biz bir aileyiz diyen patron

sınır ihlali yaptığında, hakkını aramaman için "aile" metaforunu kullanarak gardını düşürmeni isteyen patrondur. ama, en büyük acılarının kaynağı "aile" olan kişiler için uzak durulması gereken bir şahıs olduğunu ironik bir şekilde beyan etmiş biridir aynı zamanda.*

jsjzjsjjzjskz.
hadi aile gibi parayı beraber yiyelim.

palu ailesi mi?

bugünkü ekonomide zor ama koşarak, camdan atlayarak, ölü numarası yaparak hiç olmadı buharlaşarak uzaklaşılması gereken patrondur. şunu diyen patronun kulak arkası dahil olmak üzere bir çok yerimize duhul organını değdirmemesi, kaba etlerimizi kan ala ala kupkuru etmeme ihtimali yok. bir de sigortaları falan kontrol etmek lazım ya. aileyiz ayağına en düşükten yatırmasın.

büyük bir yalandır arkadaşlar bizim patron her gün diyor; lakin ve lakin o özel şoförün açtığı kapıdan içeri biniyor bizde kalabalık otobüste, şoförün otobüsün orta kapısını açıp diklemesine otobüse binmeyi bekliyoruz böyle bir aile düşünülebilir mi ?
patron bir nevi baba sayılır evlatlar acı çekerken babalar rahat edebilir mi ?
ancak ve ancak herşeye rağmen biz bir aileyiz bu ortamda saygı var az para veriyor olabiliriz ama rahat bir çalışma ortamı var bunlar varken paraya başka iş tercih edilir mi ?
sakın ha sakın para kazanmak için çalıştığınızı unutmayınız geçim için bir mücadele verdiğimizi unutmayınız aile olduğunuzu da arasıra aklınıza getirmeyi de unutmayınız

akşam hepiniz aynı eve gitmiyorsanız sabah beraber kahvaltı akşam beraber akşam yemeği yemiyorsanız ve gelir durumunuz arasında uçurum varsa aile olmanız zor

inanma seni silkecek.

duygu adamıdır.

patronun kendi çıkarlarına ters düşene kadar öyledir, doğrudur.

(bkz: biz bir aileyiz nimet)

aileyiz ayağına senin işin olmadığı halde sana iş kitlerim, mesai de vermem çünkü biz bir aileyiz demek isteyen patrondur.

alsın nüfusuna o zaman. en azından ayvalık daki yazlığı 1 ay da biz kullanalım denecek kişidir.

fedakarlık bekleyen patrondur. fedakarlığı aldığında ise aile kavramını arşive kaldırmasıyla tanınır.

hemen kaç ordan başka bir iş bul.

sen eşşek gibi bana çalış evlat benim cebim dolsun, hem sana harçlıkta veririm.

okulda da biz bir aileyiz diyen müdür versiyonu vardır. aileyiz diye konuşuluyorsa daha fazla iş kitlenir ve anlayış beklenir . profesyonelce iş yapmayı tercih ederim, herkesin ailesi kendine yeter.

bu mottoyu stratejisi olarak belirlemiş her şirketten koşarak kaçın.. hayatımda 2 kez bu mottoya sahip kurumlarda çalıştım. ikiside sadece çalışanlarını bu cümle ile manipule edip, yaptıkları haksızlıkları " iyilik ve sevecenlik" maskesi altında servis ediyordu.


böyle mottolar sadece çalışanı manipule etmek , yani kaba tabirle
" ayakta uyutmak için" öne sürülür ve çalışan gerçekte olmayan bir " iyi niyet " vizyonuna inandırılır. böylelikle iş yeri sahiplerinin yaptığı haksızlıkları haksızlık olarak algılayamaz ve tepkisini koyamaz. aslında gayet başarılı ve taktiksel işleyen bir iki yüzlülüktür. bende hiç işe yaramazdı hala yaramıyor. yasal haklarıma dayanarak, en kötü basıp istifayı çıkıyorum.

kapitalizm'de hiç bir sektör- kurum- iş sahibi çalışanını düşünmez. her zaman öncelik kendi rahatları ve kendi kâr döngüleridir. dedenizin- babanızın holdinginde çalışıyorsanız ayrı tabi ama bir yerde işçiyseniz, statünüz ne olursa olsun " iyi niyete" pek rastlanmıyor. akıllı olmakta fayda var.

yamyamlar dünyası burası. herkesin derdi önce kendi çarkıdır.

emeğini yeterince sömürmüyormuş gibi işin içine bir de aile kavramını sokarak sülük misali kanını emen varlıktır kendisi. hele ki sen biraz duygusalsan geçmiş olsun.
bu duyguların biraz da yaşla ilgisi var aslında. insan yaş aldıkça duygularını bastırıp mantığı ile hareket etmeyi, olaylara daha profesyonel yaklaşmayı öğreniyor. 15 yıllık çalışma hayatımda öğrendiğim en önemli şey patronla fazla samimiyet kurmamam gerektiği oldu (ki hiç bir zaman mesai arkadaşlarım gibi patronlarıma -abi,-abla dememişimdir). sevilen bir karakter olduğum için çok yardımları dokundu ama katbekat (kaşıkla verip kepçeyle) aldılar karşılığını. sonra da kimseye vefa borcumuz yok, herkes işini yaptı dediler.

neyse konudan çok saptım meğer ne doluymuşum :)

yeni işimle birlite (çalışma hayatımın son 7 yılı yani :) )mesafeli davranma kararımı uyguladım. (burada patronun tavrı da önemli tabii) ve o kadar mutluyum ki. çalışma ortamım çiçek gibi. işimi doğru düzgün yapıp özel işlere karışmayıp paramı alıp geçiyorum. gereksiz güncel konularla ilgili sohbete girmiyorum, özel hayatımla ilgili detay vermiyorum. (boşandığımı bile 2 yıl sonra söyledim soyadım değişince)
velhasıl kelam hiçbir patronla biz burada aileyiz diyebilecek kadar samimi olmayın. olmamanıza rağmen bunu size diyebiliyorsa acilen oradan uzaklaşın. kendinize yaptığınız en büyük iyilik olacaktır.

işten ayrılalı 1.5 sene oldu hâlâ aranıyor olmak garip hissettiriyor

kaçılması gereken patron türü. çünkü orası bütün eş dost akrabasını doldurmuştur şirkete. kendi aralarında da bi tuhaf oluyolar sonra. hata olunca kızamıyorlar birbirlerine. daha yeni ayrıldım böyle bir yerden. patronun yakınlarıyla aram kötü olduğu için değildi. bu kızamama kültürü o kadar içlerine işlemişki sorumluluk hissiyatları kaybolmuş. öte yandan bunun ceremesini müşterilerden ben çekiyordum. abi bir yanlış olur iş düzeltilir. hadi iki olur eyvallah da aynı iş 4 kere yanlış gitmez. hadi istatistiksel bakalım kaç işte olur bu? müşterilerin yüzde 70'inden aynı şikayeti alıyorsan orada bir sorun vardır.

asıl sorun işi bilen elemanların komplesine yakınının çıkmış olmasından. kalanlar da bi halttan anlamıyorlar. 30 yıllık firmayı batırmaya and içmişler. dışardan eleman olarak ben üzülüp burdan yazıyorum ama oturup savaşmaya da takatim yoktu ayrıldım.

inanma seni gondikleyecek.