ağlamaktan utanma sebepleri

şemsiye elimizde olduğu halde, onu açmadığımız için.
bunu gördükleri için.
gülmekten hiç utanmayız ama.

erkekler ağlamaz şarkısından çok etkilenmişim demek ki.
(bkz: gözyaşlarını içine akıtmak)

ağlamaktan utanır mıyız?
ağlama sebebinden utanırız bence. yalnız kalmaktan korktuğumuz için, birilerinin karşısında zayıf olduğumuz için, kötü insanlara karşı cesur olamadığımız için utanırız en çok.
keza mutluluk göz yaşlarını saklanmaması da delilimiz olabilir kanaatindeyim.

zayıf, aciz gösterdiğine inanılır çoğu toplumda.
o yüzden ataerkil toplumlarda erkeklerin güçlü ve baskın olmaları savunulduğu için "erkekler ağlamaz" diye yazılı olmayan kurallar koyulur.

erkekler ağlamaz doğru ya hep kadınlar ağlar.
erkeklere duygularını bastırttıkları için gözden akmayan acılar en yakınında ona gücü yetmeyen kadından çıkar.
kadınlar ağlar hep. ağlayamayan erkeklerin gözyaşlarının bedelini de onlar kendi gözyaşlarıyla öderler..

(bkz: güç istenci)

çünkü ağlamak bir güçsüzlük belirtisidir. ağladığın zaman zavallısındır, veya dikkat çekmek için gözyaşı döküyorsundur vs. maalesef insanlar tarafından dayatılan bu gibi düşünceler yüzünden ağlamaktan da utanır olduk. oysa ki ağlamak çok faydalıdır. gerçekten de sizi rahatlatır, sakinleştirir ayrıca ağlarken vücudunuzdaki zararlı maddeleri de atarsınız. o yüzden utanmadan, ağlamak istediğinizde ağlayın.

bebeğin ağlamasına bile dayanamayan insanların olduğu bir yerde yaşıyoruz çünkü. ha bebeklikten çıkınca da iş bitmiyor, çocukken ''erkekler ağlamaz'' cinsiyet rolü veriliyor hemen. ağır otur da molla desinler gibi bir havası var çoğu kişinin.

sonra, güçsüzlük olarak görülüyor ve insanlar savunmasız hissediyor. oysa ağlamak, gülmek kadar doğaldır. insan mutluluktan da ağlayabilir, yere düşüp bacağını kanattığında da ağlayabilir hatta ruhu acıdığında da ağlar. eğer insan ağlayabiliyorsa sevinmelidir çünkü kimi zaman acı insanın benliğine öyle nüfus eder ki, o acıdan ağlamaya fırsat kalmaz.

ağlamak sanki kaybetmiş güçsüzlesmis yenilmiş gibi hissedildiği içindir.

neden utanacağız? erkekler ağlamaz safsatası için mi? ümit yaşar oğuzcan'ın erkekler de ağlar diye güzel bir şiiri vardır, onu okuyun hadi.

ağlamanın da gülmek kadar insani ve hayati bir duygu durumu olduğunu özümseyince, bunu bir zayıflık olarak görmüyorsunuz ve utanmıyorsunuz.

ve kendi yaşamınıza doğrudan tesir etmeyen meselelere dahi kederlenip gözyaşı dökebiliyorsanız, merhamet ve insaniyet barındırıyorsunuzdur. bu durum zayıflık olarak addedilemez.

burundan uzayan sümüğümsü

belli edilmek istenmeyen zayıflığının ortaya çıkması olabilir.

ağlamaktan değil de beceriksizlikten utanabilir insan.

dışarıdan bakan insana göre değişir. beni bilen insanların yanında rahatça ağlayabilirim. ama dışarıdan beni ağlarken görünce bana takılacak olan "mızmız" "ilgi meraklısı", sıfatlarına maruz kalabilirim. benim utanma sebebim bu oluyor.

güçsüz olduğunu düşünmesin kimse diye büyük ihtimal. öyle yorumlanır genelde özellikle erkekler tarafından.

ağlamaktan utanmam ama insanların görmesinden utanırım ve nefret ederim. önlerinde ağlamamak için kendimi tutarım.
bir acıdan veya bir üzüntüden dökülüyor ve saçma eller görüyor sonra saçma sapan yorumluyor. sana mı kaldı beni yorumlamak?
"ağlarken ağzı yüzü şişmiş."
"soğuk yemiş gibi kızarmış."
"ne kadar da sulu göz."
"erkekler ağlamaz." ağlayamayan bir canlı var mı acaba?
"allah bilir niye ağlıyor, ağlıyorsa kesin kötü bir şey yapmıştır."
"her şeye ağlıyor." vs. derler ama hiç kimse siz ağlarken gelip size sarilmaz ya da omuz vermez.
anca boş laf verirler ve insani bir ihtiyaçtan utanç duymanızı sağlayacak kadar aşağılıklar.
ayrıca gelip sarılsınlar ya da omuz versinler diye değil sadece o insanı anlamaya çalışmaya veya yardım etmeye olan gayreti gösteremediklerini belirtmek istedim.