böceklerden tiksinmek

burada sözü edilenler arasında karasinek, hamamböceği, karafatma, kalorifer böceği gibi türlerdir. romantik anlamlar yüklediğimiz uğur böceği, bal arısı, kelebek, peygamber devesi vb. bu genellemeye girmez.

bizler, şehir yaşantımızda böcek adına sinek, karasinek ve hamamböcekleri ile hemhal olduğumuzdan böceklerden adeta tiksiniyoruz. ama, madalyonun arka kısmında da böcekler, yeryüzündeki yaşamın sürekliliği açısından birer mucize ve tabiat harikaları.

tarım ürünlerinin döllenmesinde, gübrenin ve çürümüş bitkilerin geri dönüşümünde, toprağın kontrol edilebilmesi için de, ekosistemde böcek familyasına gereksinim vardır. çiçekler, bir bakıma böcekler sayesinde dölleniyor. mesela, bu hususta katkısı büyük olan böcek türü de arılar. polen taşıyarak döllenmeye olan katkıları değer biçilemez. hayvan ve insanların gereksinimi olan besinlerin meydana gelmesini arılar sağlıyor.
arılar ortadan kaybolursa besin kaynakları kaybolabilir. senede 3 milyon ton civarında pestisit ve suni gübre doğaya karıştığı için varlıkları zaten tehdit altındaydı.

bundan dolayı da, biyologların öngörüsüne göre, önüne geçilemeyecek bir küresel ısınma olayında, bir böcek kıyameti yaşanabilir. ortalığı istila etmelerinden çok, yok olup gitmeleri esas büyük felaket.

fobidir. genelde insanların bazı böceklerden tiksinmesidir. küçüklükte o böcekle ilgili kötü bir anınız olmasından kaynaklanabilir.

sebebi genel olarak vucüdumuzun herhangi bir deliğinden içeri girebilecek olma düşüncesidir.

psikolojik olduğunu düşündüğüm iğrenmedir. devamlı bizimle yaşasalar, hep onlarla zaman geçirsek, kendilerine alışırdık. yabancılık duyuyoruz.

oldukça tatlı hayvanlar. tarantula beseleme fikrim var. uygun ortam yaratmaya çalışıyorum.

yaz başlangıcı bir gece kafamda bir şeyin hareket ettiğini hissettim tam uyumaya yakın yarı uyanık bir haldeydim. elimi başıma götürdüğümde bir hamam böceğine rastladım apar topar yataktan kalktım o gece uyuyamadım. sabahına odayı ilaçlattım hayatımda ilk defa evimde böcek görüyordum sonrasında ise 4-5 ay o yatağa girmedim bile. şuan artık havalar soğudu diye yeni yeni yatağımda yatıyorum

en fazla tiksindiğimiz böceğin adına hamam böceği dememiz ayrı bi ironidir.

böceğin kulağa girme teşebbüsü efsanesini deneyimleyen bahtsız bedeviyseniz(bir avluda, damda...) o artık fobiden çok tiksinmedir.

çekirge. nereye zıplayacağı bir muamma, gerim gerim geriyor insanı, yaklaşamıyorsun, sürekli sana bakıyor, o fıldır fıldır kolları. evlerden uzak.

tasarım harikası canlılardır. hayranlık duyulabilir.

bir sonraki boyutu fobidir. ben de bu durumu fobi seviyesinde yaşıyorum galiba. bu seviyede yaşıyorsanız bu küçük canlılar maalesef hayatınızın kalitesini oldukça azaltır; örneğin yazın açık havada rahat bir şekilde oturamazsınız, bir tanesi size değdiği anda çıldıracak gibi olursunuz, doğayı çok sevseniz dahi kampa gitmeyi aklınızdan dahi geçiremezsiniz, sinekliği olmadan bir evde oturamazsınız vs. baharın geldiği şu günlerde kimse düşünmezken böceklerin de kış uykusundan uyanacağı ilk sizin aklınıza gelir.*

hiç bir böceğin hak etmediği bir duygu
gayet sempatik bulurum kendilerini.
oturduğum bir evde geceleri (bkz: gümüş böceği) çıkardı. çocuklar korkmasın diye isim vermiştim ona. onun adı mustafa, o da bizim evimizde yaşıyor demiştim.
öyle ki çocuklar eve gelen misafirlere mustafa'yı kırk yıllık dostları gibi tanıtırdı.

tiksinmek demeyelim biz ona da, huylanmak diyelim. yerde masum masum gezinen böceklerle ise hiçbir sıkıntım yok zaten. benim derdim uçup kaçanlarla. uçan böcekleri de seviyorum ama her uçtuklarında tişörtümün içine gireceklermiş gibi geliyor. ama mesela tırtıllar, akrepler, örümcekler öyle mi? tatlış tatlış dolanıyorlar işte etrafta. ne zararları var ne gıcıklığı.

sivrisineklerden tiksiniyorum bi tek. çok ceset gördüğümden herhalde..

kendisini apartmana güvenlik olarak istihdam ettik. bu arkadaştan tiksinmek demeyelim de tırsmayacak babayiğit varsa helal olsundur:

yine bir bahar günü, duş almış, mis kokular sürünmüş dışarı çıkmışım,kılık kıyafet yerinde karizmayım da hani anladın mı? akşama doğru bir durakta otobüs bekliyorum,benimle durakta bekleyen ben yaşlarda tatlı bir hanım var.
iki kişiyiz durakta. bana gideceği yer için hangi otobüse binmesi gerektiğini soruyor. tesadüf bu ya ben de o otobüse bineceğim,beraber bineriz size yardımcı olurum, diyorum.
güzel bir muhabbet açılıyor, bir yandan da kafamda devamlı bir huylanma,elimle bu huylanmayı bertaraf etme çabası çaktırmama gayretiyle. muhabbet ilerledikçe huylanma ciddi bir rahatsızlık yaratıyor.
dedim olmaz böyle elimi iyice saçın içine daldırdım, o da ne elime kımıl kımıl bir şey geldi. o heyecanla kafamı öne eğip saçımı silkeledim,yere nal gibi bir hamam böceği düştü. sanırım etraftaki ağaçlardan birinin dallarından kafamı kestirip atladı.
hanım kızımız da beni izliyor ne yapıyor bu manyak,diyor içinden. o da yere düşen böceği gördü kesik bir çığlık attı. sanki kafam böceğe dönüşmüş gibi tiksintiyle bakıyor bana. tam o esnada da bineceğimiz otobüs geldi,hanım kızımız kaçar gibi bindi otobüse.
ben ne mi yaptım? yerde tüm bu olanların müsebbibi ters dönmüş hamam böceğini çıtır çıtır ezdim.
sonra eve dönüp banyo yaptım. kafama çamaşır suyu dökmeyi bile düşündüm tiksintiden. kaç kere yıkadım kafamı bilmiyorum.
kısmetime mani olan bu böcekleri artık farklı bir tiksintiyle anıyorum.
benim için ismini tam anlamıyla hak ediyor hamam böcekleri.

sokağa her çıktığımda başıma gelen olay.

bütün böceklerden değil ama hamamböceğini görmeye bile tahammül edemiyorum.

şu ana kadar tiksinmesem bile yazarlarımızın attığı resimler sayesinde kazanmış olduğum yeti.

özellikle evde ya da kapalı alanda görülünce etkisi oldukça artabilecek eylem, duygu durumu.

öyle bir durum için şeffaf ve sert bir plastik bardak, arkadaşın üstüne kapatılır.

sonra altına platform görevi görecek ince bir karton yerleştirip*, arkadaşa zarar vermeyecek şeklide, üstünde olması sağlanır.

son olarak da pencere, balkon, kapı vs dışarı açılan herhangi bir yerden; hızlı, seri bir hareketle doğaya karışması sağlanır.