anladım.

kendimle aram bir insan olsaydı ve diyelim ki bir şekil tanışmış olsaydık onu rehberime kepaze diye kaydederdim. ona bir mesaj atmaya niyetlendiğimde ‘rezil herif düş artık yakamdan’ diyecek olurdum. eğer hasbelkader yolda karşılaşsaydım onunla, “allah senin belanı versin, marlboro’nun da” demekten kendimi alıkoyamazdım. gece yarısı kafama binbir gürültüyü istifleyerek beni uyutmadığında ona “yani afedersin ama benim de yaşadığım hayattır be kardeşim” diyerek bir pencereden uzak uzak sövgüler dizerdim.
eğer kendimle aram bir insan olsaydı asla tanışmak istemezdim doğrusu. böyle korkunç böyle kötü böyle rezil bir insan daha olamazdı çünkü.
kısacası beter mi beter. kendimi kendimden kaçarken buluyorum daima. sonra kendimi kendime adres sorarken kıskıvrak yakalıyorum. öyle ya “kendinden kaçarken kendine adres sorar insan”
canım kendim, bana hep yanlış adresi göstermeseydin aramızdaki bağa böyle korkunç sözler sarf etmeyecektim.

yanlış bir düşüncedir. lahmacun on numara yiyecektir.
küçümsemeyin olum bu kadar kendi yiyeceklerimizi. turistler yiyince oooo dilişissss diyorlar.

mumsuz çalışamıyorum.

1.sınıf ilk dönemden mal gibi önüme gelene güvenmek sonra arkamdan vurulup yapayalnız bırakıldım ve dersimi aldım tabii.

göbek bey diyeceksiniz!

yok canım hasta olup kendi üstüme örtmek için getirmedim ben zaten o battaniyeyi.

tamam tamam sende kalsın püfff. ana yüreği işte.

orthorexia.

pek taze bir beslenme bozukluğu, bu nedenle de henüz psikolojik hastalıklardan biri sayılmıyor (dsm-5).

ortoreksiya, anoreksiya ve bulimiyadan farklı, onlar kadar tehlikeli olmasa da sinsi bir bozukluk.

çok masum bir istekle başlıyor; sağlıklı beslenme. bir süre sonra durum takıntılı bir hal alıyor, abarıyor, ve bu insanlar yedikleri şeylere ve miktarlarına çok katı kurallar koymaya başlıyorlar. dahası ne yedikleriyle ve ne kadar yedikleriyle alakalı öyle takıntılar üretiyorlar ki tüm hayatları etkileniyor, ekonomik, sosyal, ailevi ve hatta sağlık durumları bozulmaya başlıyor. hayatları yiyeceklerinin kalitesi, doğallığı ve kaynağı etrafında dönüyor. başkası tarafından hazırlanmış yiyecekleri asla yememeye başladıklarından yanlarında "acil durum beslenmesi" taşımaya kadar vardırıyorlar işi. bunun yanı sıra bir özellik daha geliştiriyorlar; kibir. kendilerini herkesten üstün görüyorlar ve kendilerininki dışında her türlü beslenme tipinin hatalı, sağlıksız, ölümcül olduğuna inandıklarından doğru beslenme uzmanı edasıyla etraflarındaki insanları, kendileri gibi beslenmek konusunda eğitmeye başlıyorlar. eşler ve çocuklar yani tüm aile, saplantılı beslenme tipini takip etmek zorunda kalıyorlar. bu şiddeti, ihaneti, boşanmaları tetikliyor. kurallar giderek sıkılaştıkça, hiçbir avantajları olmamasına rağmen özel seçilmiş besinler için daha çok harcama yapılıyor, alış veriş süreleri artıyor.

geçen hafta çarşamba günüydü galiba.

en lipofilik lokal anesteziktir.
nöromuskuler blokajı çok güçlü yapar.

aman kardeşim kaynak falan belirtmeyin, böyle söyleyin biz kabul ederiz.

doğru olsa dahi selanikli olmasıyla malatyalı olması arasında ne fark olacak onu merak ediyorum. anadolu'yu içinde bulunduğu cendereden çıkardı mı, çıkardı. ayrıca milletin, selanikli diye uyutulması uyutanlara ne kazandırmış onu da merak ettim. yazarsa onu da öğreniriz. evet kaynakla yorma kendini.

edit: ahahhaa yazarın yaptığı ek ciddiye almamam gerektiği konusunda fazlasıyla yardımcı oldu. sevgili yazara yaptığı ek ile beraber öğrenmiş olduğum şekilde ithamda bulunuyorum. kızmaca yok aynı şey:
başlığı açan yazar beyinsizdir ya da çok çok düşük kapasitede kullanıyordur. anlayışı kıttır. itirazı olan gerçeğini söylesin.

love is blindness
muhteşem bir şarkı

"misin" i ayrı yaz-dırtmadığın için biraz düşünmek istiyorum...

unutkanlıktan değil de;
(bkz: ben kime ne anlatıyorum hissiyatı)

yaz dizisi senaryosu.

portakal çiçeği festivali.

"böyle dersen dayağı yersin." denmesi gereken insanımsı.

kanal d'de başlayan ilk bölümü yayınlanmış olan yeni dizi. başrollerini kaan urgancıoğlu ve pınar deniz paylaşıyor. ilk bölümünü izledim farklı bir konusu var, en azından şuan yayında olan diğer dizilerden farklı. dizinin geleceği var gibi şimdilik, açıkçası merak uyandırdı bende. kaan urgancıoğlu'nu emir kozcuoğlu rolünden sonra böylesine farklı bir rolde görmek hem şaşırttı hem de mutlu etti. psikopat emir kozcuoğlu gitmiiş yerine baş savcım ılgaz gelmiş, hoş gelmiş.
dizide ilk bölümden beni cezbeden iki detay var;
- dizinin müziklerini yapan kişinin toygar ışıklı olması,
- bölümün bir nietzshce sözüyle başlaması.

umarım reyting kurbanı olmaz diyor ve başarılar diliyorum.

2006 new yorkta universiteye basladim, sinif arkadaslarimdan biri 64 yasinda bir amca. birgun merak edip sordum, dayi hayirdir yasin olmus 64 ne isin var burada diye, hep universite okumak istemis ama hem ailesine bakmak zorunda oldugundan hemde farkli sebeplerden oturu bir turlu bunu yapamamis, ama sonunda artik vaktim var ve bunu yapmadan olmek istemiyorum demisti. bunun gibi birden fazla insanla karsilastim okul hayatim boyunca, her biri beni cok etkilemistir ve hayata bakisimi degistirmislerdir diyebilirim.

günaydın sözlük ve değerli yazarlar.

çok uykum var, yataktan çekiciyle kaldırıldım resmen.

mental olarak bitik bir vaziyetteyim ama hayat gemiyi fırtınalarda nasıl kullandığınla değil gemiyi kıyıya yanaştırıp yanaştırmamanla ilgileniyor. yani bitik olsam bile bitik olamam buna hakkım yok.

neyse, güzel bir gün diliyorum.

canım kontes'im kedi aşığı yazar olmak ayrıcalıktır:)