anne

ne büyük bir kavram. çoğu kişi bilemiyor değerini.
edit: birisi benim için bir mana ifade etmiyor yazmış öyle annelerin de...

sadece biyolojik olarak doğurabildiği için bu sıfata sahip olanlar haricinde, büyük bir sorumluluğun altında olan dişi bireydir. bir gün annem ilk çocuğum olduğunda başka kimseyi böyle sevemem sanmıştım dedi. sonra ikincisi olduğunda kalbim büyüdü gibi oldu, çoğaldı sevgim. zor iştir, bir birey yetiştirmek, büyütmek, hem özgürlüğünü vermek hemde zarar görmesin istemek. evlat olarak hala anlayamadığımdır.

şuraya yazsam ne kelimeler yeter ne de benim kelime haznem. diyebileceğim tek şey 'allah kimseye anne eksikliliği yaşatmasın'.

bu bayramda da gelemedim, ardarda 4. bayram oldu bu. bakmazsın biliyorum ama içim rahat etmiyor, kusura bakma olur mu?
yüzümü yerine getireyim geleceğim yanına, yanın hep tanıdık zaten canın sıkılmaz.
inan senin yerin benimkinden iyi be anne, inan iyi bak?
önümüzdeki ay yakınına gelmeye niyetim var, biliyorsun. 10 yaşından beri hâlâ ayakta tuttuğum, seninle yüzlerce kez paylaştığım hayalimi sen benden iyi bilirsin.

toprağının en ufak parçasını öpeceğim güne kadar iyi bak kendine, seni seviyorum.

iyi bayramlar anne.

yoo, ne alaka anne? bu saatte içmeye başlanır mı? ahhaha, aşkolsun..

kızsa da sevse de bağırsa da o benim kanım o benim canım zaten küçücük çok masum çok duygusal ama hayatımda gördüğüm en güçlü kadın canım anaam

babam ile el ele verip böyle bir potansiyeli yok etmiş bir insan. sadece kendim için demiyorum. çoğu anne böyledir. onun gözünde kira+ fatura bedeli kadar değerliydim. bağımı kopartmak ile çok iyi yaptım.

anne çocuğunun umutlarını çalıp sınıra doğru koşandır. o umutları babasının olduğunu sanar ve sorgulamaz. yüzündeki acı çevresindekileri kederlendirir. sınıra ulaştığında acıları yüzüne vurur ve ağlamaya başlar. sınırın ilerisindeki tarlalar göz yaşlarıyla sulanır ve umutları yeşertir. elindeki umutları alır nadasa bırakılan tarlada bir yer bulup eker. babası onu merak ettiğinde bu tarlaya gelir ve onun ektiği umutları alır. ve karanlığa doğru koşmaya başlar. kızını bulmak için.

fena bağımlılık yaptığını düşündüğüm organik bileşen.

kim ne derse desin evi yöneten kişi. baskın kişilik olarak kendini belli etmesede evi el altından yöneten kişidir.

(bkz: anne of green gables) kitabı ve (bkz: anne with an e) dizisinin baş kahramanı, hayal dünyası mükemmel olan en sevdiğim kitap kahramanı

taze bir gelindin, çiçeği burnunda
ama ellerin hiç çiçek görmedi senin
çiçek ellerin...
gök kadar mavi, dağlar kadar yeşil
ve toprak kadar aziz hayallerin vardı.
avucunda gizleyebildiğin kadarı sana kaldı.

gözlerin kapalıydı ve bağlanmıştı kolların
hiç uçarı olmadı kalbin
saçma şakalar yapamadın mesela
şöyle keyfince bir kahkaha atamadın
kollarını açıp koşamadın kırlarda.
ağır olmalıydın, bir taş gibi sert, soğuk ve donuk
gelin dediğin ev sahibi değil, olmalıydı itaatkar bir konuk

ama sen hep güller büyüttün içinde gizlice
yedi renk, yedi gül..
onlara gül-dün, ağladın
onlarla çocuk oldun, büyüdün genç kız oldun
sevdalandın, ak duvaklar giydin
avcundaki sakladığın o bir parça yaslı hayalin
buruk tesellisini yeniden buldun.

sonra çile çizgileri düştü güzel yüzüne
yüzlerce yıldız kondu saçlarına
deniz mavi gözlerin hüzünlü bakar oldu ah
nasırlı ellerinde, kırık yüreğinde büyüttüğün güllerin
senin güllerin
başka bahçelerin sakini oldu.
biliyorum, hala su vermektesin gözlerinden
düşlerinde yeniden, yeniden büyütmektesin.
ah benim yüreği yufkam
güllerin gülü
güllerinin gülü
seni çok seviyorum.

kendi dışında herkes için yaşayabilen kişi.

anne, cennetin çiçeğidir. biyolojik annelikten bahsetmiyorum. bir bebeğin, çocuğun gençliğine kadar tim çilesini çekmektir annelik. tanrının ayakları altına cenneti serdiği o mis kokan çiçek. kıymetini bilin. (bkz: anne)

her şeyden daha güzel şey, ondan daha güzel kadın yok, daha iyi insan yok.

ben onun, kucağındaki bebeğiyim her zaman.

annem ve meşhur yeşil tulumumla ben.


halen çocuğuz onlar için, anne için.

güzel yaşar kurt şarkısı.

bir cocugun karakterini ve geleceğini inşa eden en önemli kişi..

uzun zaman sonra youtube'de karşıma çıkan yeni türkü şarkısıdır. aklıma ahmed arif'in bir anısını getirmiştir. diyabakır'da, ahmed'in annesinin arkadaşları üniversite okuyan çocuklarıyla övünmektedir. diğer anneler der ki; ''benim oğlum ankara'da üniversite okudu mimar oldu, benim kızım, istanbul'da okudu ekonomist oldu...''
ahmed'in gariban anası da şöyle övünür ''hmm, o da bir şey mi? benim oğlum da ankara'da üniversite okudu komünist oldu''

bilmem anlatabildim mi...

analigi kadar yorum yapilacak kisidir. ıyisi hayattaki en buyuk guctur. varligi koca bir dunyaya bedeldir. hicbir sey yapmasa bile kokusu yeterdir.

ama aksi cocugun en buyuk yarasidir. altmis yasina da gelse kapanmayan bir yaradan, eksiklikten bahsediyorum.

hayatına bahşedilen küçük bebeğin hayatını şekillendirecek yegane kişi. bir bebeğe nefes vermek yorucu ama bir bebeğe hayat vermek daha da yorucu. yükler ne kadar ağır gelse de hayat ne kadar zorlasa da her zorluğa karşı gelebilen varlığa anne denir.