cemal süreya

yalnızlığın başkentidir kendisi ..
cok sevdigim sairlerden
..hicbir şeyim yok akip giden sokaktan başka
keşke yalnız bunun için sevseydim seni..

şiir kitabını alıcaktım ama biri görür sapık der diye almadım.

kumarda soyadından bi harf kaybetmiştir bu arada.

yanında çanta taşımayı sever ,kalemini ve not aldığı defterini yanından ayırmazdı. her zaman gittiği lokantada sadece çorba içerdi. hatta çorba içerken sigarasını da yakar bir çorbadan kaşık alır bir de sigaradan içerdi. kendisinin ölümünde oğlu memo (sövmemeliyim) büyük rolü vardır. memo,babası cemal'in bazı eserlerini yırtmış,bazı eserlerini sobada yakmış bazılarını ise satmıştır. cemal'i dövmüş evden kovmuştur. gel gelelim memo'nun sonuna... silahlı saldırıda vefat etmiştir.

''sizin hiç babanız öldümü
benim bir kere öldü kör oldum
yıkadılar aldılar götürdüler
babamdan ummazdım bunu kör oldum.''

mülkiyeli bir şairdir.
(bkz: mülkiye)

memelerin vardı memelerin kahramandı sonra dizesinin sahibi efsane şair

libidosu çok yüksek olan şair.

gereğinden fazla övülen balon şair. ikinci yeni şiir akımının öncülerinden, uyaksız vezinsiz şiirin suyunu çıkaran kişidir.

(bkz: ehh yeter be kuşları uçurduğunuz)
(bkz: ne yapayım hayat kısaysa)

gerçek adı cemalettin seber olan pülümür doğumlu şair.

ikinci yeni hareketi'nin önde gelen şairlerindendir. darphane müdürlüğü döneminde dönemin maliye bakanı yılmaz ergenekon ile takışması neticesinde darphane müdürlüğünden ayrılmıştır. maliye bakanı yılmaz ergenekon'un "darphaneyi gezdim, pis buldum." şeklindeki maliyeden gelen yazısına, "evet o gün darphane gerçekten pisti, ama tarihinde ilk kez olarak ve bir iki saat..." cevabını vermiştir.

internet ortamında kendisine ait olmayan şiirler sözler sanki kendisine aitmiş gibi paylaşılan şair.

kıvrak bir kedi.

girdiği bir iddiayı kaybedince soyadında ki 2. y’ yi sildiren, bir dönem tomris uyar ile tutkulu bir aşk yaşayan ve uğruna eşinden ayrılan, tomris hanım için şiirler yazan ve ayrıldıkları andan itibaren ithafen tek kelime yazmayan, güzel seven yazar.

“ her gece onu düşünmekten saatim ilerlemez oldu. kim sorsa saat kaç diye, cevabım hep aynı… o’na doğru…“

"ama senin
daha nen olayım isterdin,
onursuzunum senin!"


şiirini yazan şairdir.

şahsıma şiiri sevdiren adamdır.

cemal süreya darphane'de müdür; paranın yerinde şair müdür. bütün yolsuzlukları tespit edip, rapor etmiş, ankara'ya göndermiş, mükafat bekliyor. ama ses yok. bir daha yazıp bir daha göndermiş.

çok geçmeden zamanın bakanı darphane'yi teftişe gelir. gelir ama cemal süreya’nın elini bile sıkmaz.

"bu kapının arkasında ne var?" diyerek bütün odaları dolaşır. cemal süreya’ya hiç muhatap olmaz, yardımcılarına sorar. bu kapının arkasında ne var, burada ne var.. iki saat dolaşıyor ve gidiyor.

giderken cemal süreya der ki:

"bir kapı var ki, onu size hiç açmayacağız".

"hangi kapı, ne kapısı" der bakan.

"gönlümüzün kapısı".

bakan gider, bir rapor hazırlar: darphaneyi gezdim, çok pis buldum. müdür cemalettin seber’i (cemal süreya) görevden alıyorum. cemal süreya bu yazıyı alınca bir basın toplantısı düzenler, der ki:

"bakan haklı, gerçekten de o gün şanlı darphane, tarihinde ilk defa kirliydi. o da sayın bakanın burada teftişte olduğu saatlerdi."

sunay akın
mülkiye konferansları'ndan

hayat kısa kuşlar uçuyor

"ben artık adam olmam bu derde düşeli" der, aşka dert der, derdi aşk beller...

“seviş yolcu büyük sözler söyle ve ayrıl,
uçurumlar birleştirir yüksek tepeleri.”

bir dergide okumuştum, yaz aşkıyla ilgili bir hikayenin, yaz bitince ayrılmak zorunda kalan çiftini. kadın mı adama yazmıştı, adam mı kadına hatırlamıyorum şu an. keşke bu satırları yazan kişi okusa bu yazdıklarımı da hatırlasa o günleri, bana da ulaşsa. muhtemelen kendileri bile unutmuştur.