hiç olmadı çünkü ağrısından tüm günümü evde geçiriyorum

bazen terbiye, bazen hayadan kaynaklıdır. bazense kafa sözlük formatı ve kurallarından...

bir dışarı çıkıp gelene kadar neler neler olmuş dedirten sözlük. (bkz: okula gidilmeyen günde illa bir olay olması)

bunu çoğu kez karşımdakine seni ciddiye alıyorum, söylediklerine değer veriyorum demek için kullanırım, tam zıttını düşünsem bile. özellikle toplum içinde birşey anlatırken dikkatleri üstüne toplanamayan insanlara yapıp, onları o zor durumdan kurtarırım.

'' evet, seni dikkatle dinleyen tek kisiyim burda ''. ışte bu o insanı kazanmanızın ilk adımıdır.

tirbuşonu kaybettiğimde evde penseyle denemiştim, işe yaramıştı.

1995 yapımı "tuhaf" bir filmdir. hem sanatsal film tutkunlarının hem de "çerezlik" film sevenlerin genelince beğenilir. atmosferik, sürükleyici ve ilginç bir yapıttır.

orijinal adı la cité des enfants perdus'dür ama genellikle ingilizce ismiyle (bkz: the city of lost children) tanınır.

filmde, hayatta görülebilecek en sadistçe sahnelerden biri vardır (korkmayın, sadece fikir sadistçe).



görselliğiyle büyüleyen, yaratılan atmosferiyle etkileyip izleyicisini içine alan çok eksantrik bir filmdir. sürreel bir iş olsa da sıkı bir kurgusu ve ilginç bir hikayesi olduğundan, insanı soyutluk okyanusunda da boğmaz. epey karanlık bir iş olsa da seyircisine pesimizm peksimetleri de yedirdiğini söyleyemem. (benim tanımım da sanatsallaşmaya mı başladı acaba? haha!) yine de çarpıcılığıyla bazı kişilerin keyfini kaçırabilitesi de olan bir film tabii. (sanatsal sanatsal giderken kaçırılabilite dedim ya la. hahah.)

ron perlman'ı farklı filmlerden biliyoruz. mesela hellboy filmindeki başkarakter desem?.. tipi ve fiziğiyle sıra dışı karakterler için biçilmiş kaftan olan bu oyuncu, kayıp şehrin çocukları'nda da gayet iyi canlandırmış rolünü.

zamanında epey bilinen bir yapımdı. öyle vcd'cilerde falan satıldığına rastlardınız mutlaka. amerikan filmlerine alışkın kişiler için hoş ve farklı bir deneyim olduğunu söyleyebilirim bu işin.

gerçi bunu söylesem de ben bu filmi izleyeli aşırı uzun bir zaman oldu. bir ara yeniden izleyeyim de farklı bir şeyler diyesim gelirse sonrasında, bu yazıya bir edit geçerim.

öyle güzel bir his ki bu, anlatmak zor olur kanaatindeyim. şu an yanımda uyuyor mesela. nefesini duymak, o minnak ellerini tutmak. inanın tarifi zor.

en önemli husus paranızın olması.

saygi duymaktan gecer oncelikle . fikirlerine, hayallerine, beklentilerine... koruma icgudusuyle bastirmamak gerek. anne babalar ne yazik ki bunun dozunu cogu zaman kacirabiliyor.destek olunmasi gerek aldigi kararlara. ızin vermek gerek yurumesine, kosmasina, hayati tanimasina, kendi yolunu bulmasina... kabullenmek gerek ozellikle anne babadan farkli bir birey olmasini.

14 temmuz 1987 queen afyon konserinde torku bira içebilmiş, nesli tükenen efsane nesil

2021 itibariyle cumhuriyet’in ilanı olan 29 ekim 1923 tarihinden sonra 97.kez kutlanacak olan bayramdır, yani cumhuriyet’in 98. yıl dönümüdür. ata acaba şu an devlet ile ilgili ne düşünüyordur? ata acaba bizimle ilgili şu an ne düşünüyordur?

ciğerlerim yırtılana kadar bağırmak istediğimde, soluğum bitene kadar hıçkırmak istediğimde başvurduğum merci. en içim, en özelim bu grup. kimse görmemiştir bu grubu dinlediğimi. ben olan bende kalsın istediğim içindir belki de. neyse, konumuz o değil. ilham geldi paylaşayım istedim.

| insanoğlu görmüyor istemedikçe, derler tılsım şarkılarında.
oysa ki kaybetse de, tüm savaşları,
inandığı masallar kadar yaşıyor, diye de devam ederler.

| gördüğüm en güzel başkaldırı sözlerinden biri iyiler siyah giyer şarkılarında geçer:
ve bir savaşçı gibi durdum karşında
hadi hapset beni kudretin yeterse
ördüğün oyuncak duvarlar içinde
benzemez senin boyalı kahramanlarına
iyiler siyah giyer, bunu unutma!

| kendilerinden dinlediğim ilk şarkı olan su masalı şarkısında ise şu kısım içimde bir yerleri sızlatır her daim:
ayışığı kanıyor,
kör gecenin koynunda
sam rüzgari üşüyor
ruhumun ayazında.

| kendimden uzaklaşmak istediğimde ilk açtığım şarkı olan cehennem geceleri ise şöyle sözler içerir:
kan ve ateş hükmediyor tüm masallara
yas tutuyor melekler karanlığında
ve nasırlaşmış yüreğinle sen aciz dünya.


daha yazarım. her bir şarkılarına paragraflar döşerim lakin yeter bu kadarı bence. dinlemek isteyen olursa kaf dağının ardından, ışık ver bana, güneşin ozanları gibi ve daha nice pegzel şarkıları mevcuttur.
gitmeden son bir tanım daha yazayım; o güzel insanlar, o güzel atlara binip gittiler sözünü en çok yakıştırdığım müzik grubudur.
iyi dinlemeler güzel insanlar!

tarım ve köy işleri bakanlığı onaylı fıstık ezmem.*

beyaz çikolatalı, şekerli kahve seven kızdır. daha fazla tespit kasılmamalıdır.

19 yy sonunda hapishane olarak kullanılan ve 33,5 dönüm araziye sahip bodrum kalesi. giriş ücreti 65 tl ve müze kart geçiyor. hafta sonu kapalı.

geçenlerde arkadaşım göstermişti. keşke böyle bir insanın varlığından haberim olmasaydı. adam göbeğini bebek diye yutturmaya çalışıyor herkese cjfjgj. psikologları bu vakaya bakmaları için davet ediyorum.

nasıl doğuracağı şahsım tarafından acayip merak konusu.*

juventus'un banko bir şekilde alacağını düşündüğüm maçtır.

(bkz: hoşlanılan yazarın nick'ini mouse ile okşamak) eyleminin bir tık ötesi. ağır vaka.
#profilfotoğrafıkoymakkaldırılsın
çarpık zihniyetli insanlara burada yer yok.

başarı kriterimiz ne ki mesela? tolstoy gibi 67 yaşında bisiklet sürmeyi öğrenmek bir başarı değil midir? öğrenmenin yaşı yoksa başarılı olmanın da yaşı yoktur benim için. çünkü adım atmaya hali olmayan birinin tek bir adım atması bile onun için başarıdır.

(bkz: uçan araba vergilerine yüzde 100 zam gelmesi)