birini kaybetmekten korkmak

kaybetmekten korkmak gerçekten anlamsız bir korkuymuş. çünkü vardı öyle biri. sonra farkettim ki onu kaybetmekten de daha kötü bir şey varmış. o da değişmesi. aslında en başında sana değer vermemesiymiş,hayallerinde olmamanmış,seni hayatında istememesiymiş. şey gibi aslında final yapmamasını istediğin dizinin uzadıkça saçmalaması. bazı şeyleri kaybetmen gerekir ki kazanabileceğin şeylere yol açılsın. size tavsiyem varsa öyle biri en başında siz o ayrılık adımını atın.

gerçekten en keyifsiz duygulardan birisi olsa gerek. bunun daha kötüsü ise kaybetmeye karşı kalınacak çaresizlik hali olabilir.

korku kaybettirir genelde. şaşmaz.

uzun süredir tatmadığım bir his.

daha önce benzer durumları yaşamış canlı sitemi.

kaybetmekten korkmayın kalp kırmaktan korkun kalp kırmak kâbe yıkmaya bedeldir unutmayın

özgürlüğün ilk adımı .
inanılmaz keyifli, öneririm.

bazı olaylar insanın iradesi dışında gelişiyor. hastalık, ölüm gibi insani durumları bir tarafa bırakıp bizim doğrudan etkimiz olduğuna inandığımız konularda bile aslında çok fazla bir etkimizin olmadığını kabullenebilirsek o zaman olayların kontrol dışı olduğunu görmüş oluyoruz.

korku geleceğe dair bir his. geleceğin beklentimize göre şekillenmeyebileceği bizi korkutuyor ama bu konuda aslında yapabileceğimiz bir şeyin olmadığı ile yüzleşirsek korku giderek yerini huzura bırakabilir.

bence her insanın çizgileri olmalı. bu prensipler içinde de elinden gelebildiği ölçüde esneyebilmeli. biriyle anlaşmazlık yaşadığında sorgulaması gereken de bu kişiyle olan ilişkisinde kendi adına yapması gerekeni yapıp yapmadığı ve esneyebileceği kadar esneyip esnemediği.

bu konuda içi rahat olan insan, birini kaybetse bile giden kişinin seçimlerine saygı duyar. üzülmez demiyorum üzülür ama suçluluk duymaz. bence suçluluk, gidenin kaybından doğan üzüntüden daha ağır ve yıkıcı bir durum çünkü sizin sürekli geriye bakmanıza neden olup sizin yaşadığınız anı algılamanızı engelleyip geçmişte yaşamanıza sebep oluyor.

o sizi kaybetmekten korkmuyorsa siz neden korkuyorsunuz?
ama o sizi kaybetmekten korkuyorsa ve siz onu harcıyorsanız orada bir problem vardır, ya karşı tarafta ya da sizde.

bicilmis degerle dogrusal oranda fark edecek durum. hayatinda, gonlunde yer edinmis birini kaybetmekten korkmak bir yana, uzulur/incinir diye akli cikiyor insanin. kelimelerini bile ayiklayarak konusuyorsun, hal ve hareketlerine ekstra dikkat ediyorsun, uzerine titriyorsun. seviliyor ya hani...

daha önce de yazdığım şu başlıkta nedenini açıklamaya çalışmıştım. herkes artık birer alternatif eğer ki diğer alternatiflerden daha önde değilseniz hemen çok rahat üstünüz çizilir ve yerinize yenisi konulabilir. merak edenler için:buradan

kendini kaybetmekten korkmayan insanlar başkalarını kaybetmekten korkar. bu onların hatası değil. daha önce kimse onlara kendileri ile tanışmak zorunda olduklarını söylemedi. zaman içinde birçok farklı duygu ve arzular yüzünden kendilerini bırakıp başka insanları sıkı sıkıya tuttular. belkide tutundukları tek şeydi bu insanlar.
unutmayın öldüğünüz zaman keşke ve iyi ki içeren cümlelerinizi başkaları için söylemeyeceksiniz. kendinize yetmeyi bilin.

susadığınız için zehir içmezsiniz

kaybetmeye az kala hissedilen korkudur. korkarsan kaybedersin.

anne, baba, kardeş. bir gün kaybedeceğiz elbet ama korku baki.

ilgi budalası insanların korkusudur.

kaybetmekten korkarsan kaybedersin. hiç kaybetmeyecek gibi davranırsanda kaybedersin. paradoks.

kaybetmekten korkuyor da olsanız belli etmeyin ama arkadaşlar. o zaman işler sarpasarıyor.

neyi kaybetmekten korkarsan onunla sınanırsin derler.

en çok anneme bir sey olmasindan korkardim ve ilk onu kaybettim, birini kaybetmekten korkardim annem öldüğü gün onu da kaybettim.

anı yaşayın genjler.

eskiden sanardim ki ne kadar etrafında insan var o kadar kıymetlisin. ama şimdi farkındayım az insan daha iyi daha kıymetli. ben çizgimi belirledim gelmek isteyen buyursun gelsin. yoksa yok

it's me abi.
kimseden fayda görmeyeceğime o kadar eminim ki.

gerçekten idc.