babasına seni seviyorum baba diyebilen erkek

dünyanın en zor şeyini yapmış olan erkektir. hepimiz babamızı çok sevreriz ama bu yaşıma geldim bir defa dahi şu kelimeyi söyleyemedim. düşünüyorum, olmuyor, düşünemiyorum bile.

normal erkektir.
ama bence babaya seni seviyorum denmez. çok seversiniz bunu birbirinize hissettirirsiniz.
bazı anlar vardır askerlik evlilik evden gidiş borç verme borç alma gibi anlardır işte o anlarda insan babasıyla göz göze gelince birbirine seni seviyorum der.
derin bir eyvallah baba der. sağ ol der. babanız sizin ne demek istediğinizi çoktan anlar.

sanırım babamı kaybedeli 9 yıl oldu, hayattaki en iyi dostumdu ve bosluğunu bir türlü doldularamadım. her konuşmamızın sonu seni seviyorum baba ile biterdi, bunu söylemenin nesi zor geliyor cidden anlamıyorum.

türkiye'de zordur. babaya sevgi bu kadar açık en son çocukken gösterilebilmiştir. babayı belki çocukken öpebilirsiniz. fakat ergenlik sonrasında her şey değişiverir.
kız çocukları çocuk kalmayı, çocukça davranışları arada bir sergileyebilseler de erkekler çok değişirler. baba seni seviyorum deyip de lah diye öpemezler. utanırlar.
babanın oğlundan böyle bir söz duymaya ihtiyacı yoktur. sadece sevildiklerinden emin olmak ister babalar. onu da anlarlar zaten.
babayı sevmek gözlerdeki ışıktır...

beş yaşında bir amerikandır. ortadoğu'da babanı direkt sevmezsin, babanın bunu hak etmesi gerekir. sonrasında bu olayın gerçekleştiği yine de pek ender.

hayattayken dedik bol bol çok şükür. baba ogul iliskisinden cok bi abi kardes, bi arkadas iliskisi vardi aramizda. genc yasta baba oldu genc sayilabilecek yasta da göçüp gitti bu diyardan. mekani cennet olsun.

babamızdan aynı cümleler hiç duymadığımız için zor gelip soyleyememektir turkiyede babaların çogunun ciddi sevgisini göstermesi sorunu var.

ne güzel yetiştirmişler onu. sevdiğine seviyorum seni diyebilmeyi öğretmişler.

bu benim ve önceki kuşağın ekseriyetle büyük sorunu.

ben babama beni elektriklerin kesildiği bir günde, ben çok çok sarhoşken, taksici abinin kapıya kadar destek olduğu bir gecede, ben kendimce içimden arabesk okuya okuya çıkarken merdivenleri, gelmişti, bana destek oldu ve biz birlikte çıkarken ben durup babamı yanağından öptüm dedim seni seviyorum.

ama babama kafam güzel oldukça tek bir mesaj atarım vatsaptan.



karşılıklı duygusal şiirler yollamağa başladık. allah sonumuzu hayır etsin. o bana dini şeyler yollar aslında. ya beni imana getirecek.

".. hepimiz babamızı çok severiz .." yani bu başlıkta yazan kimi arkadaşlar kendi tecrübelerini genel sanarak yazıyor ama öyle değil.

mesela ben sevmem; babamla arkadaş olsam belki severdim bilemiyorum ama baba profili olarak karşıma çıkan adamla hiç anlaşamadım hiç sevmedim, cenazesine de gitmedim.

zira; kendisi 3 yaşımda beni terk ettikten sonra hasbelkader 27 sene sonra yolumuz kesişince babalık yapmaya kalkamadı. o zaman şunu demiştim, "ne ölüme, ne dirine" ben sözümü tuttum cenazesine katılmadım, üzerinden de 10 seneden fazla zaman geçti, mezarına da gitmedim.

ezcümle; babasına seni seviyorum baba diyebilen erkek karşılık alabilirse mutludur

e normal erkektir bu.
bir çocuk, babasına seni seviyorum diyemiyorsa (babasını kaybetmişleri ayrı tutuyorum)
o noktada bok gibi bir baba vardır.
ne çocuğuna doğru düzgün sevgi göstermiştir,
ne çocuğuna sevgisini belli etmeyi öğretmiştir,
ne de "baba ile çocuğun arasında sınır olmaz" fikrini benimsetebilmiştir.

anne ve baba, bir çocuğun en yakın arkadaşı olabilmeyi becerdiği sürece o sıfatları karşılar.
yoksa sadece "çoğalmış insan" olurlar.

nerden çıktı şimdi bu yavrum?
cevabını alması muhtemeldir.


baba kişisi oğlumun içinden neden böyle bir şey geldi ki diyerek bir sorgulama yapar içinde.
sevilmenin vermiş olduğu mutluluğu hisseder ama en çok da evladının onun varlığına olan ihtiyacını algılar. gel lan sana bir sarılıyım. diyerek oğlunun pasını geri çevirmez. 80 sene sonra ilk kez kucaklaşan baba oğulu gören gözler pıt pıt...

baba kendini savunmaya çekerek. 40 yılın başında oğlum bana sarılmak istemiş naaapıyım ben de. yavruma sarılmayayım mı ama? diyerek evin anne kişisine izahat yapar.

+ hanımım, ben napıyım ama? şimdi yavruma sarılmayayım mı yani?
- adaam sarıl. sarılma diyen mi oldu?
+ yok ama anlamadım ben şimdi. yavrum baba demiş. seni seviyorum. içimden geldi demiş. benim bu durumda ne yapmam lazım sersem kadın.
- ne yaparsan yap. allah allaaah. buna da bir şey söylenmiyor..

o sırada babasına sarılan erkek çocuk odasına kaçar.

şimdi bu annesine de anne diyordur

oha topa bak, bu şimdi babasına sarılıyordur da, beyler toplanın top buldum oynayalım.