ayrılığı anlatan en güzel cümle

o kadar soğudum ki sevgim azaldıkça azaldı geçmiş olsun azad ettim kendimi.

“ölüm allah’ın emri, ayrılık olmasaydı”. bence bu söz ayrılığı ölüme eşdeğer tutarak, ayrılığın nasıl acı ve üzücü olduğunu gösteriyor.

artık demir almak günü gelmişse zamandan, meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

“ayrılık ayrılık aman ayrılık
her bir dertten ala yaman ayrılık“

(bkz: selda bağcan)

mevlam ayrılık vermesin gökte uçan kuşa leylam...
(çeken bilir bu temenninin içte insanı nasıl sızıdan sızıya gark ettiğini)

"gözlerim gözünde aşkı seçmiyor
onlardan ruhuma sevda geçmiyor
ben yordum ruhumu biraz da sen yor
çünkü bence şimdi herkes gibisin

yolunu beklerken daha dün gece
kaçıyorum bugün senden gizlice
kalbime kalbime baktım da işte iyice
anladım ki sen de herkes gibisin

büsbütün unuttum seni eminim
maziye karıştı şimdi yeminim
kalbimde senin için yok bile kinim
bence artık sen de şimdi herkes gibisin

gönlümle gönlümle başbaşa düşündüm demin
artık bir sihirsiz nefes gibisin
şimdi taa içinde bomboş kalbimin
akisleri sönen bir ses gibisin

maziye karışıp sevda yeminim
bir anda unuttum seni eminim
kalbimde kalbine yok bile kinim
bence artık sen de herkes gibisin... "
nazım hikmet ran

benden kalan bir anıydı. senden kalan bir acı
aşırı hoş bir cümle

o geleceğe doğru giderken, senin geçmişte takılıp kalmsn..

gitsem de her yerde biraz vardır
hatırda zamansız bir plak
bir otel kapısı, biraz istasyon
vardır o seninle birlikte olmak
buluşur çok uzaktan ellerimiz
ve nasıl göz gözeyiz ansızın bir infilak.

“hüzünlerinide al yanına ne olacak yanacaksan? benimle yan, benimle yan.”

yasemin göksu'nun dediği;
aldı gitti. neyim var neyim yoksa....

ayrılık birinin, diğerinin sevgisinin bittiğini kabullenmesidir.

'sorun sende değil bende' ayrılığın başlangıcıdır.

ayrılık ne biliyor musun? ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte… insanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık. ipi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine. ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi. türküsünü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık. ödünç sesle konuşan bir kalabalık içinde kendi sesiyle silinmek. birdenbire büyümesi, gülüşü artık yaprak kıpırdatmayan bir çocuğun. insanın yaşlandıkça kendi kuyusuna düşmesi. bir kadının yatağına uzanan kül bağlamış bir gövde. saçına rüzgâr, sesine ışık düşürememek kimsenin. parmaklarını sözüne pınar edememek. uzaklarda bir adamın üşümesi, bir kadın dağlara daldıkça. ışıklı vitrinlere bakmadan geçmek çarşılardan. çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun. evlerle sokaklar arasında bir ayrım kalmaması… ayrılık o küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan. şükrü erbaş

ayrılık, hiç gelmeyecek bir haber beklemektir.

iki kalp arasındaki mesafenin, bir daha hiç kapanmamak üzere açılması.

güzel bir şarkı sözüyle anlatabilirim. "yaşandı bitti saygısızca."

ben aslında seni hiç sevmemiştim...

valla kısa ve öz “bitti.” en iyisi.
klasikten asla vazgeçmem.

hayallerimdeki sen çok güzelsin ama gerçekte canımı yakıyorsun, sanırım hayallerimden vazgeçme vaktim geldi.