış kitabı okuyorsunuz.

mehmet rauf-eylül. servetifünun olunca tabi böyle oluyor

saatleri ayarlama enstütüsü
umberto eco gülün adı
ulusların düşüşü daron acemoğlu
böyle buyurdu zerdüşt nietzsche

kuranı kerim. kurgusu çok kötü...

marcel proust kayıp zamanın izinde serisi.

ikinci kitaptayım araya başka kitaplar sıkıştırmak zorunda kalıyorum. sindirmesi zor bir eser.
hem acı veriyor hem haz veriyor. bu seriyi bitirdiğimde kendimi kafa olarak farklı bir şekilde hissedeceğim. yol öyle gösteriyor.

james joyce - ulysses

bilinç akışı nedir, insanı nasıl delirtir kitabı. postmodern bir zeminde bilinç akışını kullanan orhan pamuk, oğuz atay gibi yazarları da etkilemiş james joyce aynı zamanda. karısı bile "belki de daha basit yazmalısın" demiş. biz ne yapalım. *

michel foucoult - hapishanenin doğuşu

foucoult ile derrida aşık atışması yaparken bir köşede özneyi yüklemi takip etmeye çalışan biz zavallı kullar için aslında nimet gibi bir kitaptır hapishanenin doğuşu. foucoult'u anlaması güç yapan etkenlerden biri kendi kelimelerini türetmeyi seven bir abimiz olması bence. ingilizce de okusan türkçe de okusan o kelimelerin karşılıkları tam kafada oturmayabiliyor. fransızca şart.

ilyada ve odysseia/ homeros.

sartre'den varlık ve hiçlik.
ne zaman okumaya yeltensem bir oblomov misali kendimi uyku modunda buluyorum.

gecenin sonuna yolculuk.

lisede cemil meriç okumayı çok severdim. yaş küçük olunca kısmen zorlanırdım. bir de geçen sene puslu kıtalar atlası kitabını okurken dikkatimi toplayıp odaklanmakta zorlanmıştım biraz.

hayat bilgisi.

her zaman söyledim, okumayı başarana kadar da söylemeye devam edeceğim.
adalet ağaoğlu'nun kitapları.

zweig'in ay ışığı sokağı kitabı.

kitaplardan soğumak üzereyken bitirmiştim son anda kurtulmuştum

gecenin sonuna yolculuk

okuyorum okuyorum bitmiyor gibi. daha yeni 100'ü buldum.

genel olarak biyografi kitaplarını okuyamıyorum. mitat enç'in "bitmeyen gece" kitabını ilkokulda okuyalım diye verdiklerinde kitap bağımlısı olmama rağmen okuyamamıştım. gerçi ilkokul bebesine o tarz bir kitabı okutmak nasıl bir zihniyetin ürünü tahayyül edemiyorum.resmen kitap okutmaktan soğutmak için yapılan bir komploydu.

mai ve siyah. lisedeyken okumak istemiştim yakışık üç ay süründü benimle. serveti fünun edebiyatı döneminde yazıldığı göz önünde bulundurulunca normal ama benim okuma tempomu düşürmüştü o dönem. kitap yazıldıktan sonra yazar tarafından sadeleştirildiğini de belirteyim.

yüzyıllık yalnızlık, uğultulu tepeler.

kafka milenaya mektuplar kafkanın kitaplarını sevmeme rağmen çok zor bitirdiğim ve sonunda da ne okudum ben yaa dediğim kitap

ben oğuz atay / tutunamayanlar kitabını yarıda bıraktım okuyamadım ağır geldi içerikler daha sonra başlamak için bir kenara koydum...