cemal süreya

32 yıl önce bugün uzun bir diğer taraf yolculuğuna çıkan şair.

gerçek aşkı anlattığı ve sevgiliyi görememenin nasıl bir acı olduğunu da şu muazzam sözlerle dile getirmişti ;
“dün görüşemedik.
iki yüzyıl görüşememişiz gibi geldi.
ve üç yüzyıllık göresim geldi seni. "

asrın en yüce meriç'i olan şairdir.

ölüm yıldönümü sebebiyle bütün gün şiirlerini okuduğum yazar. kendini tanımlama şekli de çok güzel. trt'de katıldığı bir belgesel için:

"bunca boş konuşanın arasında dilsiz olmak engel değil, devrimdir."

saygıyla.

gerçek adı cemalettin seber
5 kez evlendi.
eşlerini döverdi ve aldatırdı.
alkolikti.
dersim isyanından sonra göç ettirilenlerdendir.
oğlunun adı da memo'dur.
en sonunda memo'dan yediği dayağın ve de alkolün tesiri ile ölmüştür.

bizim entel tayfa ise hem kadına şiddetten dert yanar hem de bu ve bunun gibi tipleri baş tacı eder.
tıpkı yılmaz güney gibi, tıpkı nazım hikmet gibi.
okuma, araştırma ve sorgulama yoktur.
ot, kafa, cart, curt gibi dergilerde romantizm yapmayı seven bu tipler sözde memleketin aydın insanlarıdır.
bu kadar magandalıklar ise olsundur, sanat ve kişilik ayrıdır değil mi?

sanat ve kişilik ayrıdır bu doğru.

uyandım uyandım, hep seni düşündüm
yanız seni, yalnız senin gözlerini
(ithafen yazılmıştır)

türk edebiyatının shakespeare'i.

iddaa da kazanamayan cemal.

"özlemek" der cemal süreya;
"ölmekten sadece iki harf fazla be çocuk."

tomria uyarla birlikte " küçük prens" çevirisi yapmış şair. daha sonra yeniden basımında telif konusunda tomris hanıma güzel bir kazık atmıştır.

alkolik, eşine fiziki şiddet uygulamış bir barzo.

entellere şok...

açıp bakın.

derste hayatını anlatırken fransızca öğretmeniyle de yattığını söyler söylemez sınıfı bir kahkaha aldı götürdü, kendisi sayesinde edebiyat sözlüsünden 100 aldığım şair. feministtir. şiirleri güzeldir, sevdiği kadınlar da güzeldir. sevin, sevişin. ne diyorduk? severim kendisini, hayatımda ilk ezberlediğim şiir yine kendisinden "fotoğraf"dır. bu şiirinde hepimizin birer taklit olduğunu ortaya koyan usta şairdir.

dostoyevski okumaya başladıktan sonra bir daha eskisi gibi olamadığını söylemiş türk şair.

gözleri sabunluyken ağlamış bir üvercinka veya...

tanrım, siz bu güzel anadolu'yu çocukluk günlerinizde mi yarattınız? dizelerinin sahibi, nilgün marmaranın arkadaşı, sevgili şair.

eskiden ismini doğru yazamayanlar şimdi burada hakkında ahkam kesiyor. övgüler düzüyor. bir de efsane uydurmuşlar kumarda kaybetti diye. nüfus memuru yanlış yazmıştır. abartmayın.

“zaman sen olmayınca geçmiyor,
sen olunca da yetmiyor..."
demiş, daha ne desin nasıl anlatsın içindeki aşkı, sevgiyi.

sezai karakoç ile girdiği iddiada kaybedip süreyya olan soyismini süreya olarak değiştiren şairimiz.
en sevdiğim şair olur kendileri. en sevdiğim şiirini de buraya bırakayım da denk geldikçe okuyup mutlu olayım.

şimdi sen kalkıp gidiyorsun. git
gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. gitsinler.
oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin
oysa allah bilir bugün iyi uyanmıştık
sevgideydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı
bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun ötmüştü
bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti
yoktu dünlerde evelsi günlerdeki yoksulluğumuz
sanki hiç olmamıştı

oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu
şurda senin gözlerindeki bakımsız mavi, güzel laflı
istanbullar
şurda da etin çoğalıyordu dokundukça lafların
dünyaların
öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi sevmek
ki karaköy köprüsüne yağmur yağarken
bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti
çünkü iki kişiydik

oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya
bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız
seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu
iki kere öpeyim desem üçün boynu bükük
yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde
memelerin vardı memelerin kahramandı sonra
sonrası iyilik güzellik.

"şimdiye dek düşünmediyseniz
bakmayın içinde ne var,
küçük bir kitaptır yaşamak
elinde tutmaya yarar."
cemal süreya - lavanta

ne güzel şiir dedi kadın.
o senin güzelliğin dedi adam;
sen vardın içimde,
sadece ben içimi döktüm…

cemal süreya