beklenti

insan hayatının her anı bir beklenti batağı. düştüğün andan itibaren kalkmayı bekliyorsun. girdiğin anda çıkmayı. hiç istemeyip de bir şekilde başladıysan sonun geleceği anı. çemberine giren her insanın da çığ gibi büyüyor sana karşı beklentisi. unutma çabasıyla geçiştiriyorsun. sonra beklenmedik bir anda yarım kalan cümleye kondurulamayan silik bir nokta. beklentisizliğe dönüşüp alışmaya başlayınca heyecansız bekleyişin senin için daha da büyük eziyet oluyor. neyse ki bu renksiz rüya da bir anda solanıyor. sonrası muamma.

mutsuzluğun en önemli sebebidir.
beklenti içine girildiğinde hayal kırıklığına uğrama olasılığı oldukça yüksektir.
hatta bazen bu hayal kırıklığı o kadar büyük olur ki, beraberinde öfke ve incinme getirir.

kendimi mutsuzluğa itmek için bir yerlerimi yırtıyorum hareketidir. bir insan ya da bir olay olsun fark etmeksizin; beklenti her zaman istediğiniz sonucu vermez ve belki de sizi yıllar boyu sürecek bir hüzne iter. her şeyden önemlisi hayatınızda herhangi bir olay olsa da kimseye karşı bir beklenti hissetmeyin. gelecekse zaten siz beklemeden gelecektir.

insanı çürütür. içten içe kemirir. beklentisiz hayat mutlu hayattır

genellikle sonu hayal kırıklığıyla biten düşünceler.

beklentisizlik beklentiye dönüşmüşse bekleyişin her anı ayrı bir eziyet.

beklenti yaralar, gelmemesi öldürür.

gelecek olsa idi adı beklenti olmazdı.

godot

ya bilgi vardır, ya da bilgiye dayandığı sanılan beklenti.. (beklenti gerçekleşmediğinde bilgi sanılanın, yanlış olduğu anlaşılır, kabullenilir.)
ancak, bir bilgiye de dayanmayan beklentiler, en trajik olanılarıdır. aptallıktan kaynaklanmıyorsa, aslında çaresizlik ve avuntudur; ama ilgilisi bunu kabullenemez de.. işte ondan sonrası da trajikomedidir..

beklenti varıldıkça uzaklaştığı için kronik mutsuzluk sebebidir. ulaşmak anlık orgazm gibidir. bence asıl mutluluk yolda olduğunu bilmektir.

mutluluğun hırsızıdır derler.

beklenen şeyler genellikle olmamakla ya da gelmemekle meşhurdur ki bu yüzden beklentiler sadece üzer.

artık beklentiye girmiyorum. bu sayede hayal kırıklığı yaşamıyorum. kimseye potansiyeline göre değer vermemeyi öğrendim. bana ne potansiyelinden eğer yaptıklarıyla uyuşmuyorsa. 'belki bir gün düzelir.' diye beklediğim kimse düzelmedi. düzelmeyecekler de muhtemelen.

can yücel şöyle söylemiş:
''her şeyin kadar değil, değeri kadar seveceksin. çünkü beklentin ne kadar çok olursa, o kadar kırılırsın.''
içine o beklenti duygusu girince ister istemez kırılgan ve hassas yönün ortaya dökülüveriyor. hayattan, ailenden, arkadaşlarından hatta kendinden bile. insan aslında en çok kendiyle ilgili şeyler bekliyor. hissetmek, başarmak, yaşamak, sevmek, ya da hepsi. belki de beklenti içinde olduğumuz şeyi değil o an ne değerli ise onu sevmeli.

hepimizin belli başlı olan.
entelektüel derinlik bekliyorsun.
duygusal derinlik bekliyorsun.
beraber belli bir konforu tutturun istiyorsun.
beraber gül'ün istiyorsun.
beraber sevişin, gezin, partileyin istiyorsun.
vefalı ve sadık olsun istiyorsun.
halden anlasın istiyorsun.
anlaşılmak ve anlamak istiyorsun.
sevmek ve sevilmek istiyorsun.
gözüne ve ruhuna hitap etsin istiyorsun.
hayallerini desteklesin istiyorsun.
seni güzel, akıllı ve melek kalpli bulsun istiyorsun.
hepsi bir arada asla olmuyor.
benim eski sevgililerine sorsan bende bulamadiklari bı seyler illa ki vardır.
bence bu konudaki en doğru söz:-gonul kimi severse güzel odur.
birden onda olanlar senin için önemli oluyor.

güne dair beklentileri içeren.

ben sayıları sevmiyorum. bayık geliyor bana. hayatım boyunca bir bankada ya da finansal şirkette çalışmayı düşünmedim. üniversitede sağolsun bir erkekarkadasim çalıştırdı da ekonomi derslerinden gecebildim.
sizin sayıları sevmenizi anlıyorum ve saygı duyuyorum.
ama lütfen beni zorla sıkıcı muhabbetinize dahil etmeyin. benim için çin işkencesi oluyor.