90'lar aşığı yazarlar

listeye girdiğim basliktir. eski zaman dizileri de eski zaman şarkıları da hep daha çok hoşuma gider.

bir zahmet beni de ekler misiniz listeye.
o yılları yaşayıp da özlemeyen bizden değildir.
ikinci yarısı tartışılır ama ilk yarısı muazzamdı.

(bkz: antiktahterevalli)
(bkz: mirkelam gibi koşasım var sokaklarda)

çocukluğunu özleyen yazarlardır. dahil olmak en büyük mutluluğumdur.

ahaaaa bennn :)))

80 lerde doğduk başka bir döneme aşık olmamız beklenemezdi..

pepsi ve cocacola henüz plastik değil 1 ltlik cam şişelerde depozitolu satılmaktaydı.
pembe mavi ve sarı 3 lü satılan sakızlar fenomendir. ülkerdamakı çıkarmış,bayramlarda ülkerin kırmızı kutudan çıkan 8 minik çikolatası sunulmaktadır.
önce ve ilk star tv vardır.turnike de parlement pazar gecesi sineması kuşağıda aynı heycanla izlenir.
barış manço ayı der. adam olcak çocuk , 70den 70mişe hep aynı şekilde prime timeizlenir. jale piyasaya çıkar.mickey mouse yoncimik ile strikes back yapar.
felix the cat, 70 günde devri alem , beverlyhills , arı mayagibi çizgi filmler yıllar sonra kanal d'nin casper ına ,süper ikizlerine, çizgi kahramanlarına,gazeteler tombala , maket uçak , platik deniz topu ,kızma birader vermek yerine.
hatta çiller döneminde kupon ile araba ve ev dahi verilir.80lerin sonunda 90ların başnda çocuk olmak erbakan ı protesto etmek için gecelerde flüdü si notasından üflemeyi, burnuna yumruk attığın adama taktir-i ilahi diyip gülmeyi öğrenmekle birdir.
90'ların başında çocuk olmak "80lerde darbe görmüş çocuk" olanların asker aradı bizim evi; kenan evren tv'ye çıktı oy çok korkunçtu anılarına özenip sincana tankla giren orduyu biz de darbe çocuğuyuz, çok acayip şeyler oldu o dönem diye ballandıra ballandıra anlatmaktır

her dönem gibi guzellemeyi seven yazarlar vardır, bugünün temelleri atıldı sonuçta o son darbe olmasa daha özgün bir ülke olabilirdik ama olmadı. liberal demokrat yalanı iyi geldi herkese ve sonuç. neyse renkli bol müzikli az sancılı dönemdi. 20. yüzyılın son demlerine şahit oldum mutluyum.

bizler 80 kuşağı olarak teknolojinin öncesini ve sonrasını gördüğümüz için bize her zaman güzel gelen yıllardır. he gerçekten müzikte ve mizahta devrim olmuştur. sadece bizim ülkemizde de değil üstelik. velhasıl yeri dolmaz yıllardı.

yaz beni de oraya diyeceğim insan listesi. daha önce de demiştim sanırım.

umudumuz vardı, umudumuz... daha ne olsun ki?

siyasiler ekrana çıkıp, açık oturumda konuşabiliyordu.
gazeteciler siyasilere cesur sorular sorabiliyordu.
siyasiler halktan korkardı, özür dilerdi.
zam olunca iktidar delikanlı gibi yaptık derdi, af dilerdi.
alım gücü iyi olmasa da yeterli idi. meyve, sebze, peynir hatta tavuk etine ulaşmak en fakir için bile sorun değildi.
hoşgörü ve tevazu vardı. insanlar birbirine nefret duymazdı.
din ve milliyetçilik bu kadar sömürülmezdi. herkes terörist ilan edilmezdi.

ulan daha sayayım mı ??. niye aşık olunmasın ki o dönemlere. bizimkiler vardı, süper baba vardı. aile ve ahlak vardı. istifa edebilen şerefli siyasiler vardı. siyasilere hesap sorabilen iq'su yeterli vatandaşlar vardı.

uzatmaya gerek yok. o zamanda kusur vardı ama şimdiki ak dönemle kıyaslarsak, o 90'lar pırlanta gibi kalıyor şimdiki döneme göre. şimdiki ak dönem ise o döneme göre resmen derin ve karanlık bir dehliz gibi kalıyor.

+1 ile katılıyorum. insanların birbirlerine gülümsediği zamanlar.

güzel zamanlardı çünkü.

90'ları ilk yarisi ise evet benim bu.
bazen sormuyor değilim 90'larmı güzeldi yoksa o yılları güzel yapan o dönemin insanları mıydı?

91 model arabamla katıldığım başlık.

zaten bir gün ortam kuracağım. gelen gelsin. hadi yine iyisin tayfun gibi kafa sallaya sallaya herkesi elimle birayla karşılacağım.



canımı çok sıkarsanız saksofon dersi alırım.

90'lar aşktır. o değil de şaka maka biz de yaşlandık...

75-85 doğumlu olmaları lazım. 45 yaṣ civarındalar. acele etsinler 2000'lerin hakim nostalji haline gelmesine 2-3 yıl kaldı.

gbt'ye bir kaç komutla konuya dair kendi açımdan bir yazı yazdırdım:

"benim 90'larda çocukluğum ankara'da geçti. o dönemlerde türkiye ekonomik açıdan sıkıntılıydı, ama çocukların hayal gücüyle bu sıkıntıları bir kenara bırakıp eğlenmeyi başardıklarına şahit oldum.

televizyon programlarından bahsedecek olursam, benim favorim "çocuklar duymasın" ve "hababam sınıfı"ydı. her hafta cumartesi sabahları heyecanla televizyonun karşısında oturup bu programları izlerdik. ayrıca akşamları yayınlanan "seinfeld" ve "friends" dizileri de benim ailemin favorileri arasındaydı.

müzik konusunda ise tarkan ve ajda pekkan gibi sanatçılar sıkça dinlenirdi evimizde. benim de en sevdiğim şarkı "şımarık" olurdu. ayrıca, "backstreet boys" ve "spice girls" gibi grupların şarkıları da o dönemlerde çok popülerdi.

moda konusuna gelirsek, benim giydiğim kıyafetlerde neon renkleri ve desenleri çok moda olurdu. ayrıca "bomber ceketler" ve "kargo pantolonlar" da benim favorilerim arasındaydı. bir de, evde örülen atkı, bere ve hırkalar da çok popülerdi o dönemlerde.

oyuncaklar olarak ise "süper mario" oyun konsolu, "tamagotchi" ve "furby" oyuncakları en çok tercih edilenler arasındaydı. benim de en sevdiğim oyuncaklardan biri "polly pocket" adındaki küçük evler ve arabalardı. ayrıca, "beyblade" adındaki oyuncaklar da o dönemlerde popülerdi.

90'larda türkiye'nin pek çok sorunu olsa da, çocukların hayatı eğlenceli kılmak için yaratıcılıklarını konuşturdukları bir dönemdi. her zaman hatırlayacağım güzel anılarımdan biri de, arkadaşlarımızla sokakta top oynamak ya da bisiklet sürmekti. bu basit aktiviteler bile o dönemlerin nostaljisini yansıtıyor benim için."

(bkz: buyrun benim)

nostalji seven, geçmişe özlem duyan yazarlardır.

(bkz: canım kendim)