bir insanın kendisine yapabileceği en büyük iyilik

“kendi” kalabilmesi…
toplumun icinde herkes’lesmeden; (yani cok soyutlanmadan/cok butunlesmeden), sozum ona modern sistemden sag cikarak bunu basarmak kisinin sahsina yapacagi en buyuk iyilik. ve hatta en buyuk basari bence.

(bkz: başkası olma kendin ol böyle çok daha güzelsin)

sürekli yeni şeyler öğrenmek.
öğrenmek kadar iyi gelen bir şey var mı bilemedim.
insan her öğrendiği ile dünyayı ve kendini yeniden keşfediyor.
ben neymişim be abi diyor.

az arkadaş edinmek.

kendisiyle barışık olmak.

olup biten şeyler için pişmanlık yaşamaması, henüz gerçekleşmemiş şeyler için de tedirgin olmamasıdır.

geleceği düşünüp yaşadığı anı bok etmekten vazgeçmek.

bol bol kitap okumak ve insanların ne dediğini umursamamak.

-en az 1 yabanci dili öğrenmek. 'native' derecesinde.

-spor yapmak

-sayıca az ama sizin için birçok şeyi göze alabilecek dürüst arkadaşlar biriktirmek

çok uzatmadan intihar etmek, en temizinden. yatırım tavsiyesi değildir.

her insan için değişecek olandır. eğer bu konu hakkında afili bir şeyler söylemek isteseydim evvela “kendisine yapabileceği en büyük iyiliğin ne olduğunu bulmaktır” derdim. fakat insan belli bir yaştan ve yaşanmışlıktan ve yaşlanmaktan sonra her şeyin bu kadar kolay olmadığının ayırdına varıyor. kaldı ki insan kendine yapabileceği en büyük iyiliğin ne olduğunu bilse acaba bunu yapmaktan sakınır mıydı? sanmam. en azından defaatle denerdi.

bunca alışılmış girizgahtan sonra elbette kendime konu özelinde malum soruyu sorma vaktim geliyor: benim kendime yapabileceğim en büyük iyilik ne olurdu? gerçek anlamda dakikalar süren düşüncelerden sonra zihnimde kocaman bir boşluk beliriyor. sabah ayrı düşünen, akşam ayrı hisseden, öğlen farklı motive olan gece yarısı ayrı yılgın ben gün içinde bana iyi ve kötü gelen onca şeyin acımasız bombardımanına maruz kalmıyormuşum gibi öylece bir cevap veremiyorum bu soruya. bazen her şeyden sıyrılıp bir dinginliğin koynuna sığınmak bazense ilerinin sınırlarını zorlayarak olabildiğince cüret etmek benim için en iyi şeymiş gibi geliyor. her vakte mahsus başka bir iyi varken bu soruyu cevaplamak nihayetinde düşündükçe zorlaşıyor. söz gelimi bu başlığa tek bir cümle yazıp çıksam ve bir gün, bir hafta, bir ay veya bir yıl veya bir ömür sonra çıkıp gelsem yine aynı cevabı verir miydim? bence bir saat sonrasında bile değişecek cevabım.

yine de en azından buraya kadar sabırla okuyan okuyucunun sahici hatrı için yalnızca bu an’a özgü bir cevap vermek isterim bu başlığa: evvela neyi aradığını ve ardından aradığını bulmak için mücadele etmek, bir insanın kendisine yapabileceği en büyük iyiliklerden biridir. bana kalırsa insan; hayatı boyunca -hayatın her safhasında- bir arayışın kıskacında yoğrulmaya mahkumdur. herkese daha az acı çekmek temennisiyle.

bir duygunun daimi olamayacağını kabullenmektir.

evvela kendisine sonra buna değecek insanlara vakit ve enerji harcamak.

konfor alanından çıkmak.
çünkü diğer türlü asla buyuyemez,kendinizi gelistiremez veya keşfedemezsiniz.

konfor alanından çıkmamak. büyümek yok, kendini geliştirmek yok, kendi gizeminde boğulacan. mis gibi hayat.

beklemek. bazı şeyler için beklemek. doğru adımlar zamanla atılır.

kendisine değer vermek, her önüne geleni hayatına dahil etmemek, ekonomik özgürlüğünü kazanmak.

insanlar her şey olur da bir memnun olmazlar, işte bu yüzden sürekli insanlar için kendinden ödün vermemek insanın kendine yapacağı en büyük iyilik. neticede kişi kim için ne yaparsa yapsın ya ra na maz.

azı karar coğu zarar bu deyimi aklında tutsun yeter zaten

yüzleşmek

kendisiyle barışık olması.
kendini bilmesi haddini bilmesi....
kendini tanıyp, güçlü ve zayıf yönlerini bilmesi lazım... herkesin zaafları vardır... kendine güvenmesi gerekir... vs vs daha yazrım da yeter