arife günü mezarlık ziyareti yapan nesil

bugün dedemin, yaşıtım olan 2.kuşaktan kuzenimin, teyzemin henüz 2 yaşına gelmeden vefat eden minik kızının ve anne tarafından kaybettiğimiz nicelerinin mezarını ziyaret etmek için köy mezarlığına gittim. gücünün yettiği kadar yitirdiklerini anmak için mezarlığa gelen yaşlı nüfus dışında kimse yoktu. mezarlıkların çoğunun üzeri otlardan kapanmış, görünmüyordu. belli ki uzun zamandır kimse ziyaretlerine gelmiyor, mezarlarının başında kimse bir fatiha okumuyordu. islam dinine mensup biri olarak üzüldüğüm bir tabloyu sizlerle paylaşmak istedim sözlük. islam dinine inanmayan veya mezarlık ziyaretini gereksiz bulan sevgili yazarlar beni kınamasın açtığım başlık ve uzun tanımım yüzünden. sonuçta içimizi dökmek için de buradayız.
tüm sözlük yazarlarının kaybettiklerine allahtan rahmet diliyorum.
hepinize iyi bayramlar *

genelde kedimin mezarına giderim

bugün gittim mezarlığa ve aslında yaşadığım üzüntülerin, kederlerin, mutlulukların bir gün bedenimle beraber toprağın altına gireceğini ve bir gün hiç var olmamışım gibi unutulacağımı yeniden hatırladım. bu da hayatımın hem çok değersiz hem de çok değerli olduğunu görmemi sağladı.

nesil? bunun nesili olmaz ki...

rahmetli babannnem derdi ki, beklerler oğlum... dua beklerler, ziyaret edilmek isterler.

sadece arefe günü gidilmez ki. mümkünse her cuma gidilir. ölüm gününde, doğum gününde, her özlediğinde.

işte sana geldim" hadisesi benim için çok efsunlu .

bazan bir mekanda oturup içerken ben, masamı çakmağını sigaramı bırakırım, geleceğim derim çıkarım ve asri mezarlığına giderim, aile mezarlığımız oradadır, amcam da orada yatar. bir dua ederim, gözyaşı dökerim geri dönerim. ve özür dilerim, alkollü geldiğim için.

dün yapıldı. misson completed.

gta görevi gibi bir şeydir. yarın babamla yapacağım.

hâlâ buradayız ve bu geleneğimize devam ediyoruz.

umarım söyledikleri gibi onlara ziyarete gittiğimizi biliyorlardır, zira onlara en kıymetlileri olan torunlarını da götürdüm.

o nesle dahil oluyorum hatta az sonra yola çıkıcam.* geç bile kaldım.

dini inancım yok. seçme şansım olsa yakılmayı tercih eder, mezar falan istemezdim. ama malum, akp krematoryumları kapattı. imamlarına cukka lazım tabi. illa yıkayıp çukura gömecekler. çok da önemli değil gerçi ne yaptıkları. çöpe atacaklarını, hatta köpek maması yapacaklarını bilsem yine de umursamam.

bununla birlikte mezar ziyaretine giden insanları çok iyi anlıyorum. inanan birisi için gerçekten bir rahatlama sağladığı muhakkak. mezarın başında biraz üzülüyor, bir fotoğrafa bakar gibi anılarını gözünün önünde canlandırıyor, dönerken bir görevi ifa etmenin iç huzuruyla birlikte eve dönüyorsun.

inançlı birisi için bence ölüye faydasından çok diri için terapi görevi gördüğünü düşünüyorum.

çocukken babam götürürdü beni büyüklerin mezarlığına. o zamanlar benim için sadece gezmeydi. sonra büyüyüp başka yerlerde yaşamaya başlayınca hiç gitmedim. annem ve babam vefat ettikten sonra da seyrek gittim. bu aralar gidemiyorum ve göğsüme öküz oturuyor.

t: yaş aldıkça önemi anlaşılan ziyaret.

biz dün gitmedik.
bu gecenin sabahı gideriz.

bayramda ilk gün ziyaret ettiklerin vardır, onlar vefat edince, bayram sabahı kalkıp bu sefer mezarlarına gidiyorsun.

hayat böyle.

sabah bize yakın olan babaaneme gideriz. sonrasına bakarız.

beklerler. öyle derler.
birazdan yola revan olacağız. mezarı sulayacagiz, duamızı edeceğiz. bak hiç goremedigin torunlarin da geldi kayınpeder diyeceğim. sen iyi adamdin, ruhun şad olsun.

bugün gidip ziyaret edeceğim.

anacığım olmadan 2. bayramım. içim yangın yeri. her gittiğimde, bayılacak gibi oluyorum. tüm vefat eden yakinlarimiza da rahmet diliyorum. yakınlarına da, başsağlığı...

her zaman olmasa da her fırsatta.

zaman geçtikçe gidenler çoğaldıkça, gidenler daha da yakın oldukça.. o su dökülecek o toprak karışacak.

az sonra gerçekleştirmek üzere yola çıkacağım eylem. trafik bomboş keyifler yerinde, aziz ruhunuz şad olsun.

senin başında taş,
benim gözümde yaş,
sen borcunu ödedin,
sıra bende arkadaş!

ben hala o nesilim. bekler çünkü benim kuşum beklemez mi beni, ne de güzel süsledim seni.

rahmetli köyünden de köylüsünden de nefret ettiği için büyükşehir mezarlığı vasiyet etmişti ve iyi halt olmuştu.

bayram da, öncesi ve sonrasın da öyle yoğun olur ki mezarlık, saatlerce araç kuyrukları oluşur*

gitmek için hiç kimsenin gitmediği gudubet zamanlar seçeriz anamla. o da yılda bir kez. şurda köyde defnedilmeyi kabul etmiş olsa haftada bir gitmek bile mümkündü. toprağı, çiçeği bakımlı olacaktı.

anam daha öngörülü ki; o mezarlığa baktı ve ''beni köye* gömün oğlum'' dedi. allah gecinden versin. amin.

gider ziyaret ederim her cuma. aklıma hep bir ayet-i kerime ve bir söz gelir.

"her nefis ölümü tadacaktır." enbiya suresi, 35. ayet.

"ölüler yaşayanlardan daha çok çiçek alır, çünkü pişmanlık minnetten daha güçlüdür."
-anne frank