acısını tek başına yaşayan insan

benimdir. çünkü yapmacık tesellilerden hiç haz etmem. aynı şekilde başkasının acısını da dinlemeyi sevmem. çünkü teselli etmede hiç iyi değilim. karşımdakini teselli etmek için ne söyleyeceğimi bilemem.

anlatmanın derman olmadığı acı türüdür

kırıldığın kadar sağlamlaşıyorsun bu dünyada, senden ne kadar gitmişlerse, sen de o kadar uzaklaşıyorsun insanlardan.

bu işin sonu seni, yalnız hissedeceğin, kimseye kolay bağlanamayacağın birine dönüştürüyor ama sen, artık kimsenin kolayca seni yıkamayacağını öğrenmiş oluyorsun.

yalnız kalıp da acına gömüldüğün zamanlarda büyüdüğünü fark edersin önce. kimin sende ne kadar olduğunu görürsün.

en zor sınavını tek başına atlatmaya çalışırsın, ama olduğundan çok daha sağlam ayağa kalkarsın.

kimseden medet ummaman gerektiğini anlarsın. herkesi nereye ne kadar koyman gerektiğini öğrenirsin.

öfkelisindir, kırgınsındır, bitkinsindir. ama sessiz kalırsın. sonra elin yanlışlıkla bir şeye takılır, bir şeyler kırılır, bağırırsın.

büyük şeyleri içinde bastırdığın için, küçük şeylere tahammül edemez noktaya gelirsin.

zamanla anlarsın, insanların kavgaları seninle değil. gerçekleşmemiş kişilikleri, sevilmemiş çocuklukları, başarılarla gizlemeye çalıştıkları özdeğersizlikleri ile...

kötü tavrı kişisel almamaya başlarsın; sen, bu savaşın sadece nesnesisin. bazen gerçekten tek sorunun, öznenin kendisinden kaynaklı olduğunu anlar, yoluna devam edersin...

herhangi biridir. bu dünyada herkes acısını tek başına yaşar.

ikili sosyal ilişkilerde aradaki bağı kuvvetlendiren şey paylaşımlardır. bu paylaşımlardan en etkili olanları ise, fiziksel olmayan; öfke, keder, mutluluk gibi durumlardır.

ancak şöyle de bir şey var;

"efkarlı olduğu halde mutsuzluğunu gizleyebilecek, yakınlarının neşesini yok etmeden onu kendi başına üstlenebilecek kadar kişilik sahibi olan tek bir insan gösterin bana! bu efkar, daha çok, kendi kişiliksizliğimiz ile ilgili içsel bir kaygı, kıskançlıkla iç içe, aptalca bir kendini beğenmişliğin kışkırttığı bir aşağılık duygusu değil midir? mutlu edemediğimiz insanların mutlu olduklarını görüyoruz ve buna dayanamıyoruz."

goethe, genç werther'in acıları.

bilemiyorum altan...
ben mi? ben de genelde paylaşamayanlardanım.

başkalarına anlatamayacak kadar gururlu bir insandır. ayrıca insanlara pek güven duymaz. bu hayatta herkesin aslında yapayalnız olduğunun bilincindedir.
dışarıya karşı hep güçlü gözükmeye çalışır; düşmanlarına koz vermez.içinde kopan fırtınalarla baş etmesini iyi bilir.güzel insandır çünkü zararı sadece kendinedir kimsecikleri üzmez.

ben dağlara, denizlere limon ağacına anlatıyorum. bazende kül tablasına.

kendi kendinin öğretmeni, kendi kendinin öğrencisi olan kişidir.

ben.

az önce dirseğimi çarptım... uyy, serçe parmağı masanın ayağına vurmak kadar iç gıcıklayıcı bir acıdır, dirsek deyip geçme.

yerlerde debelendim, ambülaaams diye naralar attım, bir allahın kulu yoktu yanımda, acımı tek başıma yaşadım...

hayat zor.

anlatınca çözüm olmayacaklarını bildiği için acısını tek başına yaşar. anlatınca, aradan yıllar geçince o anlattığın derdinle senin dedikodunu yapan insanları gördükçe tek başına acıyı yaşamak daha mantıklı diye düşünen insan . acıyı tek başına yaşamak zor olsa da en doğrusu budur bence. en güzeli suya, dağa, taşa ,kurda, kuşa anlatmak.insana dert mi anlatılır hiç

acılı bir çiğ köfte yediyse eğer mecbur yaşayacaktır.

acısını paylaşacak insan yanında olsaydı acı çekmezdi zaten, demek istediğimdir.

kelimelere dökünce ne kadar yetersiz ve anlamsız geldiğini gördüm.bu durum sinirlerimi bozdu.çünkü yaşarken hiçte öyle olmuyor.çok basit bir neden ötürü bile ben ölücek gibi hissediyorsam ve bunu açıklayınca karşımda ki kişinin o basit yüz ifadesini görünce iyi hissetmiyorsam oturup kimseye anlatmam.ben bana çözüm sunucak birini aramıyorum sadece beni duyduğunu ve benim de bunu bildiğimi bilmek istiyorum sadece.

herşeyi içimde yaşayıp sonlandırmaya öyle alışmışım ki, her gün yıkıp yeniden ayağa kaldırıyorum inandıklarımı ve kimsenin haberi bile olmuyor.

kendini anlatmaya bile yorulmuş insandır. dokunmayın !

kimsenin tesellisine ihtiyacı olmayan,her şeyi aşmış insandır.

içindeki bir çok değere olan inancı kırılmıştır. hiçbir şey olması gerektiği gibi değildir onun için. kimse acısını tek başına yaşamamalı.

acısını paylaştığı zaman işe yaramadığı ve kötü niyetli insanlar bunu kullandığı için içine atmak zorunda kalan insandır.

acısını tek başına yaşadığı zamanlar kendini soyutladığı zamanlardır insanın acısını gerçekten paylaşan insanlar yoksa etrafında ne kadar boş bir hayat yaşadığının kanıtıdır aslında bu.

gelin beraber olsun