arzulanan hayat ile yaşanan hayat arasındaki mesafe

32 milyonluk bir mesafe kaldı

(bkz: doğu ekspresi)

10 km kaldı.

gökyüzünün tavanı kadar.

dünya jüpiter arası kadar vardır.

kaf dağı ile uludağ arasındaki kadar. misal.

şöyle söyleyeyim:
2018 fenerbahçe başkanlık seçimlerinde, ali koç beyin vaat ettiği fenerbahçe ile günümüzde gördüğümüz fenerbahçe arasındaki mesafe kadar...

bu mesafeyi hesaplayacak bir matematik profesörüyle tanışmadım henüz..

3 milyar 750 milyon milyar km.

iyice kısalttım o mesafeyi çok şükür. son düzlükteyim gibi görünüyor. sıkı mücadeleydi.

kars ve istanbul kadar uzak.

yaklaşık 17 km. aşılmayacak mesafe değil.*

paralel iki çizgi.

ışık yılı uzaklığında. bu kadar bariz bir uzaklığın oluşuyla kendi varlığımdan şüpheye düşüyorum. çünkü ne istediğime tam karar verdiğimde lise sondaydım. plan ve programı ayarladım geriye uygulamaya atılmak kalmıştı. benim zirveye ulaşabilmem için 12-15 (esnetmeyle) basamak vardı ve ben 4. takılı kaldım. o 4. de ailemin desteğinden geçiyordu. verdikleri sözde durmadılar. kendim bir şeyler yapmaya çalışsam şu ekonomide birkaç ömür harcamam gerekecek. yani benim hayaller yandı... çok uç isteklerimin olduğunu da düşünmüyorum.
zirve olarak tabir ettiğim başarı; kendime ait birkaç ağaçlı bahçeli evimin, köpeğimin ve de mesleğimin (alternatif tıp) olmasıydı. şu an hiçbiri yok. ve onları geçtim köpek almak bile lüks sayılıyor artık. çünkü insanlar kendi temel ihtiyaçlarına yetişemiyor. ow, sanırım ben açgözlülük yapıyorum(!).
taa o zamanlardan çıkmaya başladığım basamakların ortasında merdivenim koptu resmen. "sadece sende değil bizde de öyle." derseniz bu durum yine iç karartıcı ki. birde kabullenmeler var, hiçte.
benim emeklerim, çabalarım ve bu dünyada geçirdiğim 23 yıl hiçte az değil. ben çalışansam o saydıklarımdan daha fazlasını hak ediyorum.
çalışıp sürünüyorsam bu çalıştığım değil sömürüldüğüm anlamına geliyor. çünkü ben çalışan biriysem o saydıklarıma bu kadar uzak düşmemeliydim. beğendiğim bir şeye el atmak yerine fiyatına ya da etiketine bakıyorum.

aldığı için vermesi lazım ama alıyor da alıyor kendileri...

ahahahah bak yine bir gülme geldi ben arzulanan hayatı buradan göremiyorum ya görenlere selam olsun

350 milyar, milyon yıl mesafe.

çok şükür, büyük bir kısmına kavuştum.
çok değil, 3 sene önce sağlığını kaybetmiş, yapayalnız kalmış, çalışmayan ve istanbul'da bir apartman dairesine mahkûm bir durumdaydım.
intihar etmeyi bile düşündüğüm zamanlar oldu.

ama sabrettim, kendime yeni bir hayat çizdim.

şimdi bahçemde domates, biber, nane, maydanoz, mandalina, turunç yetiştiriyorum.
apartmanda değil müstakil evde oturuyorum.
5 dakika yürüyüp deniz kenarına varıyorum.

şükürler olsun. daha iyisi sizlerin olsun.
pes etmeyin, çaba sarf edin ve en önemlisi hayal edin.
hayallerinizi planlayın, çizin, hesaplayın.
umarım hepiniz istediğiniz yere ulaşacaksınız.

bir kaç yol kat ettik. birikimler çok dalgalı ilerliyor tabi ama hala devam ediyorum. benim inancım var ve kimsenin taş koymasına izin vermiyorum hayatımdan çıkartmam gereksede uğurluyorum onları. çünkü tek isteğim mutlu olmak ve emin adımlarla yürümek. uğurladığım insanlar kadar ağırladığım insanlarda oluyor şu sıralar. genciz çıtırız her şeyi hallederim halledemesemde canım saolsun sorun değil. içim rahat gönlüm ferah, aklım yerinde. düşsekte kalksakta oluşturduğum kişilikle gurur duyuyorum. halledicez..

bilmem kaç ışık yılı uzakta.

birbirini anlamayan iki kalp arası kadardır.

üfff ne laf bee…