ben evlendiğimde 45 kiloydum

ben evlendiğimde 52 kiloydum. 18 yıl sonra -yani şimdi- 57

kadınlarımızın minyonluğunu düşünürsek çok normal bir söylemdir. hayatımda tartıda ellili sayıları nadiren görmüş biri olarak canlı kanlı ispat sayılırım.

boyunuz kısa ise gayet normal bir kilodur

ahahahhh ben de evlendiğinde 40 kiloydum 9 yıl ve 3 çocuktan sonra şimdi 48 *

bana söyleyenlerin çoğunun düğün fotoğrafını gördüğüm için katılıyorum.

bu şey ya (bkz: annem)

ben bir çocuk annesiyim şuan kilom 49 evlendiğimde daha da zafıftım. biliyorum bir çoğu bunu okuyunca bana sayıcak ama napim kilo alamıyorum. en nefret edilesi gruptanım makarnayı ekmekle yesem de kilo alamıyorum.
not: çok kısa ya da uzun boylu değilim 1.60 boyum benim için ideal kilom.

şuan 45 kilo olarak eğer evli olsaydım söyleyecek olduğum sözdü

boşandığımda 200 kiloydum.

anne sözü. ben senin yaşındayken çakı gibiydim vardır bi de bu da babanın lafıdır.

gereksiz infodur.

çocuk gelin miymişşşşş??? *

genellikle doğru bilgi.

annem öyleydi mesela, fotoğrafları var. kanıtlı ispatlı yani. incecik, dal gibi bir kızmış. 2 çocuk doğurmak artı kulakla ilgili bir ameliyat ve kortizon tedavisi falan derken, epey kilo almıştı bir dönem.

bu sene kendimle beraber onu da rejime soktuğum için şimdi oldukça iyi durumda.

teyzem 60'ına merdiven dayadı, hâlâ 45 kilo. ailece var bizde bu. ben de yaklaşık 30-35 yaşıma kadar falan 45 kiloydum. evlenmiş olsam benim için de geçerli olurdu bu cümle yani. *

yalnız nasıl bıkmışsak ülkece yalancılardan, ağızlardan çıkan her cümleyi yalan sanmak için yer arıyoruz. *

annem.
evlendiğinde 15 yaşındaydı, haliyle 45 kilo olması normal.
şu anda 63 yaşında, 80 kilo civarına vardı. gayet normal, yaşlı olup zayıf olunca, yüz göz çöküyor.
atalarımız, bir dirhem et kırk ayıbı örter diye boşuna dememişler.
ben evlendiğimde 52 kiloydum.
her çocukta 14 kilo aldım, verdim.
40'lara gelmeden 60 oldum, iki senedir 55 +/- 3 kilo civarındayım.
göbek olmasın bana yeter.
çok takılmayın, beden meden diye.
akşama kadar, canınızın istediğini yiyin, bol su için, akşamdan sonra yemeyin. kuşlar gibi aç uyanın, yeme işini sabah yapın.
bir süre uygulayın, sonra metabolizma alışıyor, acıkmıyor.
benim ki alıştı valla, öyle ki yesem, midem isyan ediyor, basıyor asidi, bir daha ye istersen.

bunu genellikle bazı kadınlar kilolu kadınlara söylerler. bunu bir üstünlük bir marifet olarak görürler çünkü hayatlarında marifet olarak gösterecekleri hemen hemen hiç bir şey yoktur ve onlar da bunun farkındadır. her şeye rağmen kuyruğu dik tutma çabasıyla hemcinsine haset ettirmek için bunu söylerler.
bu kimseleri bozmak biraz da hadlerini bildirmek için iki şey yapılabilir:
ya "ee napim yani şimdi?" gibi umursamaz bi cevap verilebilir ya da onları sinir etmek için üç basamaklı bi sayı söylenir.
"ayy ablaaa ben de xxx kiloyum ahahhah"
üç basamaklı o sayıyı duyduklarında fıttırıyorlar benden söylemesi. *

eeee, çok mu özel bir şey 45 kilo olmak filan?

145 iq'um var diye hava atsa neyse, kadın dünyaya şanslı gelmiş diyeceğim de...

45 kilo sağlıklı bir kilo olmasa gerek. bence tehlike.

çoğunlukla eskilerin söylediği söz. kime sorsan "bakma böyle olduğuma ben evlendiğimde 45 kiloydum" der. bazıları da fotoğraflarla kanıt sunar. doğrudur, evlendiğinde 45 kilo olmayanı yoktur ama neden 45? 50 kilo olanınız hiç mi yoktu yani..
bu durum erken yaşta evlenmekten kaynaklanıyor olabilir ya da yaşam şartları gereği de olabilir. eskiden tarla bahçe işlerine gidilir hayvanlarla uğraşılırdı, insanlar çok fazla çalışmaktan kendileriyle ilgilenecek vakit bulamıyorlardı. bazı insanlarda da bu durum genetik, evlenip çocuk sahibi olduktan sonra bile 40-50 kilo olan çok insan var.

aslında acıklı bir durumu anlatandır. eskiden ana-babalar, kız evlatları sürekli darlayıp bir takım işlere koşarlarmış ki bu cehennemden bir an evvel kurtulabilmek için mümkün olduğunca çabuk ve önüne ilk gelenle evlensin kızcağızlar. benim anam bu evlatlardan biriydi. sabahın seherinden bile saatler önce tarlaya gidermiş tütüne. 9 yaşından itibaren. tarladan dönünce de evin işleri beklermiş aslında bir çocuk olan anamı. böyle elde çamaşır yıkamak, kilolarca bulgur kaynatmak o bulguru dama taşıyıp sermek falan ev işi dedikleri o vakit. robot süpürgenin tuşlarına basmak değil. çamaşır makinesinin tuşlarına dokunmak değil...

bir kızcağız şehirli olsa ve köydeki anam kadar çok çalışmasa da 45 kilo dediğimiz pek de yirmili yaşların olağan kilosu değil. öz evladını kaşık düşmanı olarak gören anneanne ve dedelerin o evlattan kurtulma gaddarlığının bir sonucu olarak 16-20 yaş arasındaki kızların kilosu daha çok. oğullar mı? onlar en azından askerlik yapıp evleniyormuş yani nereden baksan 21 yaşında alıyormuş mesuliyeti.

annem 45 kilo ve 17 yaşındaymış evlendiğinde. evde kalır diye korkuyorlarmış falan.

ben de pandemi başında 59 kiloydum. şimdi 85 küloyum.