zaman tüneli

beddua döner dolaşır insanı bulurmuş ama bu kansız öyle bir hale gelsin ki her nefes alırken ölmeyi istesin öyle beter bir hale gelsin...

cannes film festivali'nde, öldükten sonra "en iyi erkek oyuncu" ödülünü alan nadir oyunculardan biri olarak kayda geçen oyuncu.

bu ben değilim, üç buçuk atarım her türlü.

yıllardır karabasan'a alışmış insandır.
karabasanın insanı felç eden gücü karşısında, haykırmak istemesine rağmen sesinin çıkmamasına, kıpırdamak istemesine rağmen kıpırdayamamaya alışmıştır. belki yarın daha farklı, daha güzel olur umuduna sarılmıştır.
o yüzden karabasan geldiğinde korkmaz. bilir çünkü. geldiği(dikleri) gibi gider(ler) karabasan.

şarkılarını kuvvetle muhtemel bir erkeğe yazan, daha da ilginci deli gibi de şarkıları dinlenen sanatçı.
kesinlikle onun suçu değil, ancak ikiyüzlü homofobik toplumumuzun bu tavrı çok entrresan.
mesela alt gelir grubundan biri, bir erkek başka bir erkeğe aşkını dile getirse vücut bütünlüğünün zarar görmesi kesin.
hayır, canım mabelim'in bunlarla karşılaşmasını istemem elbette. demek istediğim, dar gelirli bir eşcinsel de aynı saygıyı görsündür.
ancak toplum cinsel kimlik konusunda bile gelire, sosyal statüye bakıyor.
bu da acı bir gerçek.

insana insanlıktan önce köle ruhu yükleniyor... sorumluluk adı altında zincir takılıyor insana... yaşayabilirsen yaşa...

esmer vatandaşlarımız, romanlarımız çingene deyince alınıyorlar dememek lazım. çingene için ilkokul düzeyinde resmi tarih anlatısı yok sanırım. ne bileyim doldur ana, doldu ana, ana dolu gibi yada kart kurt kürt gibi birşey gen çin çin gene. her neyse konumuz bu değildi. romanlar haklarını istiyor darbuka, rakı, çadır, hurda toplama hakkı. bu eyalet çok sıkıntılı olacak çingene kanunları kısmen yasalarına yansımak zorunda. mecliste romanlar göbek atıyor ve peşinden bir kavga benim adam seni bir silker yamulursun diyen sevda abla ortamı geriyor. federal hükumet olaya el atsın.

yan gelip yatmak zorunlu olsaydı, karnımızı böyle doyurmak mecbur olsaydı muhtemelen halinize şükredin 11 saat yan gelip yatanlar var diyecektik. buradaki kilit mesele sanıyorum zorunluluğun yarattığı kapana kısılmışlık hissi.
oysaki bizler ne de güzel yan gelip yatıyoruz ve bunun hakkını veriyoruz. verimli bir yan gelip yatma performansı sergiliyoruz evet zorunluluk yok.

belki de o yüzden yaptığımız işlerde yeterince verimli sonuçlar elde edemiyoruzdur. belki de çalışmak mecbur olmasa idi en muhteşem işler bizden çıkacaktı kim bilir? kimse bilmez ben uyduruyorum şu an hoççakalın.

allah belasını versin gece gece asabım bozuldu… insan ne ister ki kendine hiçbir zararı dokunmayan bir hayvandan. böyle hayvana eziyet eden insanların fırsatını bulsa aynısını kendinden zayıf gördüğü insanlara da yani çocuklara, kadınlara vs. yapacağına şüphem yok. keşke bu bilinçle caydırıcı olacak şekilde cezalandırılabilseler…

olm, gün gelecek herkes bu şarkıya biat edecek, sonra vay görmedim, vay duymadım olmasın.

inkar edeceksiniz, yok lan öyle bir şey olmaz diyeceksiniz, ben çok sevdim, çok da güzel sevdim diyeceksiniz, sonra bir gece öyle mal mal bakınırken bir bakacaksınız aklınızda o.
lan noluyo diyeceksiniz, anasının şeyi kadar sene geçti, unutmuştum ben onu.
hah, o zaman tamam işte, o kişiyi buldunuz, hadi hayırlı işler.

bu saatte sadece spotify servisimiz vardır, lütfen kusura bakmayın.

elinde sopa olan eşşoğlueşek tamam da, ihtiyar nerede, eşek nerede tam seçilmiyor..

yeteer yaa! vallahi de, billahi de, tallahi de yeter artık dedirten tehdittir.
herkes bizi tehdit ediyor, ayar veriyor, çemkiriyor. içerden, dışardan devamlı şamar oğlanı muamelesi yeter da! elin bitli kokuşuk hintlisinden bile laf işitiyoruz. koskoca insanlık tarihinde denk gele gele bu zamanlara mı denk gelecektim ben?

ya da tekili; ağlayacaksan oynamayalım.

ayar cümlesi.

mabel'in cinsel kimliğini açıkça ortaya koymaya başladığı dönemden bir şarkı yanılmıyorsam.
gerçi hiç gizlemedi ki.

bu eşiğe kolay kolay gelemiyorum, hatta bazen kendime zarar verdiğini bilsem bile tolere etmeye çalışıyorum. ama sanırım bu zarar görme hissi bir şekilde rutin haline geldiğinde insan geri planda kendini vazgeçirmeye başlıyor ve sonra tek bir kıvılcım bile yetiyor... bu sadece gönül işi için değil bir arkadaşınızla olan ilişkinizde de böyle.

acı çekerek can vermesini diledigimdir.

izlemek istemiyorum umarım geberip gider .

dort temel elementi anlatan buda animasyonunun adi neydi?
orda kucuk buda nirvanaya ulasacak. etap etap ilerliyor. etaplardan biri: kaybetmekten korktugun her seyın gitmesine izin ver.
yillardir bunu anlamaya calisiyorum. hala anlayamadim. benim kaybetmek istemedigim insanlar, canlilar, seyler vs olmadan hayatin ne anlami olur?

yaşam hakkı derhal elinden alınmalıdır.