o zamanların minibüs şoförü ruhlu amcaları arka tarafa(avrupa'ya) doğru ilerleyelim boşlukları dolduralım demiştir.

en büyük şıklarından birini sabit fikirli insanların alabildiğine doldurduğu nedenlerdir.

ölü doğmuş olmam gerekirdi, tıpkı bir nietzsche şiiri gibi. beni kötü olmam için boyadılar ve şimdi neye dokunsam iz bırakıyorum.öyle yoruldum ki nefes dahi alsam bacaklarım titriyor. sanıyorum ki en çetrefilli savaş, insanın kendini öldürmeme savaşı.

lütfen bana sabır ver.

(bkz: stradivarius): sıtradivaryıs ve sıtradiveriyıs arasındayım. ikinciyi amerikalılar söylüyor daha çok.(sıtardivaryus diyenleri duydu bu kulaklar.)
(bkz: fjällräven): fiyelravın (fıjjallrağğven diyip bu çantayı takan arkadaşıma selam olsun. money talks.)
(bkz: yves rocher): iv roşe

kubbeleri ile aklıma bazen burger king dondurması bazen de kaka emojisini getiren yapı.
bir türk olarak elbette "böyle soğuk iklimlerde böyle büyük binaları nasıl ısıtıyorlardı acaba ?" diye de düşünürüm. ismi korkunç ıvan olan birinin böyle ponçik bir saray yaptırması da ne bileyim...

“burada günümün belli bir dilimini geçiriyorum ben, burası umumi tuvalet değil.” demek suretiyle kullanılabilecek bkz.

lpg li yazardır. çakmakla yaklaşmayın.

her ne olursa olsun, siyasilerin kibar bir dil kullanması gerektiğini düşünüyorum. siyasilerin çoğu * ağızlarına ne gelirse söylüyorlar, bağıra bağıra konuşuyorlar, birbirlerine kibarca hitap etmekten acizler, gerçekten çok çirkin durumlar bunlar.
ne yani düzgünce meral akşener hanım deseydi ne olurdu? dalga geçer gibi siyaset yapıyorlar, az ciddiyet, az kibarlık öğrenin lütfen.

birden yer altından uçan arabalar çıkacak ve yeni bir devir başlayacaktır.

mutlaka bırakılmasını düşündüğüm nottur.
ha tabii siz ben öldükten sonra milletin kafasını karıştırıp merak içinde bırakmayı sevecek bir p*çim diyosanız, bırakmadan ölebilirsiniz.

babamla parka gidememek...

buradan

evden çıkmadan önce dart oynamak.
ev arkadaşlarımla bir takım meseleleri çözmek için başvurduğumuz yöntemdi dart. mesela bulaşıkları kimin yıkayacağı üzerine bir tartışma başlamak üzereyse okumuzu alıp 3 atışta en düşük puanı toplayana kitlerdik. izlenecek filme, gidilecek mekana, çöpü kimin çıkartacağına dair oluşan fikir ayrılıklarına tartışmak yerine eğlenerek karar vermemizi sağlıyordu. gel zaman git zaman yalnız yaşamaya başladım. duvarda asılı dartın misyonu değişti. bir zamanlar karar mercisi olan oyuncak evin müneccimi artık. sabah evden çıkmadan önce bir atış yapıyor ve 1 den 9 a kadar isabetime göre günün nasıl olacağı hakkında öngörüde bulunuyorum. genellikle yanılıyorum. mesela bu sabah 8'i vurmuştum oysa 2 puanlık bir gün geçirdim. ama olsun önemli olan yarışmak.

tabii ki bu akşam yine önemli konular, çok daha önemli konularla yarışacak ve bu önemli konuların başlıkları bir bir açılıp pijedilecek. bizden ciddiyet bizden efendilik bekleyen yanılır. aslında tam ciddi olacak gibi oluyoruz sonra mehmet ali erbil'in yedirdiği salam gözümüzün önüne geliyor. bizi o salam çok bozdu dostlar. o günden beri her toplantı her cenaze bize zehir oluyor. o salam yüzünden akması gereken birçok gözyaşı içeri kaçtı. konuğumuz var: cansu. canımız ciğerimiz, o da bize uydu ne yapsın. biz nasıl mali'ye uyduysak o da bize uydu. "mehmet ali büyüsü" bunun adı. yazasım varmış bugün, amma çok yazdım. bunu buraya kadar anca hasan okur herhalde. hasan naber? abi mesela sözlük, twitter ya da başka yazı mecralarında benim az önce beklenmedik şekilde fazla yazınca 'yazasım varmış bugün' dediğim gibi durumlarda genelde herkes 'konuşasım varmış bugün' diyor. halbuki doğrusu 'yazasım varmış' olacak. yazmakla konuşmak arasında büyük bir fark var. yazarken bilinç bambaşka akıyor. hatta düşünmek bence üç türlü oluyor birincisi sessiz düşünmek yani sadece düşünmek, ikincisi yazarak düşünmek, üçüncüsü konuşarak düşünmek. sessiz düşünmekte ben çok zorlanıyorum çünkü içime döndüğümde orada kayboluyorum ve sesler çok karışıyor. fakat yazarak düşünmek, yani sadece 'yazmak' ve konuşarak düşünmek çok daha iyi ve hatta medite edici geliyor. konuşarak düşünmek dediğim de şu; ben bazen açıyorum telefondan ses kaydedicisini kendimle sohbet ediyorum. o kadar iyi geliyor ki ve o kadar yalın düşünceler akıyor ki. bazen ne düşündüğümü tam olarak anlamak ya da önemli bir şeye karar vermek için bu iki yöntemden birini kullanıyorum. şiddetle tavsiye ederim hasan ve supportgirl. öptüm.

edit: supportgirl'ü öptüm. sonuna kadar okuyanı öpüyorum. öyle bir durum var.

az konuşmak, eskisi gibi şakalar yapmamak ve mütevazi olmak.

eğer beni gerçekten sevseydin..
ne buralar yaşanmaz olurdu..
ne de sen diye inlemekten bitap duserdim..
kahrolsun böyle yaşamak..
yaşamak dediğin;
sevdanın koynunda huzurla uyumak..

kumnaraya 10 lira koyuyorum, patlatacağım zaman 3 lira kalıyor.

buharlaşıyor sanki anlamadım.

(bkz: enflasyon)

ekşi sözlükte tanışmıştık 1 hafta kadar sürekli konuşmuştuk ve onunla konuşmak gerçekten çok keyifli ve huzur vericiydi hakkını yiyemem beni silkelemişti onun sayesinde kendimi bulunduğum konumdan toparlayabilmiştim. sonra bir kahve bir kahve daha derken gün aşırı görüşmeye başladık velhasıl bazı insanlar gerçekten iyi gelirler sizi anlayabilirler gerçekten böyle güzel insanlar tanırsam evet görüşürüm.

diş ağrısı.