zaman tüneli

(bkz: uyanamamak)

maaşlı çalışan biri olarak, kendi işini kuran kırşehirli bir arkadaşım var onu hatırladım, o da arayıp beni özlediğini falan söylerdi. fıkra bu kadar :(

özgün adı hand to mouth olan paul auster imzalı eser; roman türünde yer alsa da otobiyografik bir eser olduğu söylenebilir.

1997 yılında yayınlanmıştır.

kitabın adının neden cebi delik olduğu hakkında güçlü tahminlerim var, birincisi kitapta yazarın çulsuzluk anıları ön planda ve çulsuz olma durumu kitabın sonuna kadar devam ediyor.

ikincisi ise bir seferinde cebinde olduğuna emin olduğu bir para ilginç bir şekilde yok olmuş, cebi delik, cebinde para durmaz, israf etmeyen biri olsa da para kazanması kolay olmamış.

kitap amerikan kültürüne dair ağır eleştiriler de barındırıyor, misâl yazarın annesinin savurgan bir tip olduğunu ondan öğreniyoruz, babasının ise en sonunda alışveriş yapmayı kendisinin üstlenerek durumu kurtarmaya çalıştığını anlatıyor.

amerika yazar tarafından doymak bilmeyen, sürekli tüketen, her şeyin bir dekordan ibaret olduğu, insanların yüklü miktarda alışveriş yapmayı bir tür kişilik göstergesi olarak yorumladıkları bir yer olarak görülüyor.

paul auster amerikalı olsa da aslında yahudi, yani amerika'ya tapmaması çok olağan gözüküyor.

kitap boyu yazarın hayatının farklı dönemlerini biz de yaşıyoruz, başlarda genç, sonra yetişkin, daha sonra ise baba oluyor ve sonrası, kitap boyu cebi delik olma durumu, yani cebinde paranın bir türlü kalıcı olmaması devam ediyor.

meslekî açıdan vârolma çabası, arkadaşlık ilişkileri, hayata dair duygu ve düşünceleri, gözlemleri, yazarın kendine has üslubu ile karşımıza çıkıyor.

çok severek okuduğum bir kitap oldu, yazarın bazı bölümlerde anlattıkları oldukça komikti, gülmemek imkânsızdı, üvey babası öldüğünde çektiği acı, yahudi olduğu için bazen yaşadığı dışlanmalar, baba olduğunda vâroluşunun bile değişmesi, her şeye rağmen yaşama ve yazma çabası, kendine özgü komik üslubu, kitaba dair etkileyen şeylerdendi.

umutsuzluk. artık umudum kesildiğinde neşe yerini üzüntüye burakır. keyif vermez hiçbir şey.

kimse yardıma gelmeyecek, her şey kendimde bitiyor, biliyorum ama göz ucuyla gelen var mı diye bakmaktan da kendimi alamıyorum.

hristiyanlar bunu yıllardır yapmıyorlar mı kilisede? vaftiz neyim hahahaa

din işleri ile eğlence işlerini ayırmak lazım aslında.

buradan

alim qasımov dedem…

bu aşk döndü hatıraya, geçen geçti olan oldu!

bazı şarkıları neden yasemin göksu'dan başkası söylememeli sorusunun cevabı olan şarkı.

gece, senin de alacağın olsun..

aklın sınırlarını zorlayan deneyimlerin ve hakikatlerin ancak akıl dışına taşarak kavranabileceğini ima ve iddia eden bir başlık.

12-13 yaşlarındayım. küçükyalı'da yaşıyoruz o yıllarda. radyo frekanslarının henüz birbirine karışmadığı ve sebepsiz yere küçükyalı-idealtepe ya da metalci-acidci kavgalarının yaşandığı yıllar. artık ilk kimden bulaştıysa, güvercin besleme sevdasına kapılmışım. güvercinle yatıp güvercinle kalkıyorum. kuşbazlardan oluşan hem sayıca hem de yaşça küçük bir arkadaş grubum da var. teneffüslerde, okulun bahçesinde, hocaların deyimiyle "gökyüzüne boş boş bakarken" tanıştık bu arkadaşlarla. aslında biz birbirimizi okul bahçesinde aklımızı, hayallerimizi ve geleceğimizi o an gökyüzünden geçen kaçak bir güvercinin sırtına yükleyip kaybettiğimiz gün tanımıştık. bu durumun yarattığı etkiden mütevellit aramızda oluşan sinerjinin kuvvetini şu an size anlatamayacağım gibi o günlerde hocalara anlatmak da mümkün değildi. anlatsak da anlayamazlardı bizi. bazı şeyleri delirmeden anlayamazsınız çünkü.

bazı hakikatler, aklın duvarlarını çatlatmadan içerinize sızamaz.

yolda adres sorana da adres sorulacak biri olsaydım kıyafetimin üstünde yazıyor olurdu falan diyor musun? *

en iyi çocuk arkadaşının çocuğudur. insanlar neden çocuk yapar anlamam. o içgüdü bende yok. çocuk seviyorsan bile arkadaşının çocuğunu yarım saat seveceksin, sonra evli evine köylü köyüne.

sana laf sokmuyorum kız. ben de 40 yaşındayım hatırlarsan. fgdgd

geceler gündüzlerden daha keyifli bence.

düşen hindistan rafale uçağının çağrı kodu "godzilla 3" müş.

- haydi siz kalkın o zaman.

her name is punk ayşe and she lives in a gecekondu

ırz düşmanı mauro icardi burada yazar olabilir mi? önce jardel şimdi sen yettiniz be.

ey kervancı!


harikulade bir namjoo eseri.

hani bir söz vardır; dünya bir orkestra olsa azerbaycan orkestra şefi olurdu, diye. hah işte orkestrada da sanırım farsça bir eser icra edilirdi.

sünnetli olması muhtemel bir damat adayının gerçekleştireceği vahim eylem.

en fenası yeme sorunudur. yedikçe yersin anlık mutlu eder adamı ama sonra tekrar kapanırsın içine. sonra yine yersin yersin yersin sonra bir bakarsın çirkinleşiyorsun giderek. kilo aldıkça hareket olanağın azalır bu kez asosyal olursun. depresyon tedavi de ediliyor ama tekrarlıyor.