bir insanda en sevdiğiniz özellik

mantıklı olması. fikri kadar aklı da varsa yeterli benim için.

nazik olması.
düşünceli olması

zengin olması.

vefa. vefadan yoksun insanı hemencik şutluyorum. şuuuuttt ve gooollllll…

dinlemeyi biliyor ve istiyor oluşudur.
dinlemeyi isteyen insan iletişime, tartışmaya yada mutabakata açık insandır. her ne olursa olsun sizi yormaz.
saatlerce konuşsanız dahi sizi yormaz.
5. dakikadan sonra ömrümüzü yiyen insanların yanında melek olurlar kendileri.
seviyorum bu tür insanları.

iletişim kurabilince insanı tanır ve sevip sevmemeye yönelik hislerine kulak verir insan. özellikleri de kişiye göre şekillenir. o yüzden iletişim kurabilmek bir özellik ise bunu söylüyor, değilse belirli bir özellikten bahsedemiyorum.

ıslık çalabiliyor olması.
konu ben olunca sevilen özellikler şemasının bele değişik olması normal tabii...
ayrıca korkunç bir film serisini sevmeli.
güçlü elimi tut şakası yaptığımda gülmezse olmaz mesela... çok örselenirim..

içi ile dışının bir olması.

göte göt diyebilmesi.
eğer göte ; toto,totoş,popo,popik,mabad,kaba et,kıç,kanatlı alameti farika,ard,minco,kaide,değirmen taşı,kumbara,tampon,dübür,kase,netice,bülbül yuvası,kestane gibi şeyler derse işim olmaz.

bana hocam demesi. evet.

tanımamış olmak.

açık fikirli olması.

bir işi, başından sonuna kadar yapabilme dirayeti.

belli bir iletişim temeli atıldığı varsayımıyla söylüyorum: halk arasında "hayırsızlık" olarak bilinen "samimi bir kayıtsızlığa" sahip olması. kendim de o "hayırsızlardan" olduğum için sanırım.

bazı insanlar var, yıllarca görüşmeyip bir gün herhangi bir sebeple iletişim kurmamız gerektiğinde aradan hiç zaman geçmemiş gibi aynı samimiyetle konuşmaya devam edebiliyoruz.

bazılarının arkadaşlığı ise daimi bir emek gerektiriyor. bu emeği vermek istediğim ama veremediğim yahut apaçık vermediğim zamanlarda arkadaşlığın kimyası bozuluyor, bir sonraki konuşmamız asla önceki gibi olmuyor. kendileri sürekli o çabayı gösterdikleri için olsa gerek, başkalarından göremedikleri çaba, içinde oldukları ilişkinin belini hemen büküveriyor.

bana kalırsa bu tutumlardan birisi doğru öteki yanlış değil. sürekli arayıp hal hatır soran birinin benzer bir iletişim çabası görmediği insanla arasına mesafe koymak istemesi normal. o insanların bir kısmının anlamadığı nokta ise "diğer" tarzda insanların da var olduğu ve sessizliğin her zaman mesafe koymak anlamına gelmediği. kiminin karakteri birine, kimininki ötekine uygun belli ki. keşke iki tutum da toplum tarafından aynı (ya da en azından yakın) oranlarda kabul görse.

ha, tabii bir de bunların ikisi arasında hem kendisi hal hatır sormayan, hem de başkalarını hayırsızlıkla suçlayan garip bir kitle var ki onlara uzuun uzun bu konuyu açıklamaya çalışmak dahi zaman kaybı gibi hissediyorum.

dogruyu mu soyluyoruz, politik mi davranıyoruz?

benim onceligim her zaman: -iyi kalpli olması.

(bkz: ahlak)

iş ahlakı.

her ortamda 'kendisi' olabilmesi.

kıskanç olmamalarını ve kendi egolarını çok iyi kontrol edebiliyor olmalarını bekliyorum. yattığın yeri/ partnerini yediğini/ giydiğini kıskanan insan, senin dostun değildir. bir çok insan, yakın arkadaşlarının sahip olduğu şeylere sahip olamadığında ya da hali hazırda zaten sahip olmadığında, korkunç bir fesatlık geliştiriyor. gözününüzün önünde her gün biraz daha biraz daha mutasyona uğruyorlar özellikle kız arkadaşlarımla olan arkadaşlık ilişkilerimde, bu konu sebebiyle başım yok yandı. bende hepsini hayatımdan cıkarttım, talep etseler de, görüşmüyorum. gerek yok.


ayrıca arkadaş dediğin her zaman arkanı kollamalı, açıklarının üstünü çıkar gütmeden kapatmalı, zor anında koşulsuz yanında olmalıdır. hani nerede böyle bağlar popüler kültürde?

net olması.
hadiyse hadi, evetse evet, hayırsa da net hayır.
günlük hayat içerisinde zaten milyon tane sorunla karşılaşıp, kafamızda yer ayarlıyoruz.
bir de senin soru işaretini çekmeyelim bebeğim be, lütfen.