birinin yokluğunda oluşan his

kimin yokluğu olduğuna bağlı şekilde değişecek olan duygu. bazısının yokluğu güzel.

ilklerde akciğerlere kaburga batmış gibi hissediyorsun ama sonra s*kerler deyip geçiyorsun. yani zaman.

derin farkındalıklar ve onun bize kattıklarını, katamayacaklarını, hayatımızda bize olan mesajını, bize ayrılan süresinin bittiğini farkediş, hayırlısı be diyip kapanış. bazen de kapanamayış. kapandığını zannediş. en nihayetinde kapanış tabi. muhakkak.

bir sancı, kağıt kesiği kadar keskin bir acı.

çivi çiviyi söker

ölmekten beterdir.

daima canını yakacak yakın, hiçbir zaman göremeyeceğin kadar uzaktır artık.

artık yaşamazsın.

onu bir daha görebilecek miyim, sonraki yaşlarında nasıl biri olduğunu artık bilemeyecek miyim, gözlerindeki ifadeyi artık nasıl göremeyeceğim diye acıdan öldüren histir. muhtemel.

beni burdan alın dicem de nereye alacaksınız. samanyolu galaksisinde gidecek neresi var . iki gündür odun kesiyoruz da . odun olsa....
eve geldim baktım ev boş. köy yoğurdu vardı ekşimeye başlamış. yayla çorbası yapıyorum nanesini yakma kısmı kaldı. ekşili köfte vardı buzlukta onu da çıkarttım havuçlu patatesli limonlu un yoğurt yumurta sosuyla yaptım.
peki sonra ne yaptım. ayva reçeli yapıyorum*)
gülen ayva ağlayan nar demişler. neden demişler acaba. ayva neden gülsün. nar neden ağlasın.
hadi şeyi anlarım. edebiyatta selvi minareyi çınar camiyi temsil eder. hakkaten çınar etrafa yayılır genişler. selvi ağacı ya da servi ağacı dimdik göğe doğru gider.
ayva neden gülsün...

boşluk. zamanı dolu dolu geçirmeye çalışsan da o boşluk hissi kaybolmaz.

asla dolmaz o boşluk ve o his asla geçmez hele ki yaşanmışlıklar çoksa... geçti sanırsın ama geçen sadece zamandır. içersin, gezersin, başka biriyle olursun.. ama asla o his geçmez!! lanet olasıca bir histir işte

küçük kıyamet.

kıyıda köşede duyup beğendiğin ve ölene kadar ne adına ne kendisine denk geldiğin bir şarkı olduğunu hayal et.

olsaydı, yaşasaydı, gitmeseydi, kalsaydı ne olurdu diye saatlerce düşünmektir bazen.

hayat boyu kırbaç yemektir artık ruhuna. öyle bir his.

bazen bakıyorum şöyle de benim babamda yaşasaydı nasıl yaşlanırdı acaba diye düşünüyorum. baba kızlara bakıyorum kıskanmıyorum bu kıskançlık değil ama yokluğun verdiği başka bir his. yaşamadıklarımızı yaşamadıklarımızı kafamda canlandırıyorum. mesela kolkola vermişiz yakışıklı tabi babamda filinta gibi gezmeye çıkmışız. çay içiyoruz bir sahilde. film seyrediyoruz ailecek. her şeyimi konuşuyorum onunla çünkü bliyorum kesin öyle olurdu. maça gidiyoruz heğ giderdik ama büyüdüm artık. ne güzel tezahürat yapardık şimdi off. o zaman bile sanki bilir gibi her şeyi konuşmuşuz. erkek arkadaşımı tanıştırıyorun onunla. bi ayar veriyor ama çok da seviyor. kızmı üzme diye alttan bi korku salıyor. eli hep üstüm de. işte onun yokluğunda bu hisler oluşuyor bende...

boşluk hissi...
kim gelirse gelsin ne kadar severse sevsin onun yerine koymaya çalıştığın kimse o olmuyor ona benziyor diyorsun ama olmuyor

sözlükte tanım girilerek doldurulabileceğini düşünüyorum. kafan dağılır.

uzun uzun anlatırım da manzarası bu. öyle işte.

dikene basmak gibi.

diğer bir deyişle, kursağında kalan insan...

yolunu kaybetmiş, korku dolu gözlerle etrafa bakan tavşan misali…