anne

öyle ana kuzusu bir tip de değilim ama uğruna aklınıza gelebilecek her şeyi yapabileceğim yegane insan kendisi.
yalnızca bir insanı üzmekten bu kadar çok çekiniyorum. o da karşımda oturuyordu az önce. bir gün oturamazsa ne yaparım bilmiyorum.

(bkz: #863683">#863683)

söylenmeyin annenize.. bir gün gelir toprağını öpersiniz zorunuza gider..

her an kollarımda aradığım ve sonsuza dek kollarında yaşayabileceğim kişi. değerini bilmek lazım.

anlam demek. kaybettiğinde daha da iyi anladığın anlam. onu kaybedince hiç birşey yaşamaya değer gelmiyor artık .seni üzen şeylerin üzülmeye değer olmadığını anlarsın...

honki ponki için sevgi demektir anne. sadece sevgi değil fakat bir kelime ile ifadesine en çok yakışan budur. şefkati sevgi nüveli annem.
varken her şeye rağmen gülümsedin sen, ben de gülümsemek oldum. sen solarken bile gülümsüyordun, ben de sen solarken bile yine gülümsemek oldum. ben de senin gibi merhametli bi insandım hep ama senden sonra tüm kadınlara, çocuklara, yaşlılara saygım, merhametim öyle arttı ki kimin gözlerinin içine baksam seni görüyorum. her kadın elinde senin ellerini görüyorum. her gülüşte seni...
bugün bayram. mezarın elleri yok anne. mezarın ellerini öpüp koklayamıyorum. toprağı ıydgâh bildim... senden sonra yıkanan seccadelerde kokunu duyamıyorum. eksilerek büyüyorum. alışıyorum. kızını özledin mi sen de? hatırlıyor musun onca güzellik arasında beni de? rahat nefes alıyor musun orada? ciğerlerinden öperim. göğüs kafesinden. beyaz teninden, siyah saçından, elma yanaklarından. bayramımız o bayram olur mu bir vakit bizim de? canım çiçeğim. sevgim. seni seviyorum.

varlığında kıymeti bilinmeyen, asıl kıymeti yokluğunda anlaşılan kişidir. ağlarsa anan ağlar, gerisi yalan ağlar sözü boşuna söylenmemiştir.

babaya dağ gibi derler genelde. dağ gibi arkamda durdu hede hödö...anne ise gökyüzüdür. kaybında kıyamet kopar.

hiç bir sebebi olmadan sana ömrünü veren karşılık beklemeden seni seven tek özel kişi anne.

en kötü bile davransan asla sana sırtını dönmeyecek, aksine sana sarılacak melek.

2 gün her zaman ki rutin ile kahvaltı yapmayıp geçiştirdiğinizde "1 haftadır hiçbir şey yemedin" diyebilen (ona göre öyle oluyor tabi ne diyeyim) , bu rutinin niye bozulduğunu öğrenebilmek için tuzak sorular soran (o da beni tanıyor ben de onu ya neyse) , ona göre 1 hafta bana göre 2 ya da 3 gün çok da önemli olmayan günlerin sonunda daha fazla üzülmesin diye tıka basa sırf onun için zorla kahvaltı yaptığım ve bunu başka biri için de kolay kolay yapamayacağım (karakter meselesi) derdimi,sevgimi belki çoğu zaman belli edemesem de yerini kimsenin tutamayacağı kadın,annemdir o benim..

başım tacı, gönlümün sultanıdır. hanımşah derim güler, geçmişin acıları yüzüne yansır. ben gülüşünde takılı kalırım..

"ve bilmezdim
annemin yaşantısındaki
renkliliğin yalnızca
raflarda dizili
kavanozların içindeki
reçeller olduğunu"

sunay akın

aslında kendimizden başka kimseye özel olmayan hayatlarımıza özellik katan tek canlı annelerimiz sanırım.

senı oldugundan iyi, olduğundan güzel ve akıllı kılan. tüm dünya sırtını dönse seni şefkatle kucaklayan annelerimiz.

varlığının dünya da kapladığı büyüklüğü, yokluğunda dolmayan boşlukla anladığımız annelerimiz.

yaşar kurt gibi kaliteli bir sanatçıyı tanıdığım şarkı. ev arkadaşım çok güzel çalıp söylerdi bu şarkıyı. şarkıyla ilgili kalan söylenecekleri #341361 bu entryde yazar arkadaşımız güzelce anlatmış zaten.

maalesef benim için bir mana içermeyen kelime.

(bkz: eyluling)
evet zorla lakap çıkartacam ama o tavşan anne.

ana olmak, bilgeliğin kapısından tek bir kitap dahi okumadan geçip gitmekmiş. bunu o gece anladım.

ölümlüdür, fanidir...
ama zerrelerinizde yaşamaya devam eder, hücrelerinizde...sizinle.

an gelecek siz hastayken yanınızda olamayacaktır, başınızı o sıcak eliyle okşayamayacaktır.
an gelecek göremeyecektir gelinlikle, damatlıkla sizi.
an gelecek siz anne baba olacaksınız ama o yine bakamayacak gözlerinizin içine...
an gelecek fotoğraflar anlamsız gelmeye başlayacak.

an gelecek
o gelmeyecek.

sen soğuk kaldırımın eteklerinde
usul usul yağan karın gölgesinde
zifiri karanlık bir kış gecesinde
üşüyen bir sokak lambası.
ben sımsıcak bir odada
kestane kokusuna boyanmış
düşlerimi arayan çocuğum anne.
içeri seni alamam,
dışarı sana gelemem.
penceremin buğusundan sana bakmak
yetmiyor anne...