ahmet kaya

çiğdem çiçek

annemin benim gibi çok karışık bir müzik zevki olduğundan dolayı* selda bağcan ile birlikte çokça şarkılarını duyduğum kişi. büyüdüm, hala dinlerim.

her durumdan kendine bir musibet çıkarabilen yönüyle beni her daim kazanmış bir protest müzik şarkıcısı. musibetten kastım, sözlerinden de anlaşılacağı üzere, eve hatun atarken bile işin sonunda karakola düşmeyi temenni eden bir şarkıcıdır.

kadın içtiği biralardan mütevellit son raddeye dek dolan mesanesini boşaltmak üzere tuvalete yöneldiğinde ahmet kaya telefonuyla oynaşarak vakit öldürmek yerine “allah'ım, şu an daha önemli bir işin yoksa lütfen hemen bu gece, burada benim bin türlü belamı verir misin?” minvalinde dualar ediyor; zira ahmet kaya olmak bunu gerektirir. ahmet kaya kapıyı çarpıp gitmektir. belaya atlayıp gitmektir. kafasına sıkıp gitmektir. ama en çok da kafasına sıkıp gitmektir.

bakın biz mezkur sözlerde geçtiği gibi ölümüne içsek kadının üstüne kusar, rezil rüsva olur, akabinde yatıp manda gibi uyur, sabah uyanınca dün geceyi anımsayıp kadına bir posta daha rezil oluruz. bizim bir gecede iki postamız işte bunlardan ibarettir. fakat ahmet kaya’nınki öyle mi? değil.

bu ülkenin içinden geçti...
guzuma gelsin...

öyle bir derya ki... bir aşk serüvenin her anına bir şey koyabilirsiniz...

bu topraklarda yaşamış gelmiş geçmiş en iyi şarkı.