iftiraya uğramak

insanın başına gelebilecek en kötü şeylerdendir.

hele ki tanık yok ise,
hele ki adınız dokuza çıkmış ise,
hele ki kara koyun aranıyor ise,
hele ki kimse sizi duymuyor ise,

acıtır iftiraya uğramak.

geleneksel ve kapalı görüşlü bir çevreniz varsa ölüme kadar gidebilir. tehlikelidir.

hayatınızda dönüm noktası olabilir.

sanırım hiç başıma gelmedi. dur bakiyim, yok gelmedi ama gelseydi asla susmazdım. işi resmen iğneyle kazar, kim kime ne demiş, o ona ne demiş, nasıl olmuş hepsini büyük bir sabırla ortaya döker, olaydaki herkesi yüzleştirir, kendimde yüzleşir, sonra bu işte parmağı olan kim varsa hayatımdan şutlardım.
susmamak, sineye çekmemek gerekiyor bence böyle durumlarda.

üniversite de küçük bir mısır tanesiyken, aynı ortamda raks ettiğim bir kız aynı dersi aldığımız hocama gidip hakkımda mesnetsiz iddialarda bulunmuş, iftira atmıştı.hoca dersin ortasında benim hakkımda bunları demişsin dediğinde mal gibi kalmıştım demedim dediysem de inandıramamıştım.ama şimdi halen görüştüğüm arkadaşım gelip o kız arkandan atıp tutuyor, hocanın odasından çıkarken birkaç kere gördük deyince taşlar yerine oturmuştu.neden bana iftira attığını hala bilmiyorum (o gün okulu bırakma kararı almıştım,artık okulun bir anlamı kalmamıştı...)bilmekte istemiyorum, inşallah hep aklının bir köşesinde olurum ve hayatta her olumsuzluk yaşadığında beni hatırlar.zilli!

bu devirde tr şartları altında iftiraya uğramayan bırakın insanı, herhangi bir canlı kaldı mı?!...

ben daha bugün, bu iftira konusunda tarık akan'ın da oynadığı gerçek hayattan alınmış bir olayı okudum. ve zihniyetim değişti.
insanoğlu böyle bir durumla karşılaştığı vakit, en onulmaz, öngörülmez olanı bile gözden çıkarabilecek konuma gelebiliyormuş meğer. söz konusu olay şöyledir:

adamın biri iftiraya uğrar ve bu iftiradan kurtulabilirse, çocuğunu allah'a kurban adar. ve nitekim iftiradan kurtulur ve adağını yerine getirir. olay yargıya taşınır ve adam ceza alır. yanlış hatırlamıyorsam o dönem, idam serbestisi vardır ve idama karar verilir. ancak olay yargıtaya taşınır ve ilginç bir karar çıkar ortaya: bunu saf iman hissiyle yaptığı gerekçesiyle affedilir. yahut cezada indirime gidilir. dönemde, büyük yankı uyandıran bu olay ve kararın arkasında, saf allah inancı ile yapılmış bir hata ve buna, ne siyaset, ne cemaat-cemiyet ve ne de şeyh gibi kurumların sebep olmadığı gerekçesiyle böyle bir karar alınmıştır, sonucuna varılır.

katlanabileceğimi düşünürsem. tarık akan'ın oynadığı, söz konusu filmi de izleyeceğim ama sanırım bunun için uzunca bir zamana ihtiyacım var.

tanım: ağır bir imtihandır.

çok değil geçen hafta başıma geldi,

bana yapılan bazı şeylere karşı tavır alınca "bilerek yaptı" moduna girdi insanlar. ne düşündükleri zerre umrumda değil de ikiyüzlülükleri beni zıvanadan çıkartıyor.

en korktuğum ve iki kere başıma gelen olay. korkarım çünkü yapmadım; yapmadığım şeyin de savunması gerçekten hem saçma hem de güç oluyor.
yani yapsam etsem ve etrafta yaysalar, derim ki, tamam yaptım benim hatam. ama olmayan bir suçla itham edilmek berbat bir şey.

iki iftiracı şahsı hala sevgiyle(!) anıyorum. umarım beterini bulmuşlardır.

iftiraya uğramak kötüdür.
az gelişmiş yerlerde yıkıcı etkileri olur.
daha kötüsü insanların çoğunun inanmasıdır.
daha kötüsü
masum olduğunuzu bilen düşmanlarınızın
inandırdığı köylüleri iyice manipüle edip
sizi köyde rahat yaşatmamasıdır.

birini rahatsız etmeden önce
kendinizi onun yerine koyun.
çoluk çocuk yaşlı sakat demeden koca bir aileyi mağdur etmeyin.
iftira atanın zaten allah cezasını verecek.
siz de onun suç ortağı olmayın.

iftara uğramak olarak okuduğum başlık.

geçerken yemek kokusu aldım, bir bismillah’lık nasiplenmek isterim bir sakıncası yoksa.

şu hurmayı uzatır mısınız ?!

insanın moralini aşırı bozan olaydır. ben o zaman kasiyerlik yapıyordum bir tane abla tonla alışveriş yaptı sonra da ödemeyi yapacaktı ödemeyi yaparken kartı evde unutmuştu eve gitti kartı aldı geldi. sonra kartı daha bana vermeden kartım yok dedi sen aldın dedi ben de almadım abla dedim. sonra müşterinin biri ablaya önündeki rafa düşmüş dedi öyle kurtuldum. adım hırsıza çıkıyordu vallahi.

iftirayı kanıtlamaya çalışmalıyız böyle bir durumda delil vb gibi yoluyla yoksa suçlu biz oluyoruz.

yalan söylemeyi huy edinmiş*, yetersiz kişilik sahibi, hayatta emek vererek elde edebildiği bir çöp bile olmayan tiplerin kendisini ön plana çıkarması için yaptığı iğrenç davranıştır.
ama döner dolaşır, bu bela ayaklarına dolanır ve kepaze olur.
bu tipler hayatı boyunca da bu ezik karakterle yaşar ve hep buna tenezzül eder. evlerden ırak.

sinir bozar. evet.

yolumun üstüydü, uğradım.