askerlik

yapmamak için bin takla atanlar var . sorarsan adamlar...

bugün şubeyi aramamla şok olmama sebep olmuştur. sınıflandırman yapılmış, yarın gidiyorsun dedi adam

askerlik, eyiydi. her öğün et. açık arazide yardırt. güzel günlerdi. devlatin ihtiyacı olursa yeniden emrindeyim. evet.

paranız varsa yapmama opsiyonunuzun olduğu kutsal görev.

günümüzdeki askerliğin "askerlik" vazifesiyle pek alakası yok. günümüzde ortalama bir askerin gününün 1/3 ü nöbetle, 1/3 amelelik ve angaryayla (tuvalet temizlemekten kaldırım taşı döşemeye kadar), kalan zamanı da ihtiyaçlarını gidermekle ve uyumakla geçiyor. paranız varsa direkt bedelli yapın hiç çekilecek dert değil.

askerlik en başta kendi kendine yetme sanatıdır. bir asker ne kadar çok işe yarıyorsa o kadar iyi askerdir. gerektiğinde bulaşık yıkar, etrafı temizler, nöbet tutar, söküğünü diker, dağlarda savaşır. bedelliciler ne anlamış askerlikten burada ishal ossuruğu gibi haybeye ses yapıyorlar.

twitter.com/oguzyigitt/stat...

sabah sabah şu tweeti görüp askerliğin yaşıtlarımı pas geçtiğini fark ettim. üstümüzden mi atladı bu anlamadım ki... tanıdığım hiçbir yaşıtım erkek henüz askere gitmedi ya da daha yeni bedelli yaptı. 2005'li mantar kadar çocuğu askere çağırmışlar. lego gördüğünde mutlu olacak çocuğun eline silah vereceklermiş.

dunyanin en gereksiz seyi

2033'e kadar tecilli, valla tecil olmasaydı şu an yoklamadaydım.

gereksiz

zorunlu age of empires simülasyonu. aşağıdaki sihirli kelimeleri adınız soyadınız gibi kullanmaya alıştığınız anda her şey çok daha kolay bir hale geliyor;
(bkz: emredin komutanım)
(bkz: emredersiniz komutanım)
(bkz: anlaşıldı komutanım)

akla bu videoyu getirdi*

özlüyom ya. 1 sene yapmıştım yedek astsubay olarak. çok ayrıydı benim için..

1 ay önce bitirdiğim zorunlu hizmet.

zorunlu hizmet kısmına dikkat çekiyorum çünkü tüm süreci kavramış birisi olarak komutanların biz kendi tercihimizle ordaymışız gibi davranmasını hiçbir zaman anlayamadım. onun da açıklaması var elbet muhtemelen zoraki olduğumuzu onlarda kabullense sistem çökecek. -şu da var ki askerlikte keşke gönüllüleri ayrı bir kısımda toplasalar. askerlik bir psikoloji ve motivasyon işi. yanındaki 100 kişi seninle aynı ruhta yaklaşmadığında direkt olarak yozlaşıyorsun ve o klasik ere dönüşüyorsun.-

acemi birliğimi sürgün yeri olarak adlandırılan tekirdağ / çorlu 105. topçu alayında yaptım. yine alay içinde cehennem taburu olarak isimlendirilen 2. taburdaydım. gerçekten içimizden geçtiler. aldığımız eğitimin bir tık üstü zaten askeri personel eğitimi. rdm komutanlar bile bize acıyarak bakıyordu.

eğitimler ve cezalar o kadar ağırdı ki bok gibi bulaşıkhanede yaz sıcağında bulaşık yıkamayı ödül sayıyorduk. komutanlarımızın çoğunun suriyeden kafa dinlemeye gönderilmiş kişiler olması fantezi dünyanızda canlandırabilir. ama burada ilk seksin hatırası mı denir ne denir. ayrı bir ortam, dostluklar ve sıcaklık vardı garip bir şekilde. tuvalette hortumla duş almak zevkliydi. tay s*kildiği çayırda otlarmış (komutanımın sözüydü) -ek söz: dağa çıkmayı düşünen arkadaşlar varsa buradaki komutanlarla tanışıp tekrar düşünsünler. bize bunu yapanın düşmana ne yapacağını hayal edemiyorum-

tabi içinde olunca o kadar tatlı olmuyor. ölecekmişim hissi çok oldu. hastanelik olanlarla birlikte ihmalden ölen bir asker bile oldu. fiziksel ve psikolojik olarak aşağılansak da asker hissini verdi. -herkes en zor bizimdi der ama çorluyu yapan bilir. bir yudum su için yarım saha sürünüyorduk en basitinden.-

usta birliğim bir kayak merkezinde geçti. askerlerin içinde en rütbeli ve en sözü geçen bendim. gerçekten güç zehirlenmesi yaşadım. gücü ve insanları ast / üst yönetmeyi öğrendim. arka planda çoğu şeye ben karar veriyordum. game of thronestan farksız bir ortamdı. kısımların , komutanların güç mücadelesi çıkar çekişmesi vs. askerlikle hiçbir alakası yoktu. acemi kadar olmasa da orada da kırık bir komutana denk gelmemle beni günlük 12-13 saatlik mesailer içerisinde güzelce öptü. iyi ki de yapmış askerlik hızlı bitti.

askerlikten çok şey çıkardım ama buraya yazacak nitelikte olanlar: 1- yeni gençler berbat halde. zaten çoğu salak bununla birlikte hepsi ya hasta ya sakat ya rdm. en basit görevleri yerine getiremiyorlar, uyum sağlayamıyorlar ve çok çıtkırıldımlar. hem psikolojik hem de fiziksel. 28 yaşımda onların yaptığı işi kulağımın arkasıyla yaptım. gençlik adına üzücü.
2- söylemesi kolay ama içselleştirmesi zor olan bir şey. eğer yaşınız fazlayken gidiyorsanız hiçbir şeyi kişiselleştirmeyin. 20 yaşındaki adamın attığı izmariti alırken onun gözünde siz sadece alt devresiniz. kimliğiniz yok. keza komutanların sizi uyguladığı fanteziler de bu şekilde ve ben bizi her öptüklerinde çok üzülüyordum. gözlerinde bunları kendilerinin yaratmadığını onlara da uygulanmış ve öğretilmiş oldukları çok belli oluyor. size basma-kızma- biçimini bile bir komutandan kopyaladığı çok anlaşılıyor. o zamanlar kendime ben 6 ay bunu çekeceğim ama bu insanlara yazık diyordum.

tüm zorluklarına rağmen parayla yaşayamayacağınız ve insana yaşı kaç olursa olsun bir şeyler katabilecek bir yer. içindeyken çok sövüyordum ama iyi ki tsk var!

duygular şelale... herkes anasının kuzusu be. yemin töreninde alana koşan aileler, o masum tatlı bakışlar, dolu dolu gözler... eskilerin bir sözü vardı ya ben söyleyeceğim şimdi 'ayakları taşa değmesin'. askerimizi aldık biz gidiyoruz darısı diğer askerlerin başına...

yahu düşünüyorum da bazen... yapmadığım için hiçbir pişmanlığım yok. keşke gitseydim, oradan arkadaş edinseydim, hayat tecrübesi edinseydim... bildiğin 0 yani. yine düşündüm yine yok.

kimseyi soğutmak istemem lâkin; 6 ay bomboş bir duvarı izleseniz daha verimli geçer. "ulan bu da mı varmış?" demediğim günüm olmadı. yani nizâmiyeye girmeden evvel mantığınızı dışarıda bırakıp öyle girin içeri. yoksa o 180 gün geçmez.