beğenilen yazar seri oy almıyor,
sayılı oy alıyor bu sayede.
beğeni enflasyonu düştü o kadar.
taşlar yerinden oynamadı.
mızıkçılık yapanlar kendini belli etti.
ponçik olan*, samimi olan, kıymetli olan yazar da belli oldu.

aslında gizliden gizliye hepimizin bildiği gerçek.

sosyal tembellik, sosyal kaytarma. örneğin basit olarak halat çekme yarışı.
kişi diğer ekip üyeleri yanında kendisinin bir etkisi olmadığı sanrısına düşer ve verim düşer.

ringelmann deney olarak insanları halat çekme testine tabi tutuyor. bu testte bir ipin ucuna dinamometre takılıyor. deneklerden önce tek başlarına çekmeleri isteniyor daha sonra sırasıyla 2 kişi, 4 kişi ve 8 kişi çekmeleri isteniyor. ortaya çıkan sonuç 1 insanın gücünün tek başınayken %100’ünü kullandığını varsayarak, 2 kişi olunca gücün %93’ünü, 3 kişi olunca %85’ini, sekiş kişi aynı anda halat çekerken ise yalnızca gücün %49’unu harcadığını tespit ediyor.

en basit anlatımıyla sebep olarak insanların “başkaları nasıl olsa yapıyor, benim yapmama ne gerek var?” diye düşünmesidir.

bağlanma problemi olan insanların uydurduklarını düşünüyorum. bir de senin ki ölmüştür bir başkasının ki ölmez. kendi yaşadığı olumsuzluğu bir başkası da kesin yaşayacak gözüyle bakan felaket senoryaları yazan bir milletiz her konuda. herkesin aşkı evliliği kendine hastır. yanlız en büyük aşkımız genellemeler bu huyumuzdan vazgeçemiyoruz.

onlar için bu çok küçük bir meblağ olduğundan pekte gündemde olmaması gereken durum.*

bence bu biletçi ablamızın karizması da abilerimizden aşağı kalır değil.

türk milletinin günümüzde karizmayı nasıl çizdirdiği, şu fotoğraflara bakınca iyice ortaya çıkıyor.

bu arkadaş 16 yaşımdan beri azim ve inatla çıkmak için uğraştı ama yok böyle bir çaba. dile gelse konuşacak artık, nasıl uğraşıyo.

neyse, bu salak beceremedi çıkmayı. kaldı öyle yarısı içerde yarısı dışarda. diş fırçalarken görüyordum arada, vakur bir ifadesi vardı kıyamamıştım çektirmeye.

lanet bir ameliyat ve aynı şekilde devam 2 haftalık bir süreç sonunda kurtuldum. oh be ohh.

ilk önce kitabın okunması sonra filmin izlenmesi tavsiye edilir. zira film kitaba oranla baya sönük kalmış.

emevi hanedanında sıra ona geldiği için devlet başkanı seçildiğinde, "ben raşid halifeler gibi biat (seçme) olmadan başkanlığı kabul etmem" demiştir ve insanlar biat edince devlet başkanlığını kabul etmiştir.
devletin malını yiyenlerin musluğunu kesip, halkı faydalandırmıştır. zaten bu yüzden kısa sürede düşmanlar edinmiş ve zehirlenerek vefat etmiştir.

hayatımda hiç midye yemedim..

içerisindeki pahalı herhangi bir kuruyemiş. o kuruyemiş size karşınızdaki bir insanın karakteri hakkında çok şey verebilir. *

sevgili.

iç acıtır.

kafa sözlüğün amacı avrasyacı gençler yetiştirmek. bende yoldaş benjamin'in yalancısıyım.

bu yaştan sonra, seni aptala çeviren hormonlar yerine mantık devreye girer.

işte geldik gidiyoruz bilinmez bir diyara
eskiden karpuz idik şimdi döndük biz hıyara.

içinin doluluğunu minimalist şekilde anlatmaya çalışanlar.harbiden kim çıkartıyor lan onları?

çok da doğru olmayan tespit denemesi. bazılarının psikolojisi sağlam şekilde çöküntüye uğrayabiliyor, bildiğimiz anlamda delirmiyor olsalar da...

aslında bir bakıma güzeldir tek başına yaşamak çünkü her türlü düzeni kendi yaşantınıza göre rahatlıkla oturtursunuz evde ama bu iş kesinlikle bazı insanlara göre değil. asla tek başına kalmaması gereken bir kesim var. özellikle eş dost arkadaş sevdalısı olup da yoğun iş temposu ya da farklı bir ülkede olmak gibi herhangi bir nedenden ötürü arkadaş ortamından uzak kalan insanlar pek kaldıramıyor tek başına kalmayı.

hiç sevmediğim, hayatımda olmasında alışık da olmadığım kelime.

yok hayır, her şeyi çözmüş yutmuş biri değilim, muhakkak ki belki de haddinden fazla çaresizlik yaşadım insan olarak. ama hani ne denir, tevekkül ile boşverme arasında ince bir yer vardır ya, oraya sığındım senelerce, başıma her geldiğinde.

inanç altyapım maalesef ve şükür ki, sıfır.
artı eksi meselesini bırakıyorum bir kenara, bugün bir şeye inanıp ona sığınma hakkımın olmasını istediğim nadir günlerden biri. ben malumum, halim ayan beyan ama kendim için değil, bana çok yakın ve çok uzak biri için, onun en yakın insanı için, onun en yakın insanının iyi olması için dua etmem, bir yere, bir şeye, bir inanca tutunmam lazım bugün.

elini tutmaya, güldürmeye çalışıyorum sanki buzlu bir camın ardından bakıyor bana, öyle gülümsüyor, benim içim yanıyor.

insanlar bunu yaşamamalı, hayat her dakika bir sınav ama sevdiklerimizle sınava çekilmek de çok zor be hocam? oraları doğru düzgün çalışmadık ki biz?

bilmiyorum, aklım karışık, kafam, gönlüm onun yanında, yaklaşık 2 aydır neler çektiğini biliyor sayılırım, "sayılırım" diyorum çünkü kan kusup kızılcık şurubu içtim diyen bir insan var karşımda ve onun ve sevdiği insanı için hiçbir şey yapamama çaresizliğimden nefret ediyorum.

süslü püslü bi'yazı değil bu, acındırma da değil, sadece benim ulaşamadığım yerlere ulaşan şanslı insanlar varsa aranızda onlardan bir ricam var..

neye inanıyorsanız ona dua edin, edin ki yan yana olmaktan delice bir sevda duyduğum insan ve onun sevdiği için güç olsun.

keyifsiz bir yazı biliyorum, alışık olmadığınız hıyar bu. o yüzden bu kadar.

çaresizliği sevmiyorum.

neresinden tutsak elimizde kalmasındandır o. artık savunulacak ,yaşanılacak hiç bir yeri kalmadı lağımdan hallice şu an bu ülke. ortadoğu’nun bile güzel kültürünü alabilecekken yine ülkenin büyük cahil kesimi eliyle yemek yemeye çalışan pis arap kültürünü benimsedi. evet kardeşim nefret ediyorum ve kendimi barbar avrupa’ya atmak için de elimden geleni yapıyorum , her gün kusmaktan yoruldum çünkü.

mantıklı bir eylemdir. benim de belki de en büyük hayalimdir. çok kültürlü yapısı oldukça hoşuma gidiyor. kalifiyeli bir insan olarak gidilirse ortamlar da güzel. yani umarım güzeldir.* inşallah bir gün gerçekleşir ve bu tanımı editlerim. bir de british birini aldık mı, tamamdir.