cemal süreya

kadin dovuyodu kadin kadin. karisini patakliyodu.

karisi memnun memnun anlatiyodu.

su denyonun siirlerini ne diye paylasirsiniz ben de size kurulmuyorum degil

"rastgele yürürken birden aklına geleyim sızlasın için!
boğazın düğüm düğüm olsun.
ama ağlama,
ağlayamayacak kadar yansın için…"

rahmetlinin sorunlu bir oğlu vardı, yaşlılığında bu oğlu tarafuından sık sık dövülürdü

karısının ahı'nın çıkması gibi geçirdi son yıllarını

velhasıl yeterince çektirip de götürdüler

"orta doğu" şiirine hastayım... özellikle babası hakkında yazdığı şiirde de geçen (sanırım) bir kısmı var bu şiirin; "bir şey vardı hani, yitirdim ya da hiç olmadı sanıyordum". başta basit geliyor fakat cemal abimiz öyle güzel yerleştirmiş ki dizelerini arasına ilk okuduğumda feci etkisinde kalmıştım.

asıl adı cemalettin seber olan yayıncı, çevirmen ve sezai karakoç ve ece ayhan ile beraber ikinci yeni'nin en önemli şairlerinden biridir.

dersim isyanı sebebi ile göç ettikleri ileri sürülse de, amcası demir yumruk memo'nun kaymakam yumruklaması nedeni ile ailecek bilecik'e sürülmüşlerdir.

bilecik sürgünlerinin altıncı ayında annesi vefât etmiş, babasının ikinci evililiği yaptığı hatice hanımdan ise zulüm görmüştür.

---! (bkz: alıntı) !---

sizin hiç babanız öldü mü?
benim bir kere öldü kör oldum
yıkadılar aldılar götürdüler
babamdan ummazdım bunu kör oldum

---! (bkz: alıntı) !---