anne

en sevdiğim kişiler sıralamasında 3. sırada olan kişi. belki de 4

"ya ölürse" diye düşündüğüm zamanlarda ağlama komasına giriyorum. annemsiz bir hayat düşünemiyorum ama ölüm hep kapımızda bunu da biliyorum...

istesin canımı ayaklarının altına sereyim, canım annem benim ...

raghu rai, "lucky to have escaped but lost her husband", 1971 - bangladesh

kendi doğurmuş olsun veya olmasın, bir çocuğun bakımını üstlenen kişiye denir. ebeveynlerden kadın olandır. halk dilinde ana veya aney diye de geçer. çocuğun hayatına etki eden en önemli insanların başında gelir ki iyi bir ebeveyn tarafından yetiştirilmeyen çocukların büyüdüklerindeki hallerini hepimiz biliyoruz. çocuğun hele de 0-6 yaş döneminde ebeveynine güvenebilmesi çok önemli bir unsurdur çünkü insan psikolojisinin temel yapı taşları bu yaş aralığında atılır. eğer annesi tarafından sürekli azarlanan bir çocuksanız, ileriki yaşlarda özgüvensiz, korkak ve insanlardan kendini soyutlayan bir birey olmanız muhtemeldir. bu aynı şekilde annesi tarafından sürekli korunan kişilerde de görülmektedir. anneden şiddet görmekse tam bir faciadır. bunun sonuçlarını tahmin etmek aslında düşünülenin aksine çok zordur. bu çocuk yaşadıklarından etkilenerek şiddete meyilli bir psikopatta olabilir, insanlardan uzaklaşarak asosyal ve kişilik bozuklukları olan bir insan da olabilir. az bir ihtimal olsa da bu yaşadıkları sayesinde erken olgunlaşıp büyük yerlere de gelebilir ama şöyle bir gerçek vardır ki, bu ihtimal gerçekleşse dahi çocuklukta yaşadığı şeylerin açtığı yaralar asla kapanmaz. dışa vurmasa dahi içinde sakladığı bu yaralar her daim ona sorun çıkaracaktır. (bkz: obsesif kompulsif bozukluk)

şu bir gerçektir ki ülkemizde ebeveyn, hele de anne olmayı bilen insan sayısı bir elin parmağını geçmez; ya çocuğunun bir dediğin iki etmeyerek asalak çocuklar yetiştiren annelerle karşılaşırız ya da üç yaşındaki çocuğa otorite kuracağım diye hapis hayatı yaşatan hatta döven annelerle karşılaşırız. "anca bilgisayar başında yat, tembel herif!" diye kızan anneler görürüz genelde. çocuğunun hobi edinmemesinden yakınırlar ama hobi edinmeleri için destek ve yönlendirmede bulunmazlar çünkü biz anneliği de ebeveynliği de bir zorunluluk hatta bir lütuf olarak görürüz. sonuçta dokuz ay karnında taşıyorlar değil mi? bu dokuz ay da ve çocuk yapma düşüncesi sürecinde annelik ve ebeveyn olmayla ilgili bir eğitim almayı bırakın en azından bir kitap dahi okumak zor gelir, aslında akıllarına gelmez çünkü onlarda annelerinden böyle görmüşlerdir. ağaç yaşken eğilir, üzüm üzüme baka baka kararır ve yıldızlar bulutsuz gökyüzünde gözükürler...


kaynak:

sozcu.com.tr
wikipedia tr
wikipedia ing
centralhospital.com

kukulu ebeveyn, çüklüsüne de baba deniyor.

küçükken şikayet ettiğim bütün özelliklerini büyüdükçe kendimde gördüğüm canımıniçi kadın

geçer mi sandın acılar?

*

dün bir dergide şu şiir gözüme çarptı ve can yakıcıydı.

''anne gitti ve evler döndü yazlık otellere
anne gitti ve sular buruştu testilerde
artık çamaşırlar yıkansa da hep kirlidir.

herkes salonda toplansa da, kimse evde değildir...''

işte anne budur.

yaşar kurt'un abi ben anti-militaristim temalı hoş şarkısı..

kelimelere sığmayacak kadar büyüktür.*

aşırı kutsallaştırılmıştır. her şeyin iyisi kötüsü var.

siz yüz yaşına gelseniz de size kızdıktan sonra çabucak affedip bağrına basabilen, kendisi yüz yaşına gelse bile sarıldığınızda aynı sıcaklığı ve kokusuyla sizi dünyadaki tüm dertlerden uzaklaştırabilen; hayata gelmenizdeki en kıymetli aracı, varlığınıza vesile olan özel insan.

dünyaları taşır da birine dahi sığamaz. insan olan için varlığı o derece büyüktür, birkaç cümleyle anlatılamaz.

hemen her işi yapan insandır.
evin temizlikçisi, çocukların bakıcısı, mutfağın aşçısıdır.
ayaklarının altı bu yüzden cennettir. hakkı asla ödenemez.
www.mutluanneler.net/

tedirginlik, kaygı, özlem, aşk, uykusuzluk, yorgunluk gibi daha pek çok duyguyu harflerin içine gizlemiş olan melek... bebeği karnındayken başlar o annelik duygusu. özlemle bekler her gün aynı zamanda da bir şey olacak korkusu taşır yüreğinde... doğum sonrası başlar uykusuz günler, geceler ve hiç ses etmeden sarılır yavrusuna. öyle bir aşk ki ondaki, sevgiliye duyulan aşkmış sevgiymiş hikaye kalır yanında. kelimelerle anlatılmayacak düzeyde yaşar sevdasını. yavrusu kucağında yokken nasıl özler biliyor musunuz, nasıl burnunda tüter yavrusunun süt kokusu. ve nasıl koşar yavrusuna kavuşmak için. annesini anne olduğunda anlar kadın. annesinin yaşadıklarını yaşarken hak verir. yavrusu hasta olsa, birkaç gün o iyileşene kadar kendi de hastadır, yorgundur. parkta oynarken gözünden ayırmamak için elindeki telefonu boşvermektir annelik. gelecek kaygısı taşımaktır. benden geçti artık ama çocuklarım ne olacak acaba diye düşünür her gece... üzülür çocuğu düştüğünde. sevinir her attığı gülücükle... kutsaldır annelik, hakkı ödenmeyecek bedeldir...

açılman gereken fırtınalı denizdeki gemin

biyolojik olarak çocuk doğuran her kadındır. ama iş sadece biyolojik olarak da bitmiyor, duygusal yönler de giriyor. neyse tanımı net aslında ama her anne aynı değil, her anne ile olan ilişki aynı değil; daha da beteri her dönem aynı değil ne annen ne ilişkin. önceleri her konuda sana yol gösterenken, sonra yavaş yavaş arkadaşın oluyor, sonra başka dünyaları keşfediyorsun o arkadaşlık sınırlı kalıyor, sonra da evladı olarak sen ona yol gösteren oluyorsun.

annemin her geçen gün çocuklaştığını, benim onun annesi olduğumu görmeye başladım.

hep kendi ayaklarının üzerinde duracak, kendi kararlarını verebilecek kadar sağlıkla yaşa annem...

hem etnik hem genetik olarak facia olan.

şimdi ben küçükken annemin adını anne sandığım için aynı yanılgıya çocuğum da düşmesin diye ona adımı öğretmeye çalışıyorum. ama çocuğum kabullenemiyor bu durumu. merhaba ben emine, tanıştığımıza memnun oldum diyorum. hayır sen anne diyor. yandık. en azından ben üstüme düşeni yaptım.

uzaktan tanidik bir kadin vardı. genc sayilabilecek bir yasta. kanser oldu. işini birakmak zorunda kaldi. bir hafta evvel, uyusturucu kuryeligi yapan oglunu karakoldan toplamak icin o saçsız başıyla ve yorgun bedeniyle yollara düştü. gitti oglunu bir sekilde kurtardi. iki gun evvel de öldü. bunun uzerine dusunuyorum. o anne artik yok.