cemal süreya

sonbahar sanattır ötekiler mevsim, demiş olan şair.
her sonbaharda adama bir daha hak veriyorum.

“yavaşça kalemin kulağına eğilip dedim ki,
bir daha onun adını yazarsan seni de kırarım…”

cemal süreya

bak! papatya mevsimi geldi. mevsimlerden papatyayı severim. sonra seni. sonra yine seni. ve hep seni...

cemal süreya

laleli\'den dünyaya doğru giden bir tramvaydayız
birden nasıl oluyor sen yüreğimi elliyorsun
ama nasıl oluyor sen yüreğimi eller ellemez
sevişmek bir kere daha yürürlüğe giriyor
bütün kara parçalarında
afrika dahil

hayatta olaydı adının ilk iki harfini atması karşılığında iddiaya girmek isterdim kendisiyle neyse nasip değilmiş..

muhteşem dizelerinin sahibidir.

pencere'ye teşekkür ederiz aynı gün içerisinde turgut uyar ve cemal süreya paylaşımı için günüme umut katıyorsunuz efenim.

biz kırıldık
daha da kırılırız
ama katil de bilmiyor öldürdüğünü.

iddiayı kazanması karşılığında ne alacaktı?

dönem dönem sevdiğim şairler değişir. bu sıralar cemal süreya ile yatıp kalkıyorum resmen. başucu kitabım sevda sözleri her gece bi şiirini seçip birkaç dizesini yolluyorum manitaya.

t:cemalettin seber veya tanınan adıyla cemal süreya. ikinci yeni öncülerinden olup bi iddia sonucu soyisminden bir harf sildirmiştir. büyük aşkı ise tomris uyar.

ankara’daki sanatseverler derneği lokali’nde tesadüfen aynı masada rakı içerken tanışmışlar. tanıştıkları zaman ikiside evliymiş. kimileri birlikte olabilmek için eşlerinden ayrıldılarını söylüyor.

cemal süreya tomris uyar için bu dizeleri yazmıştır:
“ay ışığında oturduk
bileğinden öptüm seni
sonra ayakta öptüm
dudağından öptüm seni
kapı aralığında öptüm
soluğundan öptüm seni
bahçede çocuklar vardı
çocuğundan öptüm seni
evime götürdüm yatağımda
kasığından öptüm seni
başka evlerde karşılaştık
iliğinden öptüm seni
en sonunda caddelere çıkardım
kaynağından öptüm seni”

tomristen ayrıldıktan sonra "senden ayrıldığım anda, senin hakkında, hikâyen hakkında sevdiğimi belirtecek hiçbir şey söylemeyeceğim; benim ağzımdan kimse duymayacak” demiş daha sonrasında ise bir daha yazmamış hiçbir şey.

muhteşem dizelerinin yazarıdır.

"iki çay söylemiştik orda, biri açık, keşke yalnız bunun için sevseydim seni."

uzaktan seviyorum seni...

"memelerin vardı, memelerin kahramandı sonra"

çok sevdiğim bir şiirini bırakayım, ismi dahi şair insanın.

sevgilim, ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim
elimde uçuk mavi bir kalem, cebimde iki paket sigara
hayatımız geçiyor gözlerimin önünden
çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz
‘ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz’
çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere
o gülün yüzü gülmüyor sensiz
o köklensin diye pencerede suya koyduğun devetabanı
hepten hüzünlü bu günlerde
gür ve çoşkun bir günışığı dadanmış pencereye
masada tabaklar neşesiz
koridor ıssız
banyoda havlular yalnız
mutfak dersen, derbeder ve pis
çiti orda duruyor, ekmek kutusu boş
vantilatör soluksuz
halılar tozlu
giysilerim gardropda ve şurda burda
memo’nun oyuncak sepeti uykularda
mavi gece lambası hevessiz
kapı diyor ki, “açın beni, kapayın beni”
perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi
radyo desen sessiz
tabure sandalyalardan çekiniyor
küçük oda karanlık ve ıssız
her şey seni bekliyor, her şey gelmeni
içeri girmeni
senin elinin değmesini
gözünün dokunmasını
ve her şey tekrarlıyor
seni nice sevdiğimi.

ben neredeysem yalnızlığın başkenti orası.

düşenin dostu olmaz’ derler kimileri. sanki ayakta olanın dostu çokmuş gibi.

hal-i pür melalimdir.

"merdivenlerin oraya koşuyorum,
beklemek gövde gösterisi zamanın;
çok erken gelmişim seni bulamıyorum"

sizin hiç babanız öldü mü?
benim bir kere öldü kör oldum
yıkadılar aldılar götürdüler
babamdan ummazdım bunu kör oldum
siz hiç hamama gittiniz mi?
ben gittim lambanın biri söndü
gözümün biri söndü kör oldum
tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
şöylelemesine maviydi kör oldum
taşlara gelince hamam taşlarına
taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
taşlarda yüzümün yarısını gördüm
bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
yüzümden ummazdım bunu kör oldum
siz hiç sabunluyken ağladınız mı?

en sevdiğim şiirlerinden bir tanesi.

merdivenlerin oraya koşuyorum,
beklemek gövde gösterisi zamanın;
çok erken gelmişim seni bulamıyorum,
bir şeyin provası yapılıyor sanki.

kuşlar toplanmışlar göçüyorlar
keşke yalnız bunun için sevseydim seni

bu da ikincisi..

ölüm yıldönümünde ustayı anmamak ve rahma çağdaş terimlerle yanaşmak için bana deha değil belgeler gerekli kanıtlar, ifadeler... neyse ismet özele bağlamayalim sonuçta konumuzla alakası yok. evet ikinci yeninin ve çağların en romantik adamının ölüm yıl dönümü bu gün uyandirayim dedim.