bisiklet sürmeyi nasıl öğrendiniz sorusu

çok iyi öğrendim. çok da güzel iyi öğrendim.

ögrenemedim genelde yerde sürüyorum.

boş bir arazi vardı. annem bisikleti arkadan tutmuş ben sürüyordum sonra bir ara baktım arkama o telefonla konuşuyor bisikleti bırakmış heyecandan o zaman ki tahta elektrik direklerine toslamıştım.

ölmeden önce öğrensem fena olmayacak

öğrenemedim. çocukken bisikletim olmasını çok isterdim. şimdi ise bisiklete karşı hiç hevesim ve merakım yok. dört tekerlekli olanlarına meraklıyım bu aralar*

abimi o kadar cok izledim ki bi sabah ondan erken kalkip kacirdim bisikletini o mal uyanana kadar öğrendim

düşe kalka öğrendim. çok da severdim. uzun zamandır bisiklet sürecek fırsat bulamadım, özlüyorum.

ben geç sayılacak bir yaşta öğrendim. tıpkı araba sürmeyi öğrendiğim gibi. birini 16 diğerini 29 yaşında. motosiklet sürmeyi de 20 li yaşlarda öğrenmiştim.
bizim mahallede bisiklet kiralayan bir amca vardı. cesaretimi toplayıp gittim dükkanına. gözüme kestirdigim bisan marka bir bisiklet seçmiştim kendime. okulun bahçesine kadar yürüyerek götürdüm hava çok sıcaktı onu hatirliyorum. iki saatte düşe kalka ogrendiydim. sonra sevdalısı oldum. parayı bulduğumda gidiyor bisiklet kiraliyordum. yıllardır da binmiyorum. en son 2017 de rotterdam'da bisiklet yolunda saatlerce sürmüştüm.

dedemin kocaman terası vardı. 4 tekerlek deneyerek başlayıp 2 tekerleğe düştüm. tek tekere düşemedim.

öğren(e)medim.

bu saatten sonra da bu hikayelere kanıp tekrar denemeyi planlamıyorum. dengesiz miyim neyim. peh.

7-8 yaşlarımda falandi sanırım pek hatırlayamıyorum ama abimin 4 tekerlekli bisikletimin tekerleklerini sokerken başında "sokmeeee ben onlarsiz suremiyoom" deyişimi çok net hatırlıyorum. canım abim!

bayır aşagı salarak, iki bacagı yana atıp dengede durmayı öğrenince ayaklar pedallara gitti bi süre sonra. ve tabi cocuktuk.

düşe kalka.
en doğru tanımlama bu olur.

maalesef bir türlü öğrenemedim, öğrenemiyorum, beceremiyorum. eskişehir'de şey vardı, martı denen bir scotter sürmeyi denemiştim, sağolsun yakın bir kız arkadaşım öğretmeye çalıştı, fakat beceremedim, olmadı yani. gerçekte bir şeyleri sürmek konusunda deneyimsiz olduğumu düşünüyorum, zaten çocuk yaşlarda bisikletim de olmamıştı uzun bir süre, olduğunda da sürememiştim zaten, öğrenemiyorum da. ne zaman öğreneceğim bilmiyorum, el becerisi gerektiren bu gibi işlerde pek bir yeteneksiz bireyim ne yazık ki.

ama şunu biliyorum, hem bisiklette hem de scotter kullanırken denge önemli diye anladım. işte tam da onu beceremiyorum, denge işini halledemiyorum, olmuyor. oysa içten içe bir bisiklet merakım da var, kullanmayı bilsem çok da güzel olurdu diye geçiririm hep içimden, ama işte bazen olmayınca olmuyor.

yine de inanıyorum, günün birinde başaracağım diye hissediyorum.

bir kere araç üstüne, iki kere yola uçarak..
ufak tefek düşüş ve uçuşları saymıyorum..

düşe kalka.

düşe kalka öğrenmeyen gaydir.

çocukken yaşı benden büyük arkadaşlarımdan birinin bisiklet sürmeyi öğrendiğini duyduğum gün derhal dört tekerlekli bisikletimin arkadaki iki destek tekerleğini zorla ve ısrarla söktürüp sürmeye başlamıştım.

aynı şekilde 1. sınıfta bir arkadaşımın okumayı söktüğünü ve "sınıfta ilk okumayı söken çocuk" ünvanını kazandığını duyunca sanki aylardır biliyormuşum da keyfimden okumuyormuşum gibi okumaya başlamıştım. böylece sınıfın "ikinci" okumayı söken öğrencisi olmuştum. tabi buruk bir zafer. bunları yapabildiğimden kendimin de haberi yoktu o ana dek. bazı insanlar yalnızca gazla çalışır. sen kimsin ya! motivasyonu.

babam ileri doğru şöyle bir itti ben de pedallara yüklendim. sonrası gayet güzel.