cem karaca

benim için, özal'ın elini öpüp, ölümünde tekbirlerle uğurlanmayı vasiyet ettiği günlerde ölmüştü (ya da öldürmüştü kendini.) ama sonraki yıllarda yine öldü dediler.. (yorumlarını baştan beri abartılı, yapay bir teatralllıkta buldum.)
söz mevlanaya maledilirse de değildir: "ya olduğu gibi görünmelidir insan, ya da göründüğü gibi gerçekten olabilmelidir." özellikle de sanatçılar.. cem karaca bunu başarıp sahicileşemedi.. sanatçı yenilmemeli.. en azından eğilmemeli...

ne çok severim kendisini. keşke şimdilerde yaşasaydı

#3204940 poetika benim söyleyeceğimi söylemiş.
sonra ben bunun müziğini mi beğenmişim noktasına da geldim. burnuna mandal takılmış gibi bir sesle söylüyor şarkılarını. normal. ölü zaten.

stalin gibi 20 milyon kişiyi öldürtmediği için sözlükteki (bkz: canlar)'a yaranamamış sanatçı. adam birincisi turgut özal'ın değil semra özal'ın elini öptü. senin hıdır emmin gibi kadının elini öpüp başına da koymadı. zaten batı formasyonunda eğitim almış, istanbullu, annesi ermeni, robert koleji mezunu bir kişinin tarzına uygun şekilde hafifçe dudağını götürdü. edip akbayram yapsa sakil dururdu ama cem karaca'nın sınıfsal durumuna uygun.

ikincisi sosyalizm türkiye'de erken dönemde biraz zengin oyunuydu. cemil meriç 1940'larda mahkemede komünistim dediğimde tek bir işçinin elini sıkmamıştım diye itiraf ediyor. türkiye'nin dertleri vardı ve bir kesim insan bunu halkın kendi potansiyeliyle özünden gerçekleştireceği sosyalist bir devrimle çözeceğine inanıyordu. cem karaca da o iyi niyetlilerdendi. sonrasında bir sosyal demokrat olarak hayatına devam etti.

şarkı söylemiyor da, çok eski günlerden kahramanlık destanı söylüyor gibi...

1.#4202 no.lu tanıma cevaptır.
değerinin "kendine biçtiğinden bile fazlasyla" görüldüğü anlaşılmıştır kardeş.. (ta ki özal amcasının elini öpmekle yetinmeyip, ona da özenerek tekbirlerle gömülme vasiyetine kadar.)

guzel sanatciydi rahmetli. rahmetli baris manco'nun kankeytosu.

muhtar cem karaca

bugün aramızdan ayrılışının 21. yıl dönümü olan efsane kişilik; türkiye'de anadolu rock müziğin temellerini atmış isimlerden biri olup 1945 yılında dünyaya gelmiştir.
sesinin güzelliğini annesinin keşfettiği rivayet edilir.



babasının önce şarkıcı olmasını istemediği ama daha sonra ona destek olduğu bilinir iken genç şarkıcı 1963 yılında dinamikler adlı müzik grubunu kurmuş, evlendikten 3 gün sonra askere gittiği söylenmektedir.

moğollar grubu ile de çalışmış, kendi şarkı ve albümlerini yayınlamaya devam etmiştir.

hayatının bir döneminde türk vatandaşlığından çıkarılmış ve babasının cenazesine galiba bu yüzden katılamadığı bilinmektedir.

58 yaşında hayatını kaybetmiştir.

türkiye'de rock kültürünün oluşmasında payı en çok olan sanatçılardan biri kabul edilir.

şarkılarının kendine özgü oluşu, bestelerinin benzersiz olması, onun varlığının ve sanatının, tarzının, yaşam biçiminin kendine has oluşu gibi faktörler onu unutulmaz bir isim haline getirmiştir.

resimdeki gözyaşları
tamirci çırağı
çok yorgunum
ıslak ıslak başta olmak üzere sayısız şarkıda imzası vardır.


"bugün sen çok gençsin, yavrum
hayat ümit, neşe dolu
mutlu günler vadediyor
sana yıllar ömür boyu

ne yalnızlık ne de yalan
üzmesin seni
doğarken ağladı insan
bu son olsun, bu son
doğarken ağladı insan
bu son olsun, bu son.."

aramızdan ayrılışının 21. yıldönümünde kendisini saygıyla anıyoruz.

feto guzellemesi yapan adam

vefatının üzerinden 21 yıl geçen rock müziğin efsanesi. iyi ki geçti bu dünyadan, mekanı cennet olsun.