akıllara şu videoyu getirmistir.

sene 2021 ve kadınlar devre anahtarı olarak görülüyor hala kapan açıl veya kapalı mısın açık mı bu ne ya bu ne demek?

tayland semalarında bir bardır.

aslında, ülkemizdeki insanların büyük çoğunluğunun yansımasıdır yiğit bulut. sadece daha göz önündedir, yandaş olmasının faydalarını daha fazla görmüş, bundan iyi yararlanmıştır. sokaktaki vatandaşlardan tek farkı belki de budur.

bu ülkenin büyük bir kesimi, öyle çok onurlu, gururlu insanlar değildir. menfaati ne gerektiriyorsa, ona göre davranır, güçlü kimse onun yanında yer alır, yerine göre kraldan çok kralcıdır, gemilerdeki fareler misali, batan gemiyi ilk onlar terk eder, sığınacağı başka bir gemi, başka bir erk ararlar. bu onlar için hayat felsefesi olmuştur. değiştiremezler bu huylarını, değiştirmek de istemezler, çünkü iktidar insanları cezbeden bir günah gibidir, aids hastası olan çok çekici bir kadın gibidir. her türlü riskine rağmen, ondan uzaklaşamazsınız.

şimdi saatlerimizi on yıl ileriye alalım, akp iktidarı yıkılmış, recep erdoğan siyaseti bırakmış, köşesine çekilmiş, anılarını yazıyor. ülke, dünyadaki siyasi rüzgara kapılmış, daha sosyalist, daha özgürlükçü bir hale bürünmüş. ve 10 yıl önceki hükümetin baskıcı, muhafazakar, beceriksiz yönetimini eleştiren, şimdiki iktidarı göklere çıkaran gazetenin genel yayın yönetmeni ; sakallarını kesmiş, yeni boyattığı saçlarını geriye doğru yatırmış bir insan. fotoğrafında acı acı gülümserken, gözleri şunu söylüyor; 'yok aslında birbirimizden farkımız'..

kimin ne düşündüğü.. umurum da bile değil..

günbegün
benim mezarlarımda ölü yok;
hep yaşamış olanlar var..
anılarımda bir yer
dinmeksizin acıyor,
günbegün,
bundan.

güldüğümü görenler
bana bakıyor,
görüyorum..
ağlasam geçer,
biliyorum..
ağlanmıyor.

deneyim en iyi öğretmendir, nasıl olsa öğrenirsiniz.

günler saatler geçmiyorken yıllar nasıl hızlı akıyor

trafik canavarı

reklamlar çıkıyor, kazalara falan dikkat etmek için ama aşağıya bıraktığım görsel de olunca ben çok korkuyordum. sanki akşam yola çıkınca bi yerden gelip bizi yiyecek zannediyordum. hep derdim babama inşallah bu canavar karşımıza çıkmaz diye. naparsınız çocukluk işte

ilgili resim burada
edit: link düzeltilmiştir

her vakit bizi namaza çağıran sestir . sabah ezanı herkese bir başka hissettirir özellikle.

o ney gardaş yarısını bana ver dedirten başlık.

çöpü market poşeti değil de çöp poşetiyle atmak. zengin gösteriyor bence.

görmezden gelmek iyidir. saçmalayarak iyi ya da kötü umursandığını gören kişi aynı şekilde hareket etmeye devam edecektir. umursama pekiştirecini geri çekerek hareket edilmelidir. (bkz: 1 saniyeden fazla zaman ayrılmayacak başlıklar serisi)

yiyecek güzel bir şeyler sipariş edip kafayı bulana kadar içmektir.

kimi yazar çok oy veriyor denilerek laf yiyor; kimi de oy cimrisi diye. yani ne yaparsanız yapın, yine yaranamadığınız insanlar oluyor.

fikrim mi? özgür bir platform, isteyen istediği gibi davranmakta serbest.

t: oy cimrisi yazarların eleştirisi.

(bkz: şeker portakalı)

türkiye’nin komşuları arasında husumetinin olmadığı tek ülke (belki biraz da bulgaristan). aynı zamanda sadece kimlik kartıyla ziyaret edebileceğimiz ve türk lirasının değerli olduğu sayılı güzel ülkelerden biri.

düzeltme: eskidenmiş o. türk parası artık değersizmiş. hassasiyeti için aziz varvara aleyseyevna’ya teşekkürleri bir borç bilirim.

tahminen kendimize benzeyen herhangi bir canlı ile karşılaşmamız durumunda verilebilecek tepkiler nedeniyle alındığını düşündüğüm eğitime konu olan haber. plazma silahıyla saldıracak bir yaratığa karşı işe yaramayacağını sizin kadar onlar da biliyordur sanırım.

bu arada biz böyle şeylere komik deyip geçerken birilerinin, kendince ve basit de olsa önlemler alıyor olması takdire şayan bence. yani biz her zaman her işin dalgasında olup hiçbir şeyi beğenmezken, bir şeyler olup bittiğinde çareyi başkasından beklemeye de alıştık iyice. bakınız aşı mevzusu... bu kadar basit bir konuda bile böyleysek, daha büyük bir sorun karşısında ne yapardık acaba.

kendi adıma, dünyayı başka yaratıkların istilâ edeceğini düşünmüyorum. birileri bir tiyatro çevirip bunu tüm dünyaya bir güzel yutturabilir, o başka konu. doğal olanının gerçekleşeceğini pek düşünmüyorum ama yine kendi adıma konuşayım, ihtimaller için bile önlem almak iyidir. sonradan ağlamaktansa...

ezilmekten ve hor görülmekten kaynaklı güven eksikliği.
yıllarca ailesi kapıcılık mesleğini yapmış bir iş arkadaşım vardı. apartmanın kendilerine verdiği bir dairede büyümüştü. çaycımızdan, temizlikçimize kadar herkese burun kıvırır, emir vermekten, azarlamaktan sanki keyif alırdı. bu tavırlarına anlam veremez, sık sık da bu nedenle karşı karşıya gelirdik. yine böyle anların birinde ağlayarak itiraf etmişti. yıllarca hor görülmenin verdiği aşağılık kompleksi ile kendini üstün ve yüksekten görme dürtüsüne yenik düştüğünü.