acılar olgunlaştırır mı duyarsızlaştırır mı sorunsalı

tecrübe denilen nedir cevabı bulunursa buna da bir yanıt bulunur kanımca. bence duyarsızlaştırılır.

eger ki acıyı ceken kimsenin diger insanlarla sevgi bağları güçlüyse yani keder içinde kaldığında sırtını yaslayabilecek birileri, onunla aglayıp onunla gülecek birileri varsa, acılar olgunlaştırır. illa sevgili, eş diye düsünmeyin. kuzen olur, arkadas olur, aileden biri olur.

insanlarla aramız bozuksa peki ? o zaman acılar belki yine olgunlaştırır ama hayatla bağ kurmak güçleşebilir. guzel seylere duyarsız kalabilir insan.

ne şehirler ne manzaralar ne şarkılar ne de siirler. insanı hayatın içinde tutan şey yine baska insanlardir. kendimizi insanlara kapamayalim. en azindan yeni insanlarla tanışmak, dost olmak yeni bir kitaba başlamak gibi olabilir. böyle.

hey şeyin fazlası zarar olduğu için overdose hissizleştirir

doğada da öyledir, fazla olgunlaşma çürüme getirir.

duyarsızlığı tanımlamak lazım. "ay ben çok üzülüyorum ya, konuyu değiştirin" deyip gündemi hiç takip etmemek duyarlı davranmak mı? ya da biz ilk günden beri takip ederken acı çekmiyor muyuz?

üzüntümüzü belli etmiyoruz diye duyarsızız, duygusuz sanmayın. akp parti devleti bizi acılarla yoğurdu zaten. gezi'de, ankara garı'nda, 7 haziran - 1 kasım arasında akan her bir damla kanda. her terör saldırısında. her doğal afette.

akp bize acımızı öfkeye çevirme yeteneği kazandırdı.

açıklanan resmi sayı ile 35 bin yurttaşın hayatını kaybettiği bölgeyi kahkahalarla ziyaret eden şu tiplere iyi bakın. "ay çok üzülüyorum bakmayayım" mı diyeceksiniz yoksa öfke mi besleyeceksiniz?

olgunlaşmak farkındalık kazanmakla mümkün olabilen bir olgu. duyarsız kişi acı çekmediği için farkındalığı da oluşmuyor zaten. ama acı çeken kişilerin olgunlaştığına pek çok kez şahit oldum.

eğitimi olmayıp sosyal ya da kültürel seviyesi yetersiz olduğu halde söylediklerine, düşüncelerine, duruşuna, olgunluğuna şaşırdığım ve bunların ancak yaşanmışlıkla olabileceğine inandığım pek çok insan tanıdım.

her duygunun yoğunu, yordugundan duyarsızlaştırır. hislerine objektif bakabilenleri de olgunlaştırır.

duygusuz olgunlar oluyorsunuz. ihtiyarlara bakarak gözlemleyebilirsiniz bunu aslında.

bu şiiri aklıma getiren başlıktır.

e şıkkı: hepsi....!