ankara'nın en güzel yanı

soğuğudur.

yıllar öncesinde kaldığım birkaç günden aklımda kalan hatıralar kadarıyla, bir parkın içerisinde her telden topluluğa denk gelmek. ülkücüsü bi köşede, gitar çalanlar farklı köşede, kaykay sürenler, eylem yapanlar, emocular, sevgilisiyle yiyişen liseliler, çocuğuyla vakit harcayan aileler... çok güzel bir şeydi türkiye için. inşallah korunmuştur o güzellik.

ankara’yı entrylerde görünce sebepsiz seviniyorum. memleketçilik yapmak istemem fakat beni gülümseten başlıktır. nedense bir duygusal bağım var. bahçeli 7, karanfil, konur.. 5-10 sene önceki özel halk otobüsleri. ego otobüsleri.. geniş otoyollarda kurulan hayaller. nerelere geldim ayol.

ankara'nın güzel yanlarını insanlara sorduğunuzda benzer cevaplar alırsınız. ankara'yı bilmeyen veya ankara'da anı bırakmamış olan insanlar bu yapılan ankara edebiyatını, rakı edebiyatı gibi bayağılaşmış bir şey olarak görebilirler. anıtkabir'in ankara'da olması güzeldir ancak bunu ankara'nın en güzel yanı olarak değerlendirmek, bu edebiyat kasma işine giriyor biraz.

insan özgür olduğu yeri sever. hayata yeni başlayan ve üniversiteye yeni adım atan öğrenciler özgür kalmayı ailelerinden ayrılmaya bağlarlar ki ben de öyle düşnürdüm. özgür kalmak ile yalnız kalmak arasında ince bir çizgi var. ben bunun ayrımını ankara'da tek başıma yaşadığım dönemde öğrendim.

ankara'da her şey güzeldir ama sürelidir benim için, eninde sonunda biter, bitecek. en sevdiğim, en güzel yanı da budur benim için. ankara her seferinde güzel şeyler yaşatır, bunların biteceğinin farkında olarak.

o kadar boş edebiyattan bahsettikten sonra aynısını ben de yaptım biraz :)

düzenli bir şehir. insan ayrımının uçurumlara ulaşmadığı bir şehir hem. ayrıca anıtkabir'in olduğu şehir, hiç kötü olabilir mi?

üniversiteleri , havası ,parkları , mekanları ve tabi ki harika insanları

eymir gölüdür.

1- anıtkabir
2- kızılay meydanı
3- çankaya
4- oran

kar bu şehre çok yakışıyor.

kalabalıklar içinde yalnızlığı tattırması

odtu baska bır sey yok orada.

anıtkabir baska bır sey yok orada.

hamamönü ziraat bankası'nın karşısındaki düğün salonun 4.katından hem ankara kalesi'ni hem de çinçin mahallesini izlemek.
hele bir de akşam olunca karşı caddedeki tüm pavyonların ışıl ışıl yanarken,çinçin'den ellerinde darbuka ile çıkan müzisyenlerin yol boyunca verdiği resitaller.

düzenli bir büyükşehir olmasıdır. yabancı birisi 2.gün kendi başına bir yere gidebilir.

bir gün yine geri dönecek olma ihtimali.

tırcı mekanlarında muaazzzzzzam ötesi kaşarlı menemen yapıyorlar. etten daha pahalı ve hakediyor. yerini hatırlamıyorum ama karadeniz'den ege'ye dönerken sağda.

atatürk ' ün orda olması. düşünsene. atatürk şu an orda!

başkent olmasıdır. istanbul'un aksine öyle geçerken uğranılacak bir şehir değildir. bir insan karakterine sahiptir adeta. öylesine gelinmez ankaraya.

saçma bi şekilde türkiyenin en taze balığını yiyebiliyor oluşunuz. hem de denizi olmamasına rağmen. sebebi ise tüm türkiyedeki balıklar toplanıp önce buradaki hal'e geliyor. gideceği yere dağıtım buradan yapılıyor. mhmmm mhhm! afiyet olsun.

belki doğduğundan beri burada olduğun halde niye hala burada olduğunu bilmediğin, dönüp dolaşıp yine geldiğin şehir. anıtkabir harici kimsenin ne olduğunu bilmediği şehir
(gri şehirdir benim için kendileri)